ตอนที่ 184

เพื่อที่จะให้ตัวเองไม่ได้รับค่าสินสอด เธอถึงขั้น

ไม่แต่ง!

สมองเธอมีปัญหารึไง?

ฝนสิริถามอย่างไม่อยากเชื่อว่า “ปาณี แกบ้าไป แล้วหรอ?”

“คนที่บ้าเป็นคุณต่างหาก” ปาณีมองไปยังฝนสิริ “ตั้งแต่วันที่หนูออกมาจากบ้าน หนูก็ไม่ได้คิดว่าพวกคุณ เป็นพ่อแม่แล้ว! คุณ.. ไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่ของหนู!”

ฝนสิริลุกขึ้นด้วยความร้อนรน “มีลูกสาวบ้านไหน ที่ตัดขาดกับแม่? เสียดายที่ฉันให้แกเรียนมาขนาดนี้ ตอนนี้แกกลับพูดจาอกตัญญแบบนี้”

น่าโมโหจริง!

ฝนสิริแทบจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ อยาก จะไปตบปาณีสักสองสามที

ปาณีตอบว่า “คุณคลอดหนูและเลี้ยงดูหนูมานาน ขนาดนี้ รอหนูทำงานแล้ว หนูจะคืนคุณแน่นอน! แต่ว่า ครอบครัวของพวกเขาไม่ได้ติดค้างอะไรคุณ คุณไม่มี สิทธิ์จะเอาเงินแม้แต่บาทเดียว”

“แก..”

ฝนสิริยังอยากจะพูดอะไรต่อ ปาณีขี้เกียจเถียงกับ เธอจึงหยิบมือถือโทรหานกันต์ “นายรีบมารับแม่กลับไปเดี๋ยวนี้!”

ในโลกนี้ก็คงมีแต่นภันต์เท่านั้นที่จะมีปัญญา จัดการกับฝนสิริได้

ฝนสิริเห็นว่าตัวเองคุยกับปาณีไม่รู้เรื่อง มองไป ยังจันวิภา กลัวว่าจันวิภาจะถือเป็นเรื่องจริง กลัวว่าเงินที่ จะถึงมือแล้วแท้ๆกลับหายไปในพริบตา จึงยิ้มพูดว่า “ปาณีไม่รู้เรื่องอะไร เธอก็พูดไปงั้นๆแหละ เรื่องบ้านไม่ ต้องใส่ชื่อลูกชายของน้าแล้วจ๊ะ เขียนชื่อปาณีก็พอ แต่ ว่าเรื่องค่าสินสอด.. เมื่อกี้ตกลงกันแล้วนะคะ คงผิดคำ พูดไม่ได้มั้ง?”

ความสนใจของจันวิภาตกอยู่บนตัวของปาณี ยัง ไม่เคยเห็นท่าทางโกรธของปาณีอย่างนี้มาก่อน

ไม่มีสงสัยใดๆสำหรับความตั้งใจของปาณี พูดกับ ฝนสิริว่า “ขอโทษด้วยนะคะ ถ้าหากฉันให้คุณ ปาณีก็จะ ไม่แต่งงาน ดังนั้น เงินนี้ฉันให้ไม่ได้ค่ะ”

ไม่หรอกจะ” ฝนสิริพูดอย่างเอาใจ “ฉันเป็นแม่ ของเขา ฉันจะให้เขาแต่งงาน เขาก็ต้องแต่ง”

ในเมื่อตกลงรับปากเรื่องงานแต่งงานนี้แล้ว ปาณี จะไม่แต่งไม่ได้!

ฝนสิริรู้สึกมาโดยตลอดว่าตัวเองเป็นแม่ของปาณี สามารถตัดสินใจทุกอย่างแทนเธอได้

ปาณีวางสาย มองไปยังท่าทางของฝนสิริ ยิ้ม อย่างประชด
น้ำเสียงของจันวิภาเย็นชาลงทันที “เรื่องนี้ ฉัน เคารพในการตัดสินใจของปาณีค่ะ เธอเป็นลูกของคุณ ไม่ใช่ทาสของคุณ”

มองไปยังท่าทีของฝนสิริที่ไม่เห็นหัวปาณีเลย จันวิภาก็รู้สึกโกรธ

ถ้าหากเธอมีลูกสาว คงต้องรักเธอมากแน่ๆ และ เลี้ยงดูเธออย่างกับเจ้าหญิง

ฝนสิริไม่รู้ที่จะรักษาสิ่งมีค่านี้ไว้จริงๆ

ฝนสิริเริ่มใจร้อน “แต่ว่า เมื่อกี้ก็คุยกันแล้วนี่ จะผิด คำพูดได้ยังไง?”

จันวิภาไม่มีท่าทีที่จะคุยต่อ พูดกับไวยาตย์ว่า “ไว ยาตย์ ส่งคุณอากับคุณน้ากลับไปด้วย” พอเห็นเงินที่กำลังจะถึงมือหายไปในพริบตา! ฝน

สิริโมโหจนแทบจะเป็นลม

เธอพุ่งเข้ามาจับคอเสื้อของปาณีไว้ ด่าไปด้วย ร้องไห้ไปด้วย “ฉันเลี้ยงแกมานานขนาดนี้ แกกลับทำ อย่างนี้กับฉัน! ปาณี ฉันมีลูกอย่างแกได้ยังไง?”

ปาณีไม่ได้ตอบอะไรทั้งนั้น ดวงตากลมโตคู่นั้น มองไปยังฝนสิริอย่างกับกำลังมองตัวตลก

เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมแม่ถึงเป็นแบบ

นี้

พอคิดถึงตรงนี้ ก็รู้สึกเศร้าใจขึ้นมา

ไม่นานนัก นภันต์ก็มาถึง ในขณะที่เขามาถึงนั้นปาณีก็นั่งอยู่บนโซฟา ฝนสิริยังคงด่าปาณีต่อหน้าทุกคน บอกว่าปาณีไร้ความรู้สึก อกตัญญู . แต่ว่า ไม่ว่าเธอจะด่ายัง ปาณีก็ไม่ไหวหวั่น เธอยึดหยัดหนักแน่นในการตัดสินใจของเธอ แม้แต่บาทเดียวก็จะไม่ให้แม่ได้ไปเด็ดขาด