ยังจำได้ว่าเมื่อคืนวาน เขายังนั่งบนรถเข็นอยู่ เลย

ธามนิธิ “อั้ม”

“น้า….” น้าลำมุงอยากพูดออกมา แต่หาคำพูด ไม่ถูก “น้าขอไปโทรหาคุณผู้หญิงก่อน” เธอระงับความตื่นเต้นไม่ไหว ไม่อยากเชื่อเลย จริงๆ

ตั้งแต่ตอนที่ธามนิธิขาเดินไม่ได้ คนในบ้าน สิทธิ์เวชทุกคนก็รู้สึกเศร้าหมอง แต่ตอนนี้เขากลับมา เดินได้แล้ว ก็รู้สึกโลกนี้สดใสขึ้นมาทันที

ปาณีมองตามหลังน้าลำมุงที่มีอาการตื่นตกใจ จึงมองไปที่ธามนิธิ

ปฎิกิริยาของน้าล่าง ทำให้ปาณีรู้สึกขึ้นได้ ว่า พอเห็นแบบนี้เข้า ทำให้เธอมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ กำลังฝันไป !

ธามนิธิคนเส้นบะหมี่ที่อยู่ในชาม เห็นปาณี เอาแต่มองตามน้าลำมุง “ไม่ทานบะหมี่มัวแต่มอง อะไรอยู่? ไม่กลัวไปสายหรือ?”

ปาณีจ้องหน้าเขา “คุณดูน้าลำมุงสิดีใจจน

ร้องไห้แล้ว”

ที่จริงปาณีก็ดีใจจนอยากร้องไห้เหมือนกัน

เพียงแต่เรื่องราวเกิดขึ้นกระทันหัน เธอเลยมี ปฏิกิริยาตอบกลับไม่ทัน
ธามนิธิมองไปที่น้าล่ามุง เขารู้ว่า หากเขายืน ได้แล้ว เรื่องทั้งหลายก็จะเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมอีก ต่อไป

คนที่ดีใจไม่ได้มีแต่น้าลำมุง แต่ยังมี คนใน บ้านอีกด้วย

เขาถอนสายตาออก พูดกับปาณิว่า “รีบทาน เข้าเถอะ อย่าลืมว่ากลางวันมีนัดทานข้าวกับฉันล่ะ ฉันจะให้คนมารับเธอ”

“รู้แล้วค่ะ”

วันรุ่งขึ้นตอนเช้า ขณะที่ปาณีกำลังเดินเข้า มหาวิทยาลัย ก็ปะหน้าเข้ากับนลินพอดี

ตั้งแต่ที่นลินถูกรามนิธิเตือน เวลาอยู่ใน มหาวิทยาลัย เมื่อสองคนเจอหน้ากัน นลินแทบจะไม่ เป็นฝ่ายทักทายเธอก่อน

วันนี้พอปะหน้ากับปาณี กลับเป็นนลินที่เดิน เข้ามาหา มองปาณีด้วยใบหน้าที่แสดงความเป็นห่วง “เธอไม่เป็นไรนะ?”

“………. ปาณีไม่เข้าใจที่เธอถาม “ฉันทำไม

หรือ?”

นลินพูดว่า “เมื่อคืนวานตอนที่ฉันทานข้า วกับเณศรา เห็นเธอทานข้าวกับผู้ชายคนหนึ่ง…. นลินพูดออกมาแบบนี้ เห็นชัดว่าตั้งใจมาถาม

เธอ

เธอไม่เชื่อว่าเหตุการณ์แบบเมื่อวาน คนอย่างรามาธิจะข่มอารมณ์อยู่ ไม่กล่าวโทษปาคงไม่ใช่

แป

เมื่อเจอเหตุการณ์ งหน้าแม้ไม่พูดอะไร แต่ เมื่อกลับไปแล้ว คงว่ากล่าวปาณีเป็นแน่

ไป

” ได้ยินนลินพูดถึงเรื่องนี้ หาเอาปาณี ง

เมื่อคืนวานตอนที่เธอทานข้าวกับธีระ จู่ๆธา มนิธิก็เข้ามาหา เณศราก็อยู่ในที่นั้นด้วย เธอรู้ว่า เรื่องนี้เกศราต้องเกี่ยวข้องด้วยแน่ แต่ไม่นึกว่า แม้แต่นลินก็มีเอี่ยวด้วย?

เรื่องนี้ทำให้ปาณีรู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก

เธอได้รู้ว่านลินไม่ได้ดีอย่างที่เธอมอง

ดูท่าทางของนลินแล้ว เห็นชัดว่าตั้งใจมาสอบ ถามแทนเณศราถึงความสัมพันธ์ของเธอกับคุณอา

พอคิดมาถึงตอนนี้ คิ้วของปาณีก็ขมวดเข้าหา

นลินเห็นปาณีขมวดคิ้ว คิดเอาว่าตัวเองได้คํา ตอบแล้ว

เธอคิดว่า เห็นท่าทางแบบนี้ หลังจากปาณี กลับไป คงโดนธามนิธิทำโทษแน่นอน !

เพราะอย่างนี้ จึงมีสีหน้าไม่น่าดูนัก

แม้ว่าปาณีจะแต่งหน้าเพื่อปกปิด แต่ก็หนีไม่ พันสายตาของเธอ

นลินเลยตั้งใจพูดปลอบปาณีไปว่า “เธออย่าเข้าใจผิดไปเลย ที่จริงเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน หรอก ฉันเองก็เตือนเกศราไปแล้ว แต่บางครั้งเขาก็ ไม่ฟังใคร ฉันเองห้ามเขาไม่อยู่ ที่จริง ถึงแม้ทางบ้าน วิสิทธิ์เวชจะเข้าใจเธอผิด ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ปาณี ถ้า เธอมีผู้ชายที่เธอชอบอยู่แล้ว ก็ควรทําตามหัวใจตัว เอง อย่าฝืนทนอยู่กับธามนิธิต่อไปเลย เพราะไม่ช้าก็ เร็วเธอก็ต้องไปจากเขาอยู่ดีจริงไหม? ใครจะทนอยู่ กับเขาไปทั้งชีวิตได้กัน? พวกเราไม่ได้ติดหนี้อะไร เขานี่”