ท้ตร.มพูดว่า “ได้ข่าวมาว่าคุณพี่ไม่ค่อย สบาย ก็เลยแวะมาดูค่ะ”

“นี่ลมพัดมาทางทิศไหนเนีย” น้ำเสียงของ ฐิติพรแฝงด้วยความประชดเล็กน้อย “เมื่อก่อน ตอนที่ฉันป่วยหนักก็ไม่เคยเธอจะมาเลย ก่อน หน้า ลูกสาวเธอเพิ่งมา วันนี้เธอก็มาอีกแล้ว?”

ท้ พรพูดอย่างเอาอกเอาใจว่า “ก็เมื่อก่อน ไม่ได้ข่าวไงคะ แต่ตอนนี้รู้แล้วค่ะ คุณพี่ยังโกรธ เรื่องเมื่อก่อนอยู่หรอคะ? นี่ก็ผ่านมานานแล้วนะ คะ? ตอนนี้ธามนิธิก็หายดีแล้ว คุณพี่เป็นคนใจ กว้าง อย่าถือสาเรื่องเล็กน้อยที่ผ่านมาเลยนะคะ”

นึกถึงคำพูดรุนแรงที่ตัวเองพูดครั้งก่อนนั้น ทัดพรรู้สึกเสียใจภายหลังมาก

เธอในตอนนั้น ก็ไม่รู้ว่าธามนิธิจะหายดีนี่! ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก เธอไม่ควร พูดจาตัดขาดจากกันขนาดนั้น

ปาณีนั่งอยู่ข้างๆ ฟังคำสนทนาของพวกเขา ก็แกะล่าไยทานอย่างเงียบๆ

เมื่อก่อนเธอเคยเห็นหน้าค่าตาของทัดพร แล้ว พอมาเจอในเวลานี้อีก ก็รู้สึกว่าคุณทัดพรคน นี้เปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน

ไม่หยิ่งยโสเหมือนเมื่อก่อนก็แล้วไป นี่ยังเอาใจในทุกๆเรื่องอีก แม้ว่าฐิติพรจะว่าแล้ว ก็คง ทําได้เพียงอดทนอย่างเงียบๆ

นี่มันโลกแห่งความเป็นจริงชัดๆ

ฐิติพรไม่กินไม้นี้ “ฉันเป็นคนที่ความจําไม่ดี เท่าเธอ เรื่องบางเรื่องจะจําไปตลอดชีวิต ความ สัมพันธ์ระหว่างครอบครัวของเราตัดขาดไปตั้ง นานแล้ว เธอมาเอาอกเอาใจในตอนนี้ไม่มี ประโยชน์อะไรทั้งนั้น

คนทั้งเมืองชยุตก็รู้ว่าไม่ว่าใครก็มีความ สัมพันธ์ที่ดีกับเธอได้ ยกเว้นบ้านมีสุวรรณ์ ความ ขุ่นเคืองนี้ไม่มีทางที่จะผ่านไปง่ายๆเหมือนไม่มี อะไรเกิดขึ้นเด็ดขาด

ทัดพรมองไปยังฐิติพร สีหน้าแข็งทื่อ เธอก็ รู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่มีทางผ่านไปได้แค่วันสองวันนี้ เท่านั้น

เธอยิ้มสักพัก หยุดสนทนาเรื่องนี้ไว้ก่อน ยิ่ง ไปกว่านั้นที่เธอมาในวันนี้เพราะมีเรื่องสำคัญ “ความจริงแล้วที่ฉันมาในวันนี้ เพราะมีเรื่องสำคัญ อีกเรื่องหนึ่ง”

“เรื่องอะไร” ฐิติพรถาม

ทัดพรมองไปยังปาณีที่นั่งอยู่ข้างๆแวบหนึ่ง พูดว่า “ในเมื่อคุณปาณีก็อยู่ที่นี่ด้วย งั้นฉันก็ขอ พูดตรงๆแล้วนะ”

ปาณีที่เพิ่งแกะลําไยเข้าปากไป พอได้ยินคําพูดของทัคพร เบิกตากว้าง ดังนั้น คุณหัดพร ท่านนี้มาหาตัวเองสินะ?

สีหน้าที่เอาอกเอาใจของทัตพรเมื่อครู่ เวลา แฝงความคมเล็กน้อย ในสายตาของเธอ ปาณี เป็นเพียงเด็กกะโปโลที่ไม่มีฐานะครอบครัวอะไร เลย เป็นประเภทที่รังแกได้ง่ายมาก

เธอฟ้องเรื่องของปาณีซึ่งๆหน้า “ภรรยา ของธามนิธิบ้านคุณ สาด ใส่นลินของเราเมื่อ วานตอนอยู่ในโรงเรียน นลินของเรากลับมาบ้าน ก็นอนป่วยเลยค่ะ เมื่อคืนยังเป็นไข้อีก ตอนนี้ยัง

นอนพักอยู่เลย”

เป็นไข้

ปาณีเกือบคิดว่าตัวเองฟังผิดไป

เธอจําได้แม่นว่าเมื่อวานเธอราด นลินไป ครึ่งขวดเอง

แค่นี้ก็เป็นไข้เลยหรอ?

ฐิติพรที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ อดไม่ได้ที่จะ มองไปยังปาณีแวบหนึ่ง

ปาณีหัวเราะอย่างมีเลศนัย พูดว่า

อาจารย์นลินอ่อนแอจริงๆเลยนะคะ โดนสาดน้ำ แค่ขวดเดียวก็เป็นหวัดเป็นไข้ไปได้

ท้อพรเห็นปาณียอมรับแล้ว ก็พูดอย่างโมโหว่า “ถ้าอย่างนั้นแกยอมรับเรื่องที่ตัวเองทํา แล้วใช่ไหม?”

ฉันไม่ยอมรับจะมีประโยชน์อะไรคะ?”

ปาณีพูดอย่างเรียบนิ่ง “ยิ่งไปกว่านั้น ในเมื่อฉัน

กล้าทํา ก็ไม่มีอะไรที่ไม่กล้ายอมรับ”

“คุณพี่ดูสิคะ……” ทัดพรรีบมองไปยังฐิติพร “ยัยเด็กคนนี้โอหังจริงๆ เธอกล้าพูดอย่างนี้แม้อยู่ ต่อหน้าฉัน ไม่รู้ลับหลังจะร้ายแค่ไหนกัน คน กะโปโลที่มาจากดอยอย่างนี้ มีสิทธิ์มาเป็นสะใภ้ ของธามนิธิที่ไหนกัน?”