ตอนที่ 181

แต่เดิมตั้งใจจะให้ไวยาตย์ติดต่อฝนสิริอยู่แล้ว ใน เมื่อฝนสิริมาพอดี ถ้าอย่างนั้นก็คุยปัญหานี้หน่อยแล้วกัน

หลังกินหม้อไฟเสร็จ ปาณีกับธามนิธิก็กลับไปยัง บ้านวิสิทธิ์เวช

เพิ่งเข้าไปในบ้าน ก็เห็นพ่อแม่ของปาณีอยู่ใน ห้องรับแขก ทั้งสองคนแต่งตัวธรรมดามาก ซึ่งไม่เข้ากับ การตกแต่งภายในของบ้านหลังนี้เลย

พอเห็นพวกเขา ปาณีก็รู้สึกเกินความคาดหมาย เล็กน้อย “พ่อ แม่ มาได้ไงคะ?”

ไวยาตย์ที่ขอกลับก่อนก็ยืนอยู่ข้างๆ เขาเป็นคน ไปรับพ่อแม่ของปาณีมาเอง

จันวิภานั่งอยู่บนโซฟา พูดกับปาณีว่า “ปาณี นั่งสิ พ่อแม่ของเธอมาพอดี พี่ก็เลยชวนพวกท่านมาที่บ้าน รวดคุยเรื่องสินสอดด้วยเลย”

“ก่อนหน้านี้หนูบอกแล้วไม่ใช่หรอคะว่าไม่เอา?” ดูจากสถานการณ์แล้ว ฝนสิริน่าจะเป็นฝ่ายที่มาเองมากก ว่ามั้ง?

เมื่อกี้ตอนอยู่ที่ร้านหม้อไฟ สายที่โทรเข้ามาเป็น ของแม่สินะ?

ปาณีคิดไม่ถึงเลยว่า หลังจากที่แม่ว่าคุณอาขนาด นั้นแล้ว ตอนนี้กลับยังมีหน้ามาคุยเรื่องสินสอดทองหมั้นที่บ้านอีก นี่มันมากเกินไปแล้วนะ

หลังจากที่ได้ยินในสิ่งที่ปาณีพูด ฝนสิริจองหน้า ปาณีตาเขม็งแวบหนึ่ง แต่ใบหน้ายังคงบังคับให้ตัวเอง คุมควบอารมณ์ไว้ มีเพียงแต่น้ำเสียงที่เข้มขรึมมากขึ้น “เธอเป็นเด็ก จะไปเข้าใจอะไร? เรื่องแต่งงานแบบนี้ มัน ง่ายอย่างที่เธอคิดที่ไหนกัน”

จันวิภายิ้มพร้อมกับพูดว่า “ปาณี ไม่เป็นไรหรอก จะ เรื่องพวกนี้เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว เธออย่ารู้สึกกดดัน เลยนะ”

หลังจากที่ฝนสิริได้ยินคำพูดของจันวิภา บน ใบหน้าจึงมีรอยยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง “ปาณีไม่รู้กาลเทศะเลย ทำให้พวกคุณลำบากใจไม่น้อย”

จันวิภาตอบว่า “เธอเป็นเด็กดีมากค่ะ”

และก็เพราะว่าปาณีเป็นเด็กดี ครอบครัวของพวก เขาจึงอยากดีกับเธอให้มากๆหน่อย

ไม่เช่นนั้นจากนิสัยของฝนสิริแล้วจันวิภาขี้เกียจ มานั่งหัวเราะด้วยซ้ำ

ฝนสิริยิ้มอย่างอึดอัดเล็กน้อย

จันวิภาตอบว่า “เรื่องสินสอดทองหมั้น คุณน้ามี ความเห็นอย่างไรบ้างคะ?”

ปาณีกำลังฟังสิ่งที่พวกเขาสนทนา รู้ว่าตัวเอง ก้าวก่ายการตัดสินใจของจันวิภาไม่ได้ จึงไม่ได้พูดอะไร

นั่งฟังพวกเขาสนทนาอยู่ข้างๆอย่างสงบ
แต่ว่า ในใจของเธอกลับกระวนกระวายมาก มักจะกลัวว่าฝนสิริจะทำเรื่องอะไรที่น่าขายหน้า อีก

ฝนสิริยิ้มให้กับจันวิภา “ฉันมีปาณีแค่ลูกสาวคน เดียว ก่อนหน้านี้ที่คลอดเธอ เกิดปัญหาคลอดยาก เกือบ จะไม่ได้คลอดเธอออกมาแล้ว ไม่ง่ายเลยที่จะเลี้ยงดูเธอ มาโตขนาดนี้ เธอก็เหมือนแก้วตาดวงใจของพวกเรา ฉัน กับพ่อของเธอก็รักเธอมาก”

ปาณีมองไปยังฝนสิริ ไม่รู้ว่าตอนเธอพูดคำพูด พวกนี้จะเจ็บหน้าเพราะโดนคำพูดตัวเองตบหน้าบ้าง หรือเปล่า

อยากให้เธอแต่งงานกับคนอย่างจริม นี่คือรักเธอ หรอ?

เพื่อที่จะบังคับไม่ให้เธอไปเรียนแล้ว จึงคุยกับ เธออย่างเย็นชานี้ เป็นการรักเธอด้วยหรอ?

ก่อนหน้าที่เขาทำอย่างนั้นต่อหน้าคนในบ้านวิ สิทธิ์เวช นั่นก็เป็นการรักเธออีกหรอ?

แต่ว่า ทุกคนก็ไม่ได้เปิดโปงฝนสิริใดๆ จันวิภาฝืนยิ้มพูดคุย “นั่นก็ใช่ค่ะ”

ฝนสิริพูดว่า “ธามนิธิของพวกคุณตอนนี้เป็นแบบ นี้อีก อีกหน่อยปาณีแต่งงานมา ก็ต้องลำบากไม่น้อยอยู่ แล้ว ดังนั้น ถ้าหากพวกเขาแต่งงานกัน ก็ต้องเตรียมบ้าน ให้พวกเขาหลังหนึ่ง แล้วก็ยังมีค่าสินสอดอีก เอา100,000 หยวน!”

ปาณีขมวดคิ้ว “แม่!”

ไม่เพียงแต่เอาเงิน ยังถือโอกาสว่าคุณอาอีกด้วย มีคนแบบนี้ด้วยหรอเนี่ย?

ทั้งๆที่คุณอาจ่ายค่าเทอมให้ตัวเองแล้วแท้ๆ ให้

โอกาสเธอเรียนต่อ ดีกับเธอมากขนาดนี้ ยังจะเอาเงินกับ

เขาอีก แม่คงไม่รู้สึกอะไรอยู่แล้ว แต่ว่าปาณีรู้สึกว่าทำ แบบนี้ไม่ดีมากๆจริงๆ จันวิภาขมวดคิ้วเช่นกัน เธอมองไปยังฝนสิริ “คุณ

น้าแน่ใจนะคะว่าจะเอา 100,000 หยวน?”

ฝนสิริเห็นท่าทางลำบากใจของจันวิภา พูด เปลี่ยนคำพูดของตัวเอง “ถ้าไม่ได้จริงๆ 88,000 หยวน ก็ได้ น้อยกว่านี้ไม่ได้แล้วนะ”