เขาตอบ “ช่างมันเถอะ”

อยู่กับคนที่ไม่เชื่อใจตัวเองเขาก็ขี้เกียจไปอธิบาย

อะไรอีก

โมรีเป็นคนนิสัยแบบนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

“สิ่งที่เธอทําทุกอย่างก็เพื่อเวทีสไม่ใช่หรือไง? เพื่อ เวทีสเธอไม่นับฉันเป็นเพื่อนแต่ทำไมถึงยอมทนมองตรยา อยู่กับเวทีส?”

มองโมรีที่เป็นแบบนี้ปาณีแค่รู้สึกเสียใจ

ทั้งๆที่เมื่อก่อนมันก็ดีหมดและตัวเองก็ไม่ได้มีผลก ระทบอะไรต่อเธอแต่ทำไมตอนนี้มันกลับกลายเป็นแบบนี้ โมรีมองปาณี “ช่วงนี้แม่ฉันไม่สบายตอนวันปีใหม่

ฉันจะกลับไปหลายวันอยู่”

โมรีรู้ว่าระหว่างเธอกับปาณีมีความเข้าใจผิดกัน และมีคนใส่ร้ายเธอ

ที่เธอรู้สึกผิดเพราะเธอเองรู้สึกขอโทษปาณีที่ไม่ ได้ช่วยปาณี

เธอนับปาณีเป็นเพื่อนของเธอจริงๆเพราะปาณีเป็น คนที่อบอุ่น ทางเวทีสเธอก็พยายามมาตลอดและที่แน่ๆ

คือเธอไม่ใช่เพราะไม่ได้เวทีสแล้วไปอิจฉาปาณีหรอก

เธอไม่ได้ว่างขนาดนั้น

แต่ตอนนี้เห็นตรยาเข้าไปยุ่งกับเวทีสขนาดนี้เธอ เองก็พอจะรู้บ้างแล้วแหละ

แต่ช่วงนี้แม่กำลังไม่สบายอยู่เธอเลยไม่มีกระจิต กระใจที่จะไปสนใจเรื่องพวกนี้
รอวันหยุดเสร็จแล้วกลับมาก่อนค่อยว่ากัน!

ปาณีไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆโมรีถึงพูดเรื่องในบ้าน

ขึ้นมา

มองโมรีแต่ไม่ได้ตอบอะไร

วันนั้นอยู่ๆก็โดนยกเลิกตำแหน่งนางเอกคนที่สอง แล้วโดนคนอื่นเข้าใจผิดอีกในใจเลยรู้สึกรำคาญบวกกับ เห็นโมรีทำเท่าทีแบบไม่มีความมั่นใจก็เลยตัดสินใจไปเอง เลยว่าโมรีเป็นคนทำทุกอย่าง

สำหรับเรื่องนี้หลังจากนั้นโมรีก็ไม่ได้มีการอธิบาย เลยสักค่า เห็นที่เขาเป็นแบบนี้ปาณีไม่รู้ทำไมก็รู้สึกใจอ่อน

ขึ้นมารู้สึกตัวเองทำเกินไปหรือเปล่า

วันพุธเป็นวันเกิดของธามนิธิ ปาณีก็ขี้เกียจไป สนใจเรื่องพวกนี้เลยตั้งใจเตรียมของขวัญให้ธามนิธิอย่าง เดียว

วันนั้นที่เธอไปเดินช้อปปิ้งกับนกันต์เลยซื้อไหม พรมมาว่าจะถักผ้าพันคอให้เขา

ปกติธามนิธิก็ไม่ได้ขาดอะไรอยู่แล้วและเธอก็นึก ไม่ออกจริงๆว่าจะซื้ออะไรให้เขาดีก็เลยเตรียมถักผ้าพัน คอให้เขาเองรู้สึกมันมีความหมายมากกว่า

ตอนที่ปาณีและนกันต์ยังเด็กเสื้อไหมพรมที่ใส่นั้น ฝนสิริเป็นคนถักออกมาเอง ปาณีก็ฝึกทำตั้งแต่เด็กฝีมือ การถักไหมพรมก็เลยดี

เพื่อที่จะเซอร์ไพรส์ธามนิธิเรื่องนี้เธอเลยแอบทํา เพื่อที่ไม่ให้ธามนิธิเห็น

วันจันทร์ เรียนเสร็จหมดปาณีก็ไปหลบอยู่ในหอ วันอังคารปาณีไม่กลับบ้านเลยเพียงแต่โทรบอกธามนิธิเสร็จก็อยู่ในหอเร่งหาต่อ

วันพุธธามนิธิยังอยู่ที่บริษัทไวยาต เข้ามาจากด้าน นอกมองเขาที่ไม่ได้ทำงานแต่กำลังคิดเรื่องอื่นอยู่ก็ถาม อย่างไม่เข้าใจ “คุณธามนิธิเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” ทําหน้าตระหนักราวกับไปเจอปัญหาอะไรสัก

อย่าง?

ไวยาตย์กลัวเขาไม่ดีใจเลยเตรียมตัวจะโทรไปหา ปาณีเพื่อให้เธอมาช่วย

สีหน้าของธามนิธิตระหนักมากราวกับกำลังคิดงาน ราคาหลักหลายสิบล้าน “ช่วงสองวันนี้ปาณียุ่งงานอะไร อยู่?”

เมื่อคืนมา โทรหาเขาแล้วก็ไม่กลับบ้าน

ธามนิธิกลัวเธอเจอปัญหาเรื่องงานถ้าเป็นแบบนี้ อย่าบอกนะว่าคืนนี้เธอก็ไม่กลับมาอีก?

นั่นทำให้ในใจของธามนิธิเต็มไปด้วยกลิ่นความ อันตราย

มีภรรยาที่สนใจเรื่องงานมากกว่าสามีตัวเองนี่มัน เหนื่อยใจจริงๆ!

เมื่อกี้เขาก็เลยคิดว่าจะโทรไปเตือนเธอสักหน่อย มันจะดีไหม?

ไวยาตย์ไม่แปลกใจที่เขาจะถามเรื่องเกี่ยวกับปาณี นอกจากเรียนก็ไม่ได้ยุ่งงานอะไรนะครับ?”