เมื่อกี้เขาคงไม่เห็นหมดมั้ง?

เพราะว่าระหว่างเธอและเวทีสเคยมีอดีต แบบนั้นพอโดนธามนิธิเห็นตัวเองอยู่กับเวทีส

รู้สึกไม่กล้าพอ

เธอกลัวเขาโกรธกลัวเขางอน

ไวยาตย์ที่นั่งอยู่ข้างคนขับเห็นฉากนี้ก็รู้สึก

เหงื่อออกทั้งตัว

ปาณีมันหมายความว่าไง? ก่อนหน้านี้ก็ยังดีๆอยู่ไม่ได้มีอะไรกับเวทีส

แต่ตอนนี้กลับให้คุธามนิธิเห็นแบบนี้

ถึงแม้เธอไม่รู้สึกว่าปาณีและเวทัสจะมีอะไร กันแต่คุณธามนิธิจะคิดยังไงมันก็พูดยากแล้วสิ ตอนนี้ไวยาตย์รู้สึกเป็นห่วงปาณีพราะตอน ที่แต่งงานปาณีโดนมองบนใส่และโดนว่าใส่เยอะ

ทีแรกคิดว่าคุณธามนิธิหายดีเธอก็ถือว่า

หมดความล่ามากแล้ว

แต่ตอนนี้มีนลิน มีสุวรรณ์ค่อยจ้องไว้อีกไว ยาตย์กลัวว่าความสัมพันธ์ของปาณีและธามนิธิ จะมีปัญหาจริงๆ

ตอนแรกเธอเกลียดปาณรขนาดไหนทุกคน ก็รู้แต่ตอนนี้เธอกลับอยากให้ปาณีและธามนิธิเดินหน้าร่วมกันไปนานๆ

ในสายตาเธอมีแค่ปาณีที่มีสิทธิ์อยู่ข้างธา

มนิธิ

ธามนิธิมองเวทีสแลมองไปที่ปาณีจากนั้น ก็เปิดประตูลงจากรถ

ปาณีกลัวเขาเข้าใจผิดเลยรับอธิบาย “ฉัน กับเวทีสไม่ได้มีอะไรกันคุณอย่าเข้าใจผิด……..ขา ฉันเจ็บเขาเลยบอกจะส่งฉันกลับบ้าน…….

ธามนิธิมองเวทสเสร็จแล้ว นมือไปอุ้มปาณี

อยู่ก็รู้สึกลอยตัวขึ้นมาทำให้ปาณีดึงเสื้อ เขาไว้อัตโนมัติรู้สึกตกใจนี่เขาไม่โกรธหรือไง?

ธามนิธิอุ้มเธอขึ้นรถในใบหน้าที่นิ่งเฉยก็ แสดงความเป็นห่วงออกมา “ขาไปโดนอะไรมา

ปาณียังไม่ทันตั้งตัวเลยตอบกลับไปแบบ ชื่อๆ “บิดโดนขา”

เขายื่นมือมาจับที่ข้อเท้าของเธอ เสียง ราวกับบ่นเธอ “ทําไมไม่ระวังหน่อย?”

“ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ปาณีมองผู้ชายคนที่ใส่สูท อย่างเรียบร้อยตอนที่เขาจริงจังมันมีความดูดีที่ ไม่สามารถบรรยายออกมาได้

เธอรู้สึกผิดคาดที่เขาไม่ได้งอนเธอ?

นี่ไม่เหมือนคุณอาเลย!

แต่เธอก็รู้สึกสบายใจหน่อย
ธามนิธิมองคนขับรถ “ไปโรงพยาบาล”

ปาณี “ไม่ต้องหรอกกลับถึงบ้านแล้วเนี่ย” ธามนิธิมองเธอแล้วหาเสียงขรึม “ไม่เชื่อ ฟัง?”

” พูดตัดหน้าจนปาณีไม่กล้าตอบ

ไวยาตย์ที่นั่งอยู่ข้างหน้าเห็นธามนิธิยังเป็น ห่วงปาณีอยู่ก็รู้สึกโล่งอกที่เขาไม่ได้โกรธเรื่อง เวทีส

รถไปถึงหน้าบ้านแต่พวกเธอไม่ได้กลับบ้าน คนขับรถกลับรถแล้วไปโรงพยาบาล

กลับจากโรงพยาบาลก็เก้าโมงกว่าแล้ว

รถจอดอยู่หน้าประตูบ้านธามนิธิลงจากรถ

แล้วอุ้มปาณีที่อยู่ในรถออกมา เขาตัวสูงปาณีอยู่ในอ้อมกอดเขาก็ดูตัวเล็ก

ไปอีกเธอขยับไปมา “ฉันเดินเองได้”

ครั้งที่แล้วโดนไวยาตย์เตือนแบบนั้นตอนนี้ ปาณีเลยไม่กล้าให้เขาอุ้มเลย

ธามนิธิ “อยู่นิ่งๆ”

ถ้าเป็นเรื่องที่ดีต่อเธอเขาก็จะเอาแต่ใจแบบ

นี้

ปาณีซ่อนไว้ในอกเขาไม่กล้าไปมองสีหน้า ของไวยาต กลัวโดนด่า!”ธามนิธิปาณีพวกเธอกลับมาแล้วหรอ” น้า ลํามุงมองปาณีที่โดนธามนิธิอุ้มเข้ามาก็กังวล “ปาณีเป็นอะไร?”

“บิดโดนขา” ธามนิธิอุ้มปาณีไว้แล้วเห็นเวที สที่นั่งอยู่ห้องรับแขก

ไม่ได้พูดอะไรแต่กลับพาปาณีขึ้นไปชั้นบน