ตอนที่ 174

ปาณีเข็นเก้าอี้เข็นมาใกล้ๆ ตอนนี้ธามนิธิสามารถ ใช้แรงตัวเองขยับไปนั่งบนเก้าอี้เข็นแล้ว

ปาณีเข็นมาที่ข้างเตียงแล้วช่วยพยุงให้ขึ้นเดียง

ธามนิธินอนลงไปที่หมอนแล้วมองปาณีที่ห่มผ้า ให้เขา สภาพของเขาในตอนนี้ต้องการคนดูแลแต่เธอไม่ ได้แสดงท่าที่รังเกียจแม้แต่น้อย

อาจจะเพราะความปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใยของ นลิน มีสุวรรณ์มาเทียบจึงทำให้ข้อดีเล็กน้อยของปาณี อยู่ในสายตาของธามนิธิแล้วดูยิ่งใหญ่ขนาดนี้

ปาณีห่มผ้าให้ธามนิธิเสร็จแล้วไปปิดผ้าม่านแล้ว ค่อยขึ้นบนเตียง

เธอนั่งบนเตียงมองไปที่ธามนิธิ ท่าที่ดูน่าสงสัย ขึ้นมา

ธามนิธิมองใบหน้าเศร้าของเธอแล้วถาม “เป็น อะไร?”

ปาณีแบปาก “พรุ่งนี้หนูก็ต้องกลับหอแล้ว”

ต้องไปเผชิญหน้ากับติรยาที่ชอบก่อเรื่องทำให้ คนทะเลาะกันแล้วก็ที่นาร์ที่โดนติรยากล่อมจนไม่ค่อย สนใจเธอ

พอเอาหอมาเทียบกับที่นี่แล้วอีกอันเป็นนรกอีก อันเป็นสวรรค์อย่างสิ้นเชิง
ธามนิธิ “ทำไมไม่อยากไปหรือไง?”

“มันก็ไม่เชิง” ปาณีไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น เธอ มองไปที่ธามนิธิ “คุณอาคะหนูขอรูปคุณหนึ่งรูปนะ?”

อยู่ในหอไม่สะดวกคุยเฟสไทม์แต่เธออยากเจอ

เขามากๆ

ธามนิธิอึ้ง “รูป?”

ไม่ได้หรอ” ปาณีพูดด้วยใบหน้าที่หวังว่าจะได้

ทำให้คนปฏิเสธเธอไม่ลง

ธามนิธิ “พรุ่งนี้เอาให้เธอ”

“เอาแบบที่ใส่เสื้อทหารนะ” ปาณีอยากเห็นว่าตอ นที่ธามนิธิใส่เสื้อทหารมันเป็นยังไงกัน

ธามนิธิมองเธอ “อือ”

ตอนเที่ยงของวันที่สอง ปาณีและจันวิภาก็จัดการ รายชื่อการ์ดเชิญแขกที่จะมาในงานวันแต่งงาน เป็นงาน แต่งของปาณีและธามนิธิทั้งที่ถ้าวันแต่งงานไม่มี ครอบครัวฝ่ายปาณีมาสักคนปาณีก็คงรู้สึกไม่ดี

จันวิภาก็เลยให้ปาณีลงรายชื่อ

อันที่จริงทางฝนสิริตั้งแต่รู้ว่าธามนิธิมีสภาพ ครอบครัวที่ดีแล้วก็ไม่เคยมาขัดขวางอีกเลย

จันวิภา “เรื่องสินสอดลองกลับไปคุยกับแม่เธอดู จะต้องการแบบไหนบ้าง”

พอได้ยินคำว่าสินสอดปาณีก็รีบยกมือปฏิเสธ “ไม่ต้องแล้ว ฉันไม่ต้องการสักอย่าง”

จันวิภาเห็นปาณีปฏิเสธขนาดนี้ก็อดหัวเราะไม่ได้ “จะดีหรอ? เธอก็อุตส่าห์แต่งมาที่บ้านพวกเรา ไม่ให้เธอ ได้ไง!”

“ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ” ปาณี “ถึงให้แล้วแม่ฉันก็เป็น คนได้ ไม่เป็นไรจริง”

เธอได้ของที่อยากได้จากธามนิธิแล้วอีกอย่าง สำหรับแม่….ถึงแม้แม่จะเลี้ยงเธอมาหลายปี ลำบาก มากแต่ตอนที่เธอสามารถเลี้ยงตัวเองได้ สิ่งที่ต้องรับผิด ชอบเธอก็ทำดีแล้ว

เธอไม่อยากให้ตอนที่ตัวเองยังไม่ได้อยู่กับคุณอา ก็ให้แม่ได้ผลดีจากบ้านวิสิทธิ์เวชเลย

เพราะว่าแม่เธอเป็นพวกไม่รู้จักพอ ได้ดีนิดหน่อย ก็ไม่แน่ในอนาคตเธอจะเอามากกว่าไปอีก

เห็นสภาพที่ปาดแบบนี้แล้วจันวิภาก็ไม่ได้ บังคับเธออีก แต่จะกลับไปปรึกษากับธามนิธิอีกที

ปาณียอมแต่งงานกับธามนิธิไม่ใช่เพราะเรื่องเงิน ทอง จันวิภารู้สึกซึ้งมาก

เพราะน้องชายตัวเองก็เดินไม่ได้แล้วก็คลอดลูก ไม่ได้….แต่มีผู้หญิงยอมแต่งงานด้วย สิ่งที่พวกเขาให้ ได้ก็รู้สึกมีแค่สิ่งของนอกกาย