ปา ไม่อยากให้ใครจับจุดอ่อนของเธอได้

เวทัสตอบอย่างเหลวไหล “ฉันสนคนอื่นจะ คิดยังไง? เมื่อก่อนฉันทำไม่ดีกับเธอแต่ตอนนี้ฉัน อยากทําดีกับเธอหน่อย ฉันมีความสุขก็พอ

“ใช่สิ! เธอมีความสุขแต่เคยเคยคิดเผื่อ สถานะของฉันไหม? ฉันแต่งงานแล้วเธอทําแบบ นี้มันมีผลกระทบต่อฉันมากขนาดไหน? ” ปาณี มองผู้ชายคนนั้นก็รู้สึกจะบ้าตายอยู่แล้ว

เวทีสมองเธอแล้วก้มลงไปมองอาการบาด เจ็บของเธออยู่ “เรื่องที่ฉันบอกกับเธอฉันจริงจัง นะปาณีไปจากคุณน้ามันถือว่าเป็นทางเลือกที่ดี สําหรับเธอถึงแม้ตอนนี้พวกเธอดูเหมือนดีไปหมด แต่นั่นมันไม่ใช่ความรักแต่แน่นอนเธอเป็นภรรยา ของคุณน้าแต่มีเรื่องหนึ่งเธอลืมไปแล้วหรือ เปล่า?”

“ฉันลืมอะไร?”

“วันแต่งงานของเธอและคุณน้าที่

จริง……เป็นวันแต่งงานของเขาและนลิน มีสุ วรรณ์ เธอก็เป็นแค่ตัวแทนชั่วคราวที่เขาหามาเขา ไม่มีทางรักเธอหรอก! คนทั้งโลกก็รู้กันหมดมีแต่ เธอไม่รู้? ทำไมนลิน มีสุวรรณ์มีความมั่นใจขนาด นั้นก็เพราะพวกนี้ไงถ้าคุณน้าชอบเธอจริงๆแล้ว จะแต่งงานกับเธอในวันเดียวกับที่เขาต้องแต่งกับนลิน มีสุวรรณ์ทีแรกทำไม?” เวทีสูดจบแล้วมอง เธออย่างจริงจัง

เธอไม่อยากเห็นปาณีต้องทนกับเรื่องพวกนี้ จริงๆ

” คำพูดของเวทีสท่าให้ปาณีชะงัก เธอรู้ว่าตัวเองในสายตาของบ้านวิสิทธิ์เวช แสดงเป็นตัวอะไร

แต่คุณอาดีกับเธอเป็นคนที่ดีกับเธอที่สุดใน โลกไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรแต่ที่เขาดีกับเธอมันก็ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ไม่ใช่หรือไง?

เวทีส “เมื่อก่อนคุณน้านั่งเก้าอี้เข็นมีบาง อย่างฉันก็ไม่อยากพูดแต่ตอนนี้เขาลุกขึ้นยืนได้ แล้วในโลกของเขาไม่ต้องการเธอแล้วฉันอยาก ให้เธอไปจากเขาจริงๆนะ…….

“พอเถอะ” ปาณีตัดประโยคของเวท์สแล้ว ลุกขึ้น “เธอไม่ต้องพูดแล้วฉันไม่อยากฟัง”

เธอแค่ต้องรู้ว่าธามนิธิดีกับเธอนานมาแล้ว ที่ผ่านมาทั้งหมดก็เช่นกัน

สิ่งที่ปาณีขอมันก็ไม่มีอะไรมากเธอแค่ อยากให้อยู่อย่างสบายทุกวันไม่มีทางไปคิดเรื่อง เล็กน้อยแบบนั้นหรอก

เธอจนมาตั้งแต่เด็กก็เลยแค่กินอิ่มมีใสได้ เรียนหนังสือสําหรับเธอมันถือว่าดีที่สุดแล้ว
ก็เลยเธอไม่เคยไปเลยว่าระหว่างเธอ และรามนิธิมันเป็นความรู้สึกและความสัมพันธ์ ง ไง

และไม่อยากฟังเวทีสพูดเรื่องพวกนี้ด้วย

เวทัสเห็นเธอเดินเหมือนจะล้มเลยเข้าไป ช่วยเธอไว้ “ฉันส่งเธอกลับบ้าน”

จากนี้ไม่ไกลจากบ้านแต่เธอดินกลับแบบนี้ มันก็คงนํามาก

“ไม่ต้อง!” ปาณีผลักเขาออกไม่อยากมี อะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีก!

อาจจะเพราะว่าเวทัสพูดถึงเรื่องที่เธอไม่ เคยไปคิดถึงลายละเอียดเลยทำให้ตอนนี้เธอยิ่ง เกลียดเขามากขึ้น

เวทีสยังยืนยันคำเดิม “ฉันไปส่งเธอ!”

“ฉันบอกให้ปล่อยมือ!” นิสัยของปาณีขึ้นมา

จริงๆแล้วทั้งสองวันนี้เธอก็โดนว่าใสเยอะแล้ว เณศรา นลิน มีสุวรรณ์และพวกนักเรียนที่ อยู่ในโรงเรียนตอนนี้แม้แต่เวทีสยังมารังแกเธอ!

นี่เธอดูเหมือนเป็นคนรังแกง่ายหรือไง?

ระหว่างที่ทั้งคนดึงกันไปมาอยู่ๆก็มีรถจอด ลงที่ข้างพวกเธอกระจกรถลดลงธามนิธิมองไปที่ ทั้งสองคน “พวกเธอทําอะไรกันอยู่?

การปรากฏตัวของเขาทำให้เวทัสที่ดึงปาณี