เขาเป็นสามีของเธอนะ ห้ามเป็นห่วงผู้หญิง คนอื่นเค้ดขาด!

” หลังได้ยินคําพูดของเธอ สีหน้าของ ธามนิธิเริ่มแข็งทื่อ รังสีอำมหิตบนตัวเธอน่ากลัว เล็กน้อย

“คุณดูคุณ” ปาณีพูดอย่างเบื่อหน่าย คุณ ชอบเธอจริงๆ ได้ยินว่าฉันทำเรื่องที่ผิดต่อเธอ คุณก็โกรธแล้ว ทำยังไงดีคะ ฉันไม่อยากจะสนใจ คุณแล้ว!”

ธามนิธิโมโหมาก แต่ก็ไม่กุมมือเธอไว้ก็ไม่ ได้ พูดอย่างจริงจังว่า “เธอโง่หรือไง? หรือว่า อยากทําให้ฉันโมโหจนตาย”

“หนูทําอะไรคะ?” ปาณีมองเขาอย่างไม่รู้ เรื่อง

ธามนิธิพูดว่า “เธออยากพูดอีกว่าฉันจะ เป็นห่วงเขา! ฉันบอกเธอไปหลายครั้งแล้ว สำหรับผู้หญิงคนนั้น ฉันไม่มีความสนใจเลย แม้แต่น้อย นับวันเธอยิ่งอยากโดนสั่งสอนแล้วใช่ ไหม?”

..” ท่าทางโหดร้ายของเขา ทําให้ปาณี ก้มหัวลงอย่างยอมแพ้ “อ้อ หนูผิดไปแล้วค่ะ” “รู้ว่าผิด แต่ก็ยังยืนยันไม่ปรับปรุงตัวใดๆใช่ไหม?” ถือว่าเขาดูออกสักที เธอไม่ทำให้เขาโมโห วันหนึ่งก็จะไม่มีความสุขใช่ไหม

แต่ว่า ใครให้เธอเป็นภรรยาที่เขาสู่ขอมา เองล่ะ? ร้องไห้ก็ยังคงต้องเอาใจต่อไป

ปากมองไปยังเขา อธิบายว่า “ก็หนูยัง กังวลว่าคุณจะชอบเขานี่คะ!”

พวกเขา มีความทรงจำดีๆตั้งหลายปี แต่ตัว

เอง…… เป็นแค่เพียงตัวสํารองชั่วคราวเท่านั้น ธามนิธิขมวดคิ้ว “เธอยังจะพูดอีก?”

“โอเค ไม่พูดก็ได้” ครั้งนี้ปาณีปิดปากเงียบ นั่งมองธามนิธิอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ

ผ่านไปสักพัก ธามนิธิก็พูดว่า “ไปเปิดน้ำใส่ อ่างให้ฉันหน่อย เดี๋ยวกินเสร็จจะไปอาบน้ำ

“ค่ะ” ปาณีกระตือรือร้นมาก เรียกปุ๊บท่าปั๊บ “กินเสร็จเก็บถ้วนจานไว้ในครัวนะคะ เดี๋ยวหนูมา ล้างเอง”

ธามนิธิไม่ได้พูดอะไรใดๆ ปาณีไปเปิดน้ำ ใสอ่างให้เขา หยิบเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนออกมา ให้เขาด้วย ผ่านไปสักพัก ธามนิธิก็เข้ามา

เธอใช้เวลาที่ธามนิธิอาบน้ำอยู่ ลงไปชั้น ล่าง บอกว่าจะลงไปล้างถ้วยเอง แต่กลับพบว่า ถ้วยชามล้างหมดแล้ว

อ้อ ดูเหมือนจะเป็นคุณอาสึนะ
ปากไม่อยากจะเชื่อว่าธามา จะลงมือล้าง จานเอง?

ในใจของเธอ เขาเป็นผู้ชายประเภทที่ว่าไม่ แตะต้องสิ่งสกปรกใดๆ ทำให้เธอรู้สึกว่าเขาทํ อะไรไม่เป็น

ฐิติพรเดินออกมา ถามปาณีว่า “ธามนิธิกลับ มาแล้วหรอ?”

“ค่ะ” ปาณีตอบ “เขาไปอาบน้ำแล้วค่ะ แม่ คะ แม่ไปพักผ่อนเลยค่ะ”

“ไม่เป็นไรจ้ะ เธอไม่ต้องสนใจฉัน พ่อของ เธอยังไม่กลับมา เดี๋ยวแม่รอเขาก่อน” ฐิติพรนั่ง บนโซฟา ปาณีเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ก็นั่งลง ข้างๆเธอ “เดี๋ยวหนูอยู่เป็นเพื่อนแม่เองค่ะ”

“ไปยุ่งเรื่องของเธอเลย” ฐิติพรเห็นปาณี เป็นเด็กดีเช่นนี้ รู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างมาก “แม่รู้ ว่าหนูยุ่งมาก”

“ไม่ยุ่งค่ะ” ปาณีพูดว่า “หนูทำตอนกลางวัน เสร็จหมดแล้วค่ะ”

ฐิติพรมองไปยังปาณี ก็ให้เธอรอเป็นเพื่อน คุยไปก่อน

ปาณีชอบเอาใจฐิติพรมาก ฐิติพรได้ยิน ปาณีพูดเรื่องที่เธอพบเจอตอนทำงานก่อนหน้านี้ รู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก

แม้ฐานะครอบครัวของปาณีจะไม่ดี แต่ว่า