เสียงไต เป่าผมรบกวนเธอเป็นอย่างยิ่ง เธอรับมันไม่ได้อยู่บ้าง

แต่ไรมาเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่แสนประณีต อะไร ทําใจให้ชินเถอะหน่า

ธามนิธิเอ่ย “ดื้ออีกแล้ว หยิบผ้าขนหนูมา ฉันช่วยเธอเช็ดผม”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ”ปาณีไม่อยากรบกวนเขา “ฉันทําเองได้”

“เชื่อฟัง”ธามนิธิจ้องมองเธอและเอ่ยขึ้น อย่างซึมเศร้าอยู่บ้าง “ฉันยังไม่ทันย้ายออกไป เธอก็รอไม่ไหวที่จะแบ่งเส้นขีดความสัมพันธ์ของ เราแล้ว?”

“โอเค!

ปาณีเดินไปนั่งลงยังข้างๆเขา ธามนิธิหยิบ ผ้าขนหนูขึ้นมาและช่วยเธอเช็ดผม

เส้นผมของปาณีนั้นยาวมาก นอกเสียจาก เธอแล้ว ธามนิธิไม่เคยเช็ดผมให้ผู้หญิงคนไหน มาก่อน

เขาหามันอย่างนุ่มนวล สายตาจ้องมองที่ เธอและนึกไปถึงครั้งแรกที่ช่วยเธอเช็ดผมขึ้นมา

ในตอนนั้น พวกเขาทั้งคู่ยังไม่ใกล้ชิดกันเหมือนทุกวันนี้ ยามที่ต้องทำอะไรสักเรื่องให้เธอ เขาล้วนเป็นมือใหม่ทั้งสิ้น

เขารู้สึกอยู่เสมอว่าเด็กน้อยตรงหน้าเขา ช่างบอบบางยิ่งนัก ดังนั้นเขาจึงต้องทะนุถนอม เธอให้ดี

แค่ช่วงเวลาหนึ่งเขากลับคิดไปได้มากมาย และอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้น “หลังจากนี้อยู่ตัวคน เดียว จําให้ดีว่าจะต้องเป่าผมให้แห้งก่อนนอน เดี๋ยวจะไม่สบาย เข้าใจไหม? ถ้าเธอไม่สบายขึ้น มา ฉันไม่ได้อยู่ข้างๆเธอ จะไม่มีใครมาคอยดูแล

ปาณีพยักหน้า “ค่ะ”

คืนนี้คุณอาช่างจู้จี้เป็นพิเศษ “อย่าออกไป ข้างนอกดื่มเหล้ากับคนอื่น ผู้หญิงดื่มน้อยหน่อย จะดีกว่า จะได้ป้องกันไม่ให้คนอื่นมารังแกได้”

“กลางคืนอย่ามัวแต่นอนดึก พยายามปรับ การทํางานให้ดี กลางวันทํางาน ไปเรียน กลางคืน เข้านอนเป็นเวลา อย่าเอาแต่นอนเล่นมือถือ แล้วก็ ทุกครั้งอย่าใส่ขาสั้นออกไปข้างนอกบ้าน

คำพูดไม่กี่คำของเขาปาณียากที่จะทําใจ สงบลงได้ และรู้สึกเศร้าขึ้นมาอีกครั้ง

เธอเห็นน้ำตาหยดหนึ่งตกลงบนหลังมือของ ตนเอง จึงรีบเช็ดอย่างร้อนลน
เธอตัดสินใจที่จะจากเขาไปแล้ว ไม่ควรจะ มาเป็นทุกข์อยู่แบบนี้

ไม่งั้น คุณอาจจะคิดอย่างไร?

เขากับเธอมากแล้ว!

เธอควรจะพอใจกับมัน

ถ้าหากไม่ใช่เขา ชีวิตนี้เธอคงไม่ได้มี โอกาสไปดูคอนเสิร์ต คงไม่เคยได้เล่นเปียโน คง ไม่รู้ว่า ที่แท้บนโลกใบนี้ ยังมีผู้ชายคนหนึ่งที่คอย ตามใจเธอแบบนี้เช่นเขา

ธามนิธิมองที่ไหล่ทอันสั่นเทาของเธอ เขา ไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป ทําเพียงช่วยเธอเช็ดผม และทําให้ผมแห้ง เขาใช้นิ้วมือสางผมให้เธอ อย่างนุ่มนวล และพูดด้วยเสียงเบา ๆ “เข้านอน เร็วหน่อยวันนี้”

หลังขึ้นไปบนเตียง ปาณีนอนลงยัง

ตำแหน่งของตนเองและมองดูผู้ชายด้านข้างๆ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่มักจะเป็นฝ่ายเริ่มข้ามไปกอด เขา

เป็นเพราะเธอรู้สึกว่าตนเองในตอนนี้ไม่ สมควรที่จะไปยุ่มย่ามกับเขาอีกต่อไป

ธามนิธิจ้องดูเธอและไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ เขายังไม่ได้ปิดไฟ ปละไม่ได้หลับตาลง ทําแค่ จ้องมองไปยังเธอเท่านั้น

ภายใต้แสงสว่าง ใบหน้าของเธอมีไรขน