ตอนที่ 518

เธอหมดคำพูดเลยต้องโทรไปหาไวยาตย์

ไวยาดยรับโทรศัพท์ “สวัสดีครับ?”

“ไวยาต ฉันเอง” เสียงของนลิน มีสุวรรณ์หวานๆ ทำให้คนฟัง ก็รู้ทันที

ไวยาตย์สีหน้าไม่ดีทันที “คุณมีสุวรรณ์มีอะไรหรือเปล่าครับ?

“ฉันมีเรื่องอยากคุยกับธามนิธิ ให้เขารับสายหน่อยได้ไหม? นลิน มีสุวรรณ์ใช้น้ำเสียงหวานๆ

แต่ไวยาต เกลียดเธอมาก

ได้ยินที่เธอพูดแบบนี้ก็รู้สึกตลกเมื่อก่อนตอนที่ธามนิธิบาดเจ็บ เขาไม่เอายามนิธิไว้ในสายตาเลยด้วยซ้ำแต่ตอนนี้พูดกับเลขา เล็กๆอย่างตัวเองก็ใช้น้ำเสียงท่าทีแบบนี้มันดูประชดเกินไป ไหม?

ไวยาตย์ปฏิเสธ “ไม่ได้”

“ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเขาจริงๆ

“คุณมีสุวรรณ์” อารมณ์ไวยาตย์ขึ้นมาแล้วพูดด้วยไม่เกรงใจ “คุณธามนิธิไม่มีความสนใจต่อคุณถ้าเกิดรับสายของคุณแล้ว หากคุณเข้าใจผิดว่าเขาชอบคุณงั้นก็พูดยากครับคราวหลังผม ว่าคุณอย่าโทรมาอีกเลยครับ
หน้าตาที่นลิน มีสุวรรณ์คิดไปเองแบบนั้นไวยาตย์ยังจำได้ดี นลิน มีสุวรรณ์ชะงักไปสักแป๊บ ไวยาตย์เมื่อก่อนฉันไม่ดีเอง แต่ตอนนี้…..

“ตอนนี้คุณเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับผมและไม่เกี่ยวกับคุณยา มนิธิเข้าใจไหมครับ?” พูดจบไวยาตย์ก็วางสาย

นลิน มีสุวรรณ์ที่ถือโทรศัพท์ไว้ก็รู้สึกรำคาญไม่คิดว่าตัวเอง โทรไปหาไม่เจอธามนิธิไม่พอแถมยังโดนไวยาตย์ด่าจนเละอีก อารมณ์ก็ยิ่งไม่ดีทันที

เลขามองเธอ “คุณมีสุวรรณ์ครับ

นลิน มีสุวรรณ์บอก “ฉันจะไปหาเขาที่บริษัท

เลขาพูดอย่างเป็นห่วง “คุณอย่าไปเลยครับ! ขนาดโทรศัพท์ ของคุณมีสุวรรณ์คุณธามนิธิยังไม่รับเลยแบบนี้คงไม่สนใจคุณ แน่ๆครับ”

นลิน มีสุวรรณ์ไม่สนใจเธอก็เดินออกไป

ธามนิธินั่งอยู่ในห้องทำงานในมือถือปากกาไว้กำลังเป็น เอกสารอยู่ไวยาตย์อยู่ข้างๆมองเขาจัดการเรื่องพวกนี้

เลขานุการเปิดประตูเข้ามา “คุณธามนิธิคะคุณนลิน มีสุวรรณ์ มาหาคุณไม่ทราบว่าคุณจะพบไหมคะ?”

ได้ยินนลิน มีสุวรรณ์ไวยาตย์ก็ขมวดคิ้ว “เขามาทำอะไร?
เมื่อกี้เธอก็ว่าเขาในโทรศัพท์ไปแบบนั้นแล้วไม่คิดว่าเขาจะมา หาถึงที่บริษัท

หน้าด้านเกินไปหรือเปล่า?

ไวยาตย์พูดกับธามนิธิ “คุณสามพิธีทำต่อเลยครับเดียวผมไป จัดการเอง

ให้เธอเข้ามา” ถามนิ บอก

พูดถึงตรงนี้สีหน้าไวยาตย์เปลี่ยน

แป๊บเดียวนลิน มีสุวรรณ์ก็เข้ามาวันนี้เธอไม่ได้แต่งหน้ายืนอยู่ หน้าประตูไม่ได้เข้ามาราวกับมีความน่าสงสาร

เธอตั้งใจไม่แต่งหน้าแบบนี้ธามนิธิถึงจะเป็นห่วงเธอ

ไวยาตย์มผู้หญิงคนนี้ในสายตาเต็มไปด้วยความเกลียด

เห็นนลิน มีสุวรรณ์แบบนี้ราวกับกำลังรอให้ธามนิธิเปิดปลูก เรียกเธอ?

ธามนิธิทำงานตัวเองต่อไม่ได้ยกหัวขึ้นสถานการณ์ดูอึดอัด ผ่านไปสักพักนลิน มีสุวรรณ์ค่อยรวมความกล้าแล้วเดินเข้าไป

เธอนั่งลงเก้าอี้ที่อยู่ด้านหน้ามองธามนิธิที่ตั้งใจทำงานอยู่ทำ น้ำเสียงน่าสงสาร “เธองานยุ่งขนาดนี้? ฉันมารบกวนเธอหรือ เปล่า?”

ยามนิธิไม่ได้ยกหัวขึ้นราวกับไม่ได้ยินที่เธอพูด

โดนเขาเมินใส่แบบพื้นดิน มีสุวรรณ์ก็รู้สึกไม่ดี
ตอนนี้เธอน่าสงสารขนาดนี้เขาไม่มาง้อเธอหน่อยเลยหรอ? เธอมองสามนิธิ “วันนี้ที่ฉันมาหาเธอเพราะมีเรื่องหนึ่งอยากให้ เธอช่วย