ตอนที่ 205

ปาณีมองไปยังเวทัส สีหน้าซับซ้อนเล็กน้อย

“กาแฟได้แล้วค่ะ” ปาณีชงลาเต้จนเสร็จ วางอยู่ บนเคาน์เตอร์ คนที่มารับคือเวทัส

เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ จ้องมองเธอ

ปาณีอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว แม้จะบอกว่าทำงาน แต่ให้เขาดื่มกาแฟที่ตัวเองชง ทำไมเธอถึงรู้สึกแปลก เล็กน้อย

เธอมองไปยังเวทัส อดไม่ที่จะพูดว่า “คิดไม่ถึงเลย ว่านายกับน้องฉันเป็นเพื่อนร่วมทีม บังเอิญจริงๆ”

ท่าทางของเวทัสนั้นไม่รู้สึกประหลาดใจอะไรเลย เขามองไปยังเธอ “เธอคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรอ?”

ปาณีมองไปยังเขาอย่างระแวง “นายคิดจะทำ อะไร?”

เวทัสยิ้มมุมปาก เป็นรอบยิ้มที่แฝงไปด้วยความ เยาะเย้ย ถือกาแฟแล้วเดินจากไป

ชยรพนั่งอยู่ข้างๆเวทัส พูดว่า “คิดไม่ถึงเลยว่าน้า สะใภ้ของนายจะทำงานอยู่ที่นี่”

“หุบปากแล้วนายจะตายไหม?” เวทัสขมวดคิ้ว คำ พูดที่ออกจากปากชยรพนี้ ทำไมฟังแล้วแสลงหู ชอบกล?
ชยรพพูดว่า “ฉันก็แค่รู้สึกประหลาดใจเท่านั้นเอง บ้านนายก็ไม่ได้ขาดแคลนเงินสักหน่อย”

“ชยรพ” ปาณีเดินเข้ามา “ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย

นิดหน่อย”

“ฉันหรอ?” ชยรพมองปาณีอย่างไม่อยากเชื่อ ปกติปาณีแทบจะหลบไม่ทัน ตอนนี้กลับเดินมาหา

เขา..

เขายืนขึ้นอย่างหวาดระแวง เดินออกไปพร้อมกับ

ปาณี

เขามองไปยังปาณีอย่างหวาดระแวง “มีธุระ

อะไร?”

เห็นเพียงปาณีประเมินมองดูเขาขึ้นลง ทำให้เขา ระแวงมากยิ่งขึ้น เขามองไปยังรอบๆ พูดเตือนว่า “ฉัน บอกเธอก่อนนะ เธออย่างคิดทำร้ายฉันล่ะ อย่างหลง รักฉันเพียงเพราะฉันหล่อนะ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเธอ

ทั้งนั้น”

ถ้าหากเรื่องนี้ถึงหูธามนิธิ เขาต้องตายอย่างอนาถ

แน่ๆ

หลังจากครั้งก่อนที่ถูกธามนิธิตักเตือนไป ชยรพก็ ไม่กล้าที่จะคิดอะไรกับปาณีอีก แม้กระทั่งวันนี้ที่สั่ง กาแฟ เขาก็สั่งให้สัมโอเป็นคนชงให้เขาโดยเฉพาะ

ปาณีมองไปยังเขาที่กลับจากหน้ามือเป็นหลังมือท่าทางที่กลัวเธอขนาดนั้น “นายเป็นบ้าหรอ? ฉันจะกิน นายรีไง?”

“คนในบ้านคนนั้นของเธอกินคน” สายตาของชย รพเต็มไปด้วยความระแวง

ปาณี “.”

เธอมองไปยังชยรพอย่างไม่เข้าใจ “ครั้งก่อนคุณ อาทำให้นายลำบากใจหรอ? ไม่ใช่มั้ง?”

แม้เธอจะรู้ว่าแม้ธามนิธิขี้หึง แต่ก็คงไม่ถือสาอะไร

รุ่นหลานหรอก

แม้ตอนอยู่ในบ้าน ของเพียงแค่เวทัสไม่หาเรื่อง เธอ เขาก็จะไม่หาเรื่องเวทัสก่อนเป็นอันขาด

ชยรพพูดอย่างจริงจังว่า “มีอะไรก็รีบว่ามา”

มักรู้สึกว่ายิ่งคุยกับปาณีมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่ง อันตรายมากขึ้น

เขาหล่อขนาดนี้ ถ้าหากในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง ปาณีตกหลงรักเขาขึ้นมา เขามีปากก็แก้ตัวไม่ทันแล้ว

ปาณีถามว่า “ทีมของพวกนายมันยังไงกันแน่?”

“เธออยากเข้าร่วมหรอ?” ชยรพพูดว่า “เวทัสเป็น คนสร้างทีมขึ้นมา เป็นทีมใหม่ ทีมของพวกเราไม่รับผู้ หญิงหรอก!”

“ใครอยากเข้าทีมนาย?” ปาณียอมเขาจริงๆ ไม่คิด เลยว่าเขาจะเป็นคนตลกขนาดนี้ เธอถามว่า “เวทัสเป็นเจ้านายของพวกนายหรอ?”

“อิ้ม”

“นภันต์เซ็นสัญญาแล้วหรอ?”

“ใช่แล้ว! หลายคนที่มาวันนี้ก็เซ็นสัญญากันหมด แล้ว” ชยรพเห็นปาณีที่เงียบไปหลังจากที่ได้ยินคำ ตอบของตัวเอง ก็พูดว่า “ถ้าไม่มีอะไรฉันไปก่อนนะ”

ถ้าหากถูกใครเห็นเข้า คุณอารามนิธิมาหาเรื่องที่ บ้านขึ้นมา เขาต้องตายแน่ๆ!

ปาณีเห็นเขาที่มองตัวเองเป็นปีศาจดุร้าย “รีบไป เลย”

ทำอย่างกับตัวเองจะกินเขาอย่างนั้นแหละ!

จนถึงปาณีกลับไปถึงบ้านแล้ว ในขณะที่กำลังรับ ประทานอาหารอยู่ ก็ยังคงคิดเรื่องนี้อยู่

ฟังจากน้ำเสียงของเวทัสแล้ว เขาตั้งใจ? ตั้งใจให้ นภันต์เข้ามาในทีม และยังเซ็นสัญญากันอีก ปาณีรู้ว่า นภันต์จริงจังกับเรื่องนี้มาก เวทัสจะไม่รังแกเขาใช่ ไหม?