เธอรู้ว่าเขาใจอ่อนที่สุดถึงจะโกรธเธออยู่แต่ก็ไม่ เคยไม่สนใจเธอจริงๆ

ปาณีใส่เสื้ออันใหญ่ของธามนิธิ คนขับรถก็มา พอดี

ในรถธามนิธิก็ไม่คุยกับปาณีพอถึงบ้าน ปาณีก็ เข็นเก้าอี้ธามนิธิเข้าไปในห้องนอน

เธอวางกระเป๋าลงแล้วก็ถอดเสื้อคลุมออกมองธา มนิธิที่ไม่ยอมคุยกับตัวเอง “ระหว่างทางก็ไม่คุยกับ ฉันสักคำจะเป็นใบ้หรือไง?”

กล้าบอกว่าเขาเป็นใบ้งั้นหรอ?

ธามนิธิจ้องปาณีสายตาที่เย็นชาไปอีก

เขาเห็นภาพของเวทัสในโทรศัพท์เธอกับตาโดย เฉพาะตอนรู้ว่าเขาเห็น เธอก็ซ่อนโทรศัพท์อีก!

แค่คิดแค่นี้ก็โมโหจะตายอยู่แล้ว

ปาณีเดินไปนั่งอยู่หน้าเขา “ไม่โกรธแล้วนะคะ? โกรธบ่อยนี่ตีนกาขึ้นนะถ้าเธอยังทำแบบนี้อีก อีกไม่ นานคงต้องเรียกว่าคุณลุงแล้ว!”

“เธอกล้าเรียกดูสิ?”
เธอเรียกเขาว่าคุณอาเขาก็ทนเพราะว่าเขาก็โตก ว่าเธอตั้งเจ็ดแปดปี

แต่นี่เรียกคุณลุงมันทนไม่ได้จริงๆ

ถ้าเธอกล้าเรียกเขาจะโยนเธออกไปเลย

ปาณียิ้มเหมือนดอกไม้แล้วอ้อน “ไม่เรียกคุณลุง แล้ว คุณสามีคะหายโกรธได้แล้วนะคะ?”

ถึงแม้ปาณีจะทำเป็นไม่รู้เรื่องอยู่บ่อยๆ แต่ในใจ ก็รู้หมดถึงปากคุณอาไม่ยอมรับแต่ในใจเขาก็อยาก ฟังเธอเรียกเขาแบบนี้

พอได้ยินเธอเรียกเขาแบบนี้สายตาของธามนิธิก็ อ่อนโยนลง

เขามองปาณี “งั้นเธอกับเวทัสมันเกิดอะไรขึ้น?”

“อะไรเกิดอะไรขึ้น?”

“อย่าทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่อง” ธามนิธิเตือน “รูป นั้นไง”

เขาเห็นหมดแล้วแต่เธอยังทำเป็นโง่อีก

รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ดีใจเพราะอะไร เธอนี่มันตั้งใจ ! ทำให้เขาโกรธชัดๆ

มันน่าโมโหจริง

ปาณีจับมือของธามนิธิไว้ “ชยรพส่งมาให้ฉันว่าพวกเขาไปดื่มเหล้ากันอยู่ ไม่มีอะไรเกี่ยวกับฉันเลย!”

“อยู่ๆเขาจะส่งรูปให้เธอทำไม? ไม่เคยรู้มาก่อน

เลยว่าพวกเธอสนิทกันขนาดนี้”

น้ำเสียงของเขาฟังก็รู้ว่างอนอยู่

ปาณียิ้ม “พวกเราเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน แชทก ลุ่มห้องก็ทักมายกันหน่อยไม่ปกติยังไง?”

โมโหก็ตรงที่พวกเขาเป็นเพื่อนห้องเดียวกันอยู่ ในโรงเรียนก็เจอหน้ากันตลอด

ธามนิธิมองปาณี “แล้วยังมีอะไรอีก?”

เขาไม่ได้โง่ อยู่ๆชยรพก็ส่งรูปมาให้เธอมันต้องมี อะไรสักอย่าง

ปาณีรู้ว่าคุณอาฉลาดขนาดนี้คงปิดบังเขาไม่ได้

“วันนี้เวทีสมาหาฉัน”

เวทัสคิดอะไรกับปาณีเรื่องนี้ธามริธิรู้ดี ครั้งที่แล้วที่เวทัสมาหาเขาเพื่อขอให้เขา สนับสนุนปาณี

วันนั้นวันเกิดปาณีเขาก็อยากเอาของขวัญให้เธอ

ถึงแม้พวกเธอไม่เคยพูดเรื่องนี้แต่ก็ไม่ได้ หมายความว่าเรื่องนี้มันไม่เกิดขึ้น
ธามนิธิ “ตอนอยู่โรงเรียนเขาชอบมายุ่งกับเธอ บ่อย?

ถ้าเป็นแบบนั้นสงสัยนายนั้นต้องโดนสั่งสอน

หน่อยละ

ปาณียิ้ม “ไม่เคย ปกติตอนอยู่โรงเรียนก็ไม่เคย คุยกับฉันสักคำวันนี้เป็นครั้งแรกสงสัยรู้ว่าฉันกับเธอ ไปจดทะเบียนสมรสแล้ว! ดูเหมือนเศร้าด้วยแหละ ตอนนั้นฉันเลิกกับเขาเพราะติรยามาใส่ร้ายฉันเขา เลยเข้าใจฉันผิด ดูเหมือนเขาก็เสียใจไม่น้อย”

ธามนิธิมองปาณีพอฟังเธอพูดจบ มือของเขาก็ ชาไปหมด “อยากกลับไปหาเขา?”

ผู้หญิงมันใจอ่อน ไม่ว่าผู้ชายจะทำอะไรผิดแค่ ผู้ชายยอมกลับมายอมรับผิดก็จะลืมเรื่องที่ไม่มีความ สุขราวกับพระเจ้าที่ยอมให้อภัยเขา