ตอนที่ 364

“เธออยากทานหรือเปล่า?” ยามนิยมองไปที่เธอ แม้ว่าเธอ เพิ่งจะทานข้าวต้มไป

แต่ร่างกายเธอดูแทบไม่มีการเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย

ปาณีตอบว่า “วันนี้ฉันไม่ค่อยหิวค่ะ”

เพิ่งทานยาเข้าไป ในกระเพาะยังรู้สึกโล่งๆ แต่เธอคิดว่า ไม่ควรทานอะไรลงไปอีก จะได้ไม่ต้องอาเจียนอีก

ธามนิธิบอกว่า “งั้นฉันก็ไม่ทานเหมือนกัน”

ปาณีหัวเราะ “ฉันไม่สบายอยู่ ส่วนคุณไม่เป็นอะไร ทำไม

ถึงไม่ทานล่ะคะ?

“ไม่อยากทาน”

“ไม่สบายหรือเปล่าคะ?

ถ้าร่างกายสบายดี ทำไมถึงไม่อยากอาหารล่ะ?

เป็นห่วงสุดที่รัก เลยไม่อยากทานน่ะ”

ปาเพิ่งรู้ตัวว่าเขากำลังหยอกเธอเล่น !

เธอเอ่ยปากขึ้น พูดล้อเลียน “คุณอา พูดคำหวานกับเขาเป็นด้วยหรือ !”

พอเจอหน้าล้อเลียนของปาณีเข้า ธามนิธิถึงกับทำสีหน้า ไม่ถูก “ค่าหวานอะไรกัน?

“ก็คือคำพูดที่ฉันชอบฟังยังไงล่ะคะ” พูดชะเธอ ใจอ่อน โกรธไม่ลง แล้วยังจะว่าไม่ใช่คำหวานหรือ?

ธามนิธิทำท่าเหมือนไม่รู้เรื่อง “ฉันไม่รู้ว่าเธอชอบฟังอะไร

แบบนี้”

ปาณีไม่เชื่อ “เห็นๆอยู่ว่าคุณตั้งใจพูดออกมา

สองคนคุยกันสักพักหนึ่ง ไวยาตย์ก็เข้ามา “คุณธามนิธิ คุณนาย ทานข้าวได้แล้วครับ”

ปาณีตอบว่า “ฉันเพิ่งทานข้าวต้มไป เย็นนี้คงไม่ทานแล้ว

ค่ะ”

ธามนิธิที่นั่งข้างๆ ก็พูดว่า “ฉันก็ไม่ทานเหมือนกัน”

ไวยาตย์ : ….…………….

ไม่เข้าใจเลยว่าธามนิธิกำลังคิดอะไรอยู่

ทํางานมาทั้งวัน ตอนนี้เป็นเวลาทานข้าว ทำไมถึงไม่ทาน

ปาณีพูดว่า “เลิกล้อเล่นได้แล้ว ค่ะ ทุกคนกำลังรอคุณอยู่นะคะ คุณอา รีบไปทานข้าวเถอะ
หยอกกันไปล้อกันมา แล้วถ้าเขาเกิดไม่ทานขึ้นมาจริงๆล่ะ

แต่จะเป็นไปได้หรือ?

ธามนิธิมองไปที่ปาณี “เธอไม่ทานจริงหรือ?”

ปาณีพยักหน้า “อืม”

“งั้นฉันไปทานข้าวก่อน รอฉันกลับมาล่ะ

“ได้ค่ะ”

กลัวว่าเธอจะอยู่เหงาๆคนเดียวในห้อง เขาเลยหยิบ แท็บเล็ต จัดการเลื่อนหาละครที่เธอชอบดูในช่วงนี้มากที่สุด จัดเตรียมไว้ให้ จากนั้นถึงตามไวยาตย์ลงไปทานข้าว

ปาณีนั่งอยู่บนเตียงดูละคร เกิดความรู้สึกอบอุ่นในใจขึ้น อย่างบอกไม่ถูก อย่างรวดเร็ว โมรีส่งข้อความมาหาเธอ ปาณีเปิด โทรศัพท์

มือถือขึ้น อ่านข้อความที่โมรีส่งมาให้ “ปาณี เป็นยังไง บ้าง?”

“ไปหาหมอแล้ว เป็นโรคกระเพาะน่ะ เพราะเธอนั่นแหล่ะ ดันบอกว่าฉันท้อง ทําเอาตกใจหมด” ปาณีส่งรูปอิโมจิโมรี โดนเธอทบ

โมรียม “ฉันแค่บอกว่าเป็นไปได้เอง !”

“ไม่รู้ล่ะ โทษเธอนั่นแหล่ะ
เธอสนิทสนมกับโมรี จึงพูดจากันได้โดยไม่รู้สึกลำบากใจ

โมรีหัวเราะถามว่า “แล้วตอนนี้เธอเป็นไงบ้าง? ยังอาเจียน อยู่ไหม? ทานข้าวเย็นหรือยัง?”

“ทานไม่ลงนะ แต่ทานข้าวต้มไปบ้างแล้ว ปาณีตอบ *แล้วเธอล่ะ?”

กำลังทานปลาเผาอยู่กับพวกชยรพ น้องชายเธอก็อยู่ ด้วยนะ” โมรีส่งภาพถ่ายมาให้ ในภาพมีแต่พวกทีมรบทั้ง

นั้น

ปาณีมองภาพปลาเผาท่าทางหอมน่าทาน “พอแล้ว อย่า

ยั่วกันสิ”

เธอก็นึกอยากทานเหมือนกัน นานแล้วที่ไม่ได้ทานปลาเผา

!

รู้สึกอดไม่ได้ที่จะคิดวางแผนในใจเอาไว้ร่างกายหาย ดีแล้ว ต้องไปทานให้ได้สักมื้อ

โมรีบอกว่า “เพื่อนแบบฉันดีใช่ไหมล่ะ? ตอนทานของ อร่อยก็ยังไม่ลืมเธอด้วย”

“ส่งภาพมายั่วตอนที่ฉันทานอะไรไม่ลงเนี่ยนะ เพื่อนตาย

โมรีส่งรูปอิโมจิทำหน้าเยาะเย้ยทั้งสองคุยกันได้สักพัก จากนั้นปาณีก็กลับไปดูละครต่อ สองทุ่มกว่า ธามนิธิยังไม่ขึ้นมา แต่ว่านกันต์กลับถึงบ้าน

แล้ว

ชื่อเชอร์รี่ที่เธอชอบทานกลับมาฝาก “พี่