แต่ในสายตาของธามนิธิ น ความคิดของ เขาเป็นสิ่งที่ดูออกง่ายมาก

แต่ว่า สิ่งที่ทำให้เวทีสคิดไม่ถึงก็คือ ทั้งๆที่ น้ารู้ว่าเขายังไม่ตัดใจจากปาณี แต่กลับไม่เคย เปิดโปงเขาเลย และไม่ไล่เขาออกจากบ้านอีก

นี่แสดงให้เห็นได้ชัดเลยว่าน้าไม่ได้มองเขา เป็นคู่แข่งเลย ไม่ว่าเขาจะพยายามอีกสักแค่ไหน ธามนิธิก็ไม่รู้สึกว่าเวทัสจะมีสิทธิ์แย่งปาณีไปจาก เขาได้

เวทัสกำหมัดไว้แน่น มองไปยังธามนิธิ ไม่รู้ ว่าไปเอาความกล้ามาจากไหน อดไม่ได้ที่จะถาม ออกไปว่า “น้ากับปาณี……..จะหย่ากันไหมครับ?”

“หย่า?” ธามนิธิขมวดคิ้ว “ทำไมนายถึงคิด แบบนี้?”

ยังเห็นทั้งคู่จู๋จี๋กันไม่พอรึไง?

ไม่อย่างนั้น เขาจะมีความรู้สึกลวงตาแบบนี้ ได้ยังไง?

เวทีสก็ไม่กล้าพูดตรงๆว่าสิ่งที่เขาคาดหวัง คือการที่พวกเขาหย่ากัน เขากลัวธามนิธิมาก จริงๆ แสร้งทำเหมือนไม่สนใจปาณีพร้อมกับพูด

ว่า “ผมรู้ว่าที่น้าแต่งงานกันปาณีเพราะเซ็นสัญญากันไว้ ตอนนี้น้าก็ดีขึ้นแล้ว ไม่ต้องการเธอ แล้ว…… ผมเป็นห่วงว่าน่าจะไม่เอาเธอ

“ไม่มีทาง รามน ตอบอย่างไม่ลังเล ใน เมื่อน้าตัดสินใจจะแต่งงานกับเธอ เธอก็เป็น ภรรยาตลอดทั้งชีวิตนี้ของน้า นายไม่จําเป็นต้อง กังวลแทนเธอ แล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วงน้าด้วย พวก เราจะตีกันมากๆ”

แต่เดิมเวทีสก็แค่อยากจะดูว่าตัวเองกับ ปาณียังมีโอกาสอยู่ไหม คำพูดเหล่านี้ของธามนิธิ เหมือนธนูที่ยิงมาปักกลางอกของเขา

เขาอยากจะพูดอะไรต่อ แต่คนที่อยู่เบื้อง หน้าเขาคือธามนิธิ จึงไม่กล้าพูดออกมา

เขาคงไม่สามารถบอกกับน้าของตัวเองได้ ว่า ผมชอบปาณีครับ น้ายกเธอให้ผมเถอะ! ถ้าหากเขาพูดแบบนี้ ต้องถูกธามนิธิตีจนขา

ห้กแน่ๆ

เขามองไปยังธามนิธิ ทำได้แต่เพียงพูดออก ไปอย่างไม่จริงใจว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ดีครับ”

น้าล่างยืนอยู่ข้างๆ ได้ยินการสนทนาของ ทั้งสองคนก็รู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อย

ปกติดูไม่ออก ยังคิดว่าเวทีสเกลียดปาณีสัก อีก! คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเป็นห่วงความสัมพันธ์ ของธามนิธิกับปาณีมากขนาดนี้
ฌายนน้อยน่ารักจริงๆ

ปากอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ กลัวว่าบนตัวยังมี กลิ่นเหล้าหลงเหลืออยู่ ดังนั้น จึงอาบน้ำ ๆ หลายรอบกว่าจะออกมา

เห็นธามนิธิยืนอยู่ริมหน้าต่าง มองไปข้าง นอก ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

เธอเดินเข้าไปยืนอยู่ข้างๆเขา มองไปยัง

ข้างนอกแวบหนึ่ง

บรรยากาศภายนอกเงียบและสงบมาก ไม่มี สิ่งใดน่าสนใจเลย

ธามนิธิมองไปยังเธอ “อาบเสร็จแล้วหรอ?”

“ค่ะ” ปาณียื่นหน้าเข้ามา “คุณลองดูสิคะว่า ยังมีกลิ่นเหล้าอยู่ไหม?”

ธามนิธิมองไปยังเด็กที่ไม่รู้ว่ากำลังตั้งใจ หรือไม่ได้ตั้งใจอ่อนเขานั้น พูดเตือนว่า “คราว หลังห้ามดื่มเหล้าอีกล่ะ รู้ไหม? ถ้าดื่มอีกไม่ปล่อย ไปง่ายๆเหมือนวันนี้แน่”

“อ้อ” ปาณีมองไปยังเขา “ถ้าหากยังดื่ม เหล้าอีก คุณจะตีหนูหรอคะ?”

ธามนิธิรู้สึกแปลกเล็กน้อย ในสายตาของ เธอ ตัวเองเป็นพวกชอบใช้กำลังรึไง?

เขามองไปยังปาณี พูดอย่างจริงจังว่า อาจจะเป็นไปได้

…งั้นหนูไม่ดีมอีกแล้ว”

“หมายความว่าทําไม่ดีก็จะดีมใช่ไหม?” ธา มนิธิยอมเธอจริงๆ

ปาณีพูดว่า “หนูแค่รู้สึกว่าดื่มเป็นครั้งคราว ไม่เป็นไรนี่คะ คุณดูสิคะปกติหนูก็ไม่ดื่มสักหน่อย หนูเป็นเด็กดีจะตาย!

พอพูดถึงจุดนี้ ปาณีก็อดไม่ได้ที่จะชมตัว เองแบบหนึ่ง

“เป็นเด็กดีแค่ไหน ไหนดูหน่อยซิ” ธามนิธิ เดินเข้ามาใกล้ เอามือพิงผนังไว้ ยื่นหน้าเข้าไป ใกล้เธอ

พอเขาเข้ามาใกล้ ปาณีก็กลัวเขาจะทํา อะไรไม่ดีไม่ร้าย พูดปฏิเสธว่า “อย่านะคะ……… นี้หนูอยากพักผ่อน”