ตอนที่ 362

ธามนิธิตอบว่า “อืม เข้าใจแล้ว”

อันที่จริง ในสายตาของเขา เธอเป็นคนเข้าใจโลกเป็น

อย่างดี

การที่เธอมีความคิดเช่นนี้ แสดงถึงความรู้สึกรับผิดชอบ ของเธอที่มีมากกว่าคนเป็นพ่อแม่แต่ขาดความรับผิดชอบอีก

มากมาย

แต่เธอก็ยังเด็กเกินไป!

สองคนอยู่ใต้ผ้าห่มแบบนี้ คุยเล่นกันแบบนี้ สำหรับปา แล้วเหมือนกับว่า เรื่องทั้งหลายที่เธอประสบพบเจอมา สามารถเล่าให้ธามนิธิฟังได้หมด พูดเปิดอกกับเขาได้ทุก

เรื่อง

พูดจบแล้ว ปาณีก็พูดว่า “คุณรีบลงไปก่อนเถอะค่ะ ถ้ารอ ให้แม่ขึ้นมาเจอพวกเรานอนอยู่บนเตียงแบบนี้ อายแย่เลย

เขาน่ะไม่เป็นไรหรอก แต่เธอไม่อยากท่าเขาขายหน้า

ธามนิธิมองไปที่เธอ ทำเสียงออดอ้อนว่า “ขาฉันไม่ดี เธอ คิดว่าที่ฉันขึ้นๆลงๆแบบนี้ มันง่ายนักหรือ?”

“เมื่อกี้ยังเห็นคุณขึ้นเตียงคล่องปล่อชัดๆ” เธอไม่ทันมองเขาก็ขึ้นเตียงมาแล้ว

พอธามนิธิเห็นเธอทำท่าผลักเขา โดยไร้คำพูด เขาก้มลง

จูบไปที่หน้าผากของเธอ

ขึ้นมาอยู่บนเตียงแล้ว คงไม่ยอมลงจากเตียงง่ายๆแน่

ปาณีพูดว่า “คุณอา”

ทำไมเขายังไม่ไป แถมยังมาจูบอีก?

ดูเหมือนประตูไม่ได้ล็อค ตอนที่พี่ออกไปเมื่อครู่นี้ ก็เพียง แต่ปิดไว้เบาๆ

ปาณีรู้สึกกังวลใจ เกรงจะมีคนเปิดประตูเข้ามาเจอสภาพ

นี้เข้า

ที่จริงสามนิธิคิดแค่อยากจูบเธอเท่านั้น แต่พอจูบแล้ว ก็ พบว่าเขาประเมินความสามารถในการควบคุมตัวเองสูงเกิน

ไป

มือของเขาล้วงเข้าไปในเสื้อของเธอ สัมผัสถูกผิวเนื้อ เนียนลื่น ….ชั่วพริบตาเขาก็เกิดหน้ามืด

ปลายนิ้วที่หยาบกร้าน รู้สึกได้ถึงความเย็นเล็กน้อย

ใบหน้าของปาณีเปลี่ยนเป็นสีแดง จับมือของเขาที่อยู่ ด้านในเสื้อของเธอ “คุณอา !” เธอนึกขึ้นได้ว่าครั้งก่อน เย็นวันนั้นที่เขาส่งดอกไม้มา เขาก็อาละวาดควบคุมตัวเองไม่ได้ เรียกเธอมาตอนกลางดึก ตอนหลังเธอไปอาบน้ำพบว่า แม้แต่ที่หน้าอกก็ถูกเขาประทับ รอยทิ้งไว้

ตอนที่เธออาบน้ำเห็นชัดว่า ตรงที่เธอไม่มีความรู้สึกตอบ สนอง แต่เพียงแค่เขาสัมผัสตัวเธอเบาๆ เธอก็รู้สึกทนไม่ได้ แล้ว

เสียงร้องขัดขืนของเธอ ไม่ใช่เพราะต้องการให้ธามนิธิ ยอมเอามือออกมา ปาณีมองไปที่ดวงตาที่ลึกของเขา ไม่รู้ ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

นี่คงเป็นสภาพของผู้ชายหลังจากที่ ความปรารถนา สามารถเอาชนะเหตุผลได้กระมัง?

ลมหายใจของเขาค่อยๆเปลี่ยนเป็นหนักขึ้น โดยไร้คำพูด มีแต่มือที่ไหวคล……

ปาณีพูดเตือนสติว่า “คุณแม่อีกเดี๋ยวก็ขึ้นมาแล้ว คุณรีบ ลงไปเถอะค่ะ !”

เธอรู้สึกร้อนใจเหลือเกิน!

ปาณีกังวลใจได้ไม่นาน ฐิติพรก็ผลักประตูเข้ามา

เห็นธามนิธิไม่มีปฏิกริยาแม้แต่น้อย เธอเงยหน้าขึ้น จูบไป ที่ริมฝีปากของเขาพูดเบาๆว่า “คุณอา หากคุณอาต้องกา จริงๆ ไว้รอให้ร่างกายฉันดีขึ้นอีกนิด หรือไม่ก็ตอนกลางคืนจะให้ฉันทำอะไรก็ได้หมด แต่ตอนนี้หยุดก่อนดีไหมคะ?”

คนในบ้านเข้ามาอยู่ในโท

ทำแบบนี้เอาในเวลานี้ ไม่สมควรอย่างยิ่ง

ธามนิธิมองไปที่ปาณีที่อยู่ตรงหน้าเขา ชะงักไปเล็กน้อย

“ให้ทําอะไรก็ได้หมดหรือ?”

ปาณีหมดค่าจะตอบ !

เขาได้ยินเฉพาะจุดสำคัญจริงๆน่ะแหล่ะ!

เพื่อจะไล่เขาลงจากเตียง ปาณีใช้หมดทุกวิถีทางแล้ว ใน เวลานี้เขาพูดอะไรก็คงต้องตามนั้น

เธอตอบด้วยเสียงอ่อนหวานอย่างที่สุด “แน่นอนค่ะ! ฉัน เคยหลอกคุณได้หรือ? ขอแค่คุณยอมลงจากเตียงตอนนี้ ! มี อะไรไว้ค่อยพูดคืนนี้ ดีไหมคะ? หนูรู้ว่าสามีของหนูดีที่สุด เลย”

นิสัยของธามนิธิเป็นคนยอมอ่อนไม่ยอมแข็ง แถมปาณียัง ออดอ้อนเก่งอีกด้วย

เขามองไปที่เธอ ข่มความต้องการที่อยากกลืนกินเธอทั้ง ตัวในตอนนี้ไปก่อน ยอมลงจากเตียง โดยดี