ตอนที่ 186

แม้จะเป็นประโยคคำถาม แต่ว่าเธอพูดไปเพื่อ ระบายเท่านั้น ในเวลานี้ เธอเพียงแค่อยากหาใครสัก คนเพื่อระบายความไม่สบายใจ

ธามนิธิไม่ได้พูดแทรกแต่อย่างใด เพียงแต่อยู่เป็น เพื่อนเธออย่างเงียบ

พอเธอระบายจนเสร็จ ธามนิธิจึงถามเธอว่า “พูด จบยัง?”

ปาณีมองไปยังธามนิธิ พยักหน้าหน้าตอบแต่ว่า ทำไมสายตาของคุณอา… ดูไปแล้วเหมือนจะไม่ค่อย พอใจเท่าไหร่?

แน่นอนว่าธามนิธิไม่พอใจเป็นอย่างมาก!

เขามองไปยังปาณี ไม่ได้คิดจะปล่อยเธอไปง่ายๆ อย่างนี้อยู่แล้ว “เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างล่าง เธอพูดใช่ไหมว่า เธอจะไม่แต่งงานแล้ว?”

%3D

ปาณีไม่คาดคิดเลยว่า จุดสนใจของคุณอากลับ อยู่บนเรื่องนี้

เธอแกล้งไอแปบหนึ่ง พูดว่า “หนูก็แค่พูดไปงั้นๆ แหละ ทำไมคุณถึงคิดเป็นจริงเป็นจังไปล่ะคะ?”

“แน่ใจนะว่าแค่พูดล้อเล่น?” ธามนิธิจ้องตาของปาณิด้วยความสงสัย

ถ้าหากให้แม่ของปาณีได้เงินไป ด้วยนิสัยของ ปาณีแล้ว น่าจะกล้าล้มเลิกงานแต่งจริงๆ

ปาณิกอดแขนของธามนิธิไว้ ” หน้าไม่กล้าอีกแล้วค่ะ” ว้ “หนูผิดไปแล้ว ครั้ง

ในสถานการณ์แบบนั้น ปาณีพูดเพราะหมดทาง เลือก

นี่เป็นแม่ของเธอ คนในบ้านวิสิทธิ์ เวชต้องเห็นแก่ หน้าเธอ ไม่กล้าทำอะไรเกินเลยอยู่แล้ว

ดังนั้น เธอจึงต้องจัดการด้วยตัวเอง

ธามนิธิทำสีหน้าหยิ่งยโส แต่ไม่ได้พูดอะไร เขาไม่ได้เป็นคนง้อง่ายขนาดนั้น!

ปาณีพูดอย่างเอาอกเอาใส่ว่า “คุณอา อย่าโกรธ หนูเลยนะคะ! คุณก็รู้ว่าหนูแค่ล้อเล่น”

“” รามนิธิทนไหวอยู่แล้วที่จะไม่คุยกับเธอ

ปาณีเห็นรามนิธิไม่พูดอะไร พูดด้วยเสียงดุว่า “ถ้าคุณยังไม่สนใจหนูอีก หนูจะจีบคุณแล้วน”

– รามนิธ

คำพูดนี้ของปาณี เกือบทำให้เขากลั้นอาการไร้ไป

เธอเป็นผู้หญิง ทำในถึงพูดเรื่องนี้ออกมาได้โดยหน้าไม่เปลี่ยนสีเลย?

วินาทีต่อมา ปาณีก็เงยหน้าขึ้น หอมลงบนแก้ม ของเขาทีหนึ่ง

ริมฝีปากนุ่มนิ่มนั้น เพียงแค่แตะลงบนแก้มเขา เบาๆ แต่กลับทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง

หลังปาณีหอมแก้มธามนิธิเสร็จ ก็พูดเสียงเบาว่า “อยากให้หนูหอมแก้มก็พูดตรงๆสิ!”

ธามนิธิถูกเธอหว่านเสน่ห์จนโงหัวไม่ขึ้น แต่ว่า ผู้ชายอกสามศอกอย่างเธอ จะยอมรับได้ยังไงว่า หลอกให้เธอหอมแก้มเขา?

เขาพูดด้วยน้ำเสียงหล่อเหลาว่า “ดึกแล้ว ไปอาบ น้ำได้แล้ว”

“อิ้ม” ปาณีมองไปยังเขา “เพราะฉะนั้น คุณไม่ โกรธแล้วใช่ไหมคะ?”

” ธามนิธิมองเธอแวบหนึ่ง “ครั้งนี้ปล่อยเธอไป ก่อน ถ้ามีครั้งหน้าอีก..”

“จะไม่มีครั้งหน้าแน่นอนค่ะ” ปาณีพูดต่อคำพูด ของเขา และพูดอย่างรับประกันว่า “แม้ว่าคุณจะไล่หนู ไป หนูก็ไม่ไปหรอก! หนูไปอาบน้ำก่อนนะ?”

“ไปส” ได้ยินเธอรับประกันแบบนี้ ธามนิธิสบายใจ ขึ้นไม่น้อย แต่บนใบหน้ายังคงสีหน้าของความเย็นชา

ไร้
ดีที่ปาณีชินที่เขาเป็นอย่างนี้แล้ว เธอเข้าไปใน ห้อง หยิบเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนและเข้าไปในห้องน้ำ

เห็นเธอกลับมาเป็นคนที่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อนแล้ว ธามนิธิถึงจะวางใจลง

เช้าวันที่สอง ทั้งสองคนกำลังนั่งรับประทาน อาหารเช้าอยู่ในห้องอาหารของบ้านวิสิทธิ์เวช ปาณี มองไปยังธามนิธิ คิดถึงอีกไม่นานตัวเองก็จะแต่งงาน กับคุณอาแล้ว ยังรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

ธามนิธิพบว่าปาณีกำลังแอบมองเธออยู่ ถามว่า “บนหน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรอ?”

“เปล่าค่ะ” ปาณีมองไปยังใบหน้าที่หล่อเหลาของ เธอ เมื่อถูกเขาจับได้ เธอก็ไม่แอบมองเขาอีกต่อไป แต่ กลับมองเขาซึ่งๆหน้า “คุณหล่อขนาดนี้ หนูมองแปบ หนึ่งจะเป็นอะไรไป?”

“….”ธามนิธิมองไปยังเด็กดื้อคนนี้ ยกน้ำขึ้นมาดื่ม จนปัญญากับเธอจริงๆ