ตอนที่ 368

เตียงขนาดใหญ่มาก สองคนนอนบนเตียง ตรงกลางยัง เหลือที่ให้นอนได้อีกคน

ยามที่ธามนิธิไม่ได้สัมผัสตัวเธอ จะเว้นระยะห่างจากเธอ มากหน่อย เพราะเกรงว่าหากเธอพลิกตัวไปมาในอ้อมกอด จะไปกระตุ้นเขาเข้า แบบนั้นเขาคงอดใจไม่ไหว

ห้องนอนมีขนาดใหญ่ เปิดไฟนอน รู้สึกสงบเงียบดี

ปาณีนอนหันข้าง ถือหมอนไว้ในมือ มองธามนิธิพูดว่า “อาทิตย์นี้พวกเรามีจัดงานคริสต์มาส ในห้องเรียนที่มีการ แสดง ฉันเล่นเป็นนางรองค่ะ”

กิจกรรมครั้งนี้ เป็นการแสดงของเพื่อนร่วมชั้น นักแสดง เลือกมาจากการโหวต ก่อนหน้านี้ปาณีเคยได้ที่หนึ่งในงาน ฉลองวันชาติ แน่นอนว่าเป็นรางวัล ในส่วนของนักแสดงนำ

โมรีหน้าตาสะสวย แต่ชอบเล่นแต่เกม ไม่สนใจเรื่องการ แสดง เดิมทีทุกคน โหวตเลือกเธอเป็นนางเอก แต่เธอก็ปฏิ เสธไป

ส่วนติรยา นอยากแสดง แต่ประวัติที่ไม่ดีของเธอ ทำให้ เธอถูกใส่ชื่อในแบล็คลิสต์ แม้แต่บทสนับสนุนก็ไม่ถูกเลือกให้เล่น ทุกคนกลัวว่าเธอจะก่อเรื่องอะไรอีก สร้างความเสื่อม เสียให้กับชั้นเรียน

ธามนิมองปาณี ถามว่า “เล่นเป็นนางร้ายหรือ?”

เขาก็ตั้งตารอดูเธอแสดงด้วย

คลิปที่ปาณีร้องเพลงครั้งก่อน เขายังเซฟเก็บไว้ในมือถือ จนถึงเดี๋ยวนี้

“มีนิดหน่อยค่ะ !” ปาณีรอคอยที่จะแสดงบทนี้อย่างยิ่ง “พอคิดว่าจะได้เล่นบทนางร้าย ก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว จริงสิเวท สก็แสดงด้วย เขาเล่นเป็นพระเอกค่ะ”

แล้วเธอก็ชอบเขา?” ธามนิธิเลิกคิ้ว ปาณีเกือบพยักหน้ารับ ตอบว่า ใช่ค่ะ !

ดีที่เธอเฉลียวใจ คำพูดของคุณอามีหลุมพรางซ่อนอยู่

เธอตอบอย่างระมัดระวังว่า “บทที่ฉันแสดงต้องชอบตัว ละครที่เขาแสดงค่ะ ไม่ได้ชอบเขาจริงๆซะหน่อย ! ทำตัวหน่อ มแน้ม เจ้าชู้ แถมน่ารำคาญ! คุณอาไม่ได้……ทั้งหล่อ ทั้ง เข้ม แถมทําดีกับฉันอีกต่างหาก

ธามนิธิโดนชมซะใจพองโต แต่ใบหน้ายังคงความ เคร่งขรึม “ฉันไม่เห็นจะหล่อ !

“หล่อ หล่อสิคะ คุณอาหล่อที่สุดในโลก” ปาณีชมเขาเสียยกใหญ่

กล่าววาจาชื่นชมเสร็จแล้ว เธอเห็นยามนิธิเหมือนจะยิ้มที่

มุมปาก

เธอพูดยิ้มๆ “เห็นชัดๆว่าดีใจจะแย่ ยังไม่ยอมรับอีก

เธอตั้งใจอยากฟังเขาพูดว่า เขาหล่อมาก!

ทําเป็นเก๊กอยู่ได้ !

ธามนิธิพูดว่า “นอนได้แล้ว ยังเจ็บไม่พอหรือไง?

ดูท่าทางจะเอาจริง

ปาณีรีบล้มตัวลงนอน กุมมือของเขา “งั้นฉันนอนนะคะ

“อืม”

ภายในห้องปิดไฟ ปาณีหลับตาลง

ธามนิธิเห็นท่าทางน่ารักของเธอ ก็ก้มหัวลง จูบลงบนที่ หน้าผากเธอ เป็นจูบที่บริสุทธิ์ ไม่ได้แฝงความปรารถนา

อย่างว่า

จูบเสร็จแล้ว ก็กระซิบที่ข้างหูของเธอ “ราตรีสวัสดิ์”

วันนี้ปาณีไม่สบาย ที่จริงยังรู้สึกปวดอยู่ แต่จูบนี้ ทำให้ ความรู้สึกไม่สบายทั้งหลาย มลายหายไปสิ้น

เช้าวันถัดมา ยามนิธิกับปาณียังไม่ลุกจากเตียงนอน ไวยาตย์มาเคาะเรียกที่ประตู “คุณครับ”

ธามนิธิเดินไม่สะดวก ปาณีจึงสวมเสื้อคลุมเดินไปเปิด ประตู ก็เห็นไวยาตย์ ไวยาตย์ อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

ไวยาตย์มองปาณีตอบว่า “อรุณสวัสดิ์ครับคุณนาย วันนี้ รู้สึกดีขึ้นหรือยังครับ?”

“ดีขึ้นมากค่ะ” ปาณีตอบ “ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง เข้ามา ก่อนสิคะ! คุณอายังไม่ลุกจากเตียงเลย

หลังจากปาณีเข้ามาอยู่ในบ้าน ไวยาตย์รู้สึกกระดากใจ ทุกครั้งที่เข้ามาในห้องของธามนิธิ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาเคย เข้าออกห้องของธามนิธิได้อย่างสะดวกใจ

ไวยาตย์เข้ามาในห้อง เห็นธามนิธิยังคงนอนอยู่บนเตียง

ธามนิธิจึงลุกขึ้น นั่งพิงหมอน ใบหน้าดูขี้เกียจและเฉยเมย ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงของคนที่เพิ่งตื่นนอน “มีอะไร?

ไวยาตย์ตอบว่า “มีแขกมาพบครับ”