ตอนที่ 338

นลินเหลือบมองธามนิธิ ก่อนหยิบรูปถ่ายขึ้นมาอย่างสงสัย เมื่อเห็นคนบนรูป ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้น

บนรูปถ่าย ปกติเธอมักจะทำตัวดีกับครอบครัวเสมอ พ่อ ที่รักแม่ของเธอสุดชีวิต กำลังโอบกอดหญิงสาววัยยี่สิบต้นๆ พฤติกรรมดูใกล้ชิดอย่างยิ่ง

ที่ควรรู้คือ พ่อของเธอปีนี้อายุห้าสิบกว่าแล้ว

ช่วงปีที่ผ่านมา ในบ้านของเธอ เขาปฏิบัติกับแม่เป็นอย่าง ดี แม่ของเธอก็ยกให้เขาเป็นที่พึ่งพาในทุกๆอย่าง

แต่กลับคิดไม่ถึงว่า ลับหลังแม่ของเธอ เขากลับมีคนอื่น อยู่ข้างนอก

ระหว่างที่เธอยังคงตกใจไม่ได้สติกับเรื่องที่เกิดขึ้น ธามนิธิ ก็เอ่ยขึ้น “ถ้าหากฉันรู้อีกว่าเธอพยายามเข้าใกล้ปาณี และ รบกวนชีวิตของเธอในมหาลัย ฉันจะปล่อยภาพเหล่านี้ไปใน โซเชียลทันที”

ชลธียามอยู่ข้างนอก ดูเป็นคนที่รักภรรยาอย่างลึกซึ้ง หาก เรื่องน่าอับอายนี้ถูกปล่อยออกไป หุ้นของบ้านมีสุวรรณ์

จะต้องได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน แน่นอนว่า ในมุมของทัดพร เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องที่น่าตกใจ

เช่นกัน

ร่างของนลินเต็มไปด้วยเหงื่ออันเยือกเย็น นัยน์ตามีน้ำตา

คลอจนเกือบจะไหลรินลงมา คิดถึงพ่อของเธอที่แท้แล้วเป็น คนแบบนี้ ภาพในใจของเธอประหนึ่งพังทลายลงมา จิตใจ เจ็บปวดทรมาร เธอไม่กล้าที่จะเชื่อธามนิธิ คิดไม่ถึงว่าในมือเขา กลับกุม

รูปภาพเหล่านี้เอาไว้ ธามนิธิทำแค่เพียงหันไปมองสายตาไปทางอื่นอย่างเย็น ชา แค่มองเธอมากขึ้นอีกครั้งยังไม่ยินยอม

ไวยาตย์ยืนอยู่ด้านหนึ่ง ริมฝีปากยกขึ้นอย่างคนมีชัยชนะ

คุณธามนิธิมาในวันนี้ ก็แค่คิดอยากมาเตือนเธอเท่านั้น

ธามนิธิถือเป็นคนที่มีหลักการเป็นอย่างมาก การรับมือกับ บ้านมีสุวรรณ์ แย่งชิงที่ดินของเขาและการค้าของเขา ทั้งหมดนี้เขาล้วนพึ่งพาแค่ความสามารถของตนเอง ความคับข้องใจทั้งหมดถูกตัดสินผ่านสนามธุรกิจ เขาไม่สนใจที่จะเปิดโปงเรื่องส่วนตัวของชาวบ้าน

แต่ว่าถ้าหากนลินยังคงคอยตามสร้างปัญหาให้กับปาณี เขาก็ไม่รับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้างนอกห้องรับแขก ชลธีที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ ถูกทัดพรขวางเอาไว้

ทัดพรมองไปยังข้างในห้องรับแขกอย่างเป็นกังวลอยู่บ้าง “นลินอยู่กับธามนิธิคงไม่เกิดเรื่องขึ้นใช่ไหม?”

“เกิดเรื่องอะไรกัน?”ชลธีถาม

ทัดพรจ้องที่เขา “ตอนที่พวกเราถอนหมั้น บ้านวิสิทธิ์เวช ไม่ยิมยอมเป็นอย่างมาก ตอนนี้ลูกรักของเรากลับมา เขาก็ วิ่งแจ้นมาถึงที่นี่ มองยังไงก็ไม่ปกติ คุณนี่ก็จริงๆเลย ต่อให้ เห็นธุรกิจสำคัญแค่ไหน ก็ไม่ควรเอาลูกสาวของเราไป ปรนนิบัติคนอื่น”

ถึงแม้จะเพื่อครอบครัว แต่เธอก็ไม่อยากเห็นลูกสาวเสีย เปรียบ!

กำลังพูดอยู่ ธามนิธิและไวยาตย์ก็ออกมาพอดี

ชลธีมองไปยังธามนิธิ ใบหน้าประดับรอยยิ้มเสแสร้ง “ท่านประธานธามนิธิ…”

ธามนิธิไม่ได้ตอบเขา ตั้งแต่มาถึงจวบจนตอนนี้ เขายังคง ทำตัวเย็นชา

ชลธีจนปัญญาที่จะทำอะไรต่อ และไม่รู้จะพูดอะไรอีก จึงได้ แต่ส่งธามนิธิกลับไปอย่างเกรงอกเกรงใจ เมื่อพวกเขากลับถึงบ้าน ปาณีไม่ได้อยู่ในห้องรับแขก ไว ยาตย์ดันธามนิธิเข้าไปในลิฟต์ และเอ่ยกับเขาว่า “ไม่รู้ว่า คุณนลินเอาความมั่นใจมาจากไหน คิดว่าคุณธามนิธิยังคง ตัดใจไม่ขาดจากตัวเอง”

“เธอชอบก็ดี” ธามนิธิสงบนิ่ง

“คุณไม่โมโหหรือ?” ไวยาตย์ค้นพบว่าธามนิธิยังคงดูสงบ

หากเปลี่ยนเป็นเขาหล่ะก็ เขาคงโมโหจนทนไม่ไหวไปนาน

แล้ว

ธามนิธิพูด “ฉันไม่สนใจที่จะถือสาคนโง่”

นลินในสายตาของเขา ประหนึ่งคนโง่เง่าก็มีปาน

ปล่อยให้เธอเข้าใจผิดไปเถอะ!

ไวยาตย์เอ่ยขึ้น “ก็ใช่ เธอคิดว่าคุณในตอนนี้ลุกไม่ขึ้นอีก ถึงกล้าที่จะดูถูกคุณ รอให้เมื่อไหร่ที่คุณสามารถลุกขึ้นมาได้

อีกครั้ง ไม่รู้ว่าสีหน้าของเธอจะเป็นยังไง”

” ถึงหน้าห้องนอนพอดี ธามนิธิพูดกับไวยาตย์

“รีบไปนอนเสียเถอะ!”