ตอนที่ 169

เขาจะรอดูว่า หลังจากที่ปาณีแต่งงานกับธามนิธิ แล้ว อีกครึ่งชีวิตที่เหลือเธอจะใช่ชีวิตยังไง

อยู่กับธามนิธิ ไม่ช้าก็เร็วที่เธอต้องร้องไห้แน่ๆ ตอนที่เวทัสกับชยรพลงไปถึงข้างล่างนั้น คนใน ห้องอาหารก็มากันครบแล้ว พ่อแม่ของธามนิธิ ยังมีจัน วิภาอีก รวมทั้งปาณีและธามนิธิด้วย

ปาณีนั่งอยู่บนเก้าอี้ กำลังแนะนำเมนูให้กับธา มนิธิ”คุณอา ดูนี่สิคะ..”

ธามนิธิมองไป อาหารที่อยู่บนจานตรงหน้าเขา นั้น มีรูปเด็กผู้หญิงละเด็กผู้ชายที่แกะสลักจากหัวใช้เท้า แกะสลัก ได้เหมือนจริงมาก เด็กผู้ชายหันหน้าไปอีกฝั่ง อย่างเย็นชา เด็กผู้หญิงก็กำลังง้อเขาอยู่.

แม้ว่าใบหน้าจะแกะสลักออกมาได้ไม่ค่อยสวย อย่างพิถีพิถัน แต่ก็จับใจความสำคัญได้อย่างชัดเจน สมจริง ทำให้ คนดูปุ๊บแล้วรู้เลยว่าสิ่งที่เธอแกะสลักคือ ปาณีกับธามนิธิ

ปาณีชี้เด็กผู้หญิงแล้วพูดว่า “นี่ให้คุณค่ะ และนี่ก็ เป็นของหนู!”

เธอคีบ “ธามนิธิ’ด้วยคสามโกรธวางในจานของตัว

เอง

เธอมองไปยังธามนิธิ พูดว่า”คุณดูสิ หนูอุตส่าห์มอบตัวเองให้กับคุณแล้วนะคะ คุณอา คุณดีกับหนูที่สุด เลย ยัง โกรธหนูได้ลงอีกหรอคะ?”

จันวิภาที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคน สนทนาอย่างชัดเจน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ”ปาณี เธอทำ แบบนี้เป็น ด้วยหรอเนี่ย เก่งจังเลย”

สามารถแกะสลักหัวไชเท้าให้เป็นแบบนี้ได้จัน วิภาไม่รู้เลยว่าควรชมปาณีว่าแกะสลักดี หรือชมว่าเธอ เป็นคนมี ศิลปะอยู่ในตัวดี

ปาณียิ้ม”แค่ทำเล่นๆค่ะ”

ตอนเด็กๆที่บ้านไม่มีของเล่น แม่ของเธอก็ปลูก หัวไชเท้าไว้หลายแปลง ปาณีจึงถือการทำลายหัวไช เท้าเป็นของเล่นบ่อยๆ ฝีมือการแกะสลักก็ดีมาก…

เพียงแต่ว่า นี่ไม่ได้มีความหมายใด เพราะถึงยัง ไงเธอก็ไม่ได้ตัดสินใจที่จะเป็นแม่ครัวอยู่ดี

แต่สายตาของคนในบ้านวิสิทธิ์เวชนั้น นี่ถือว่าเก่ งมากๆแล้ว! ฐิติพรรักธามนิธิมาก ดังนั้นเห็นปาณีกำลังง้อธา

มนิธิอยู่ ทำให้รู้สึกดีต่อปาณีเป็นพิเศษ ชมเธอใหญ่ เลย”ฝีมือการทำอาหารของปาณีก็เก่งอยู่นะ! ก่อนหน้านี้ ก็เคยได้ยินน้าลำมุงพูด แม่ยังไม่เชื่อเลย วันนี้ได้เห็นกับ ตาเองถึงจะเชื่อ นะเนี่ย”

แค่เพียงหน้าตาของอาหารก็น่ารับประทานมาก จันวิภาเห็นด้วยอีกคน”ใช่! พี่ว่าต้องโพสต์ลงในกลุ่มเพื่อนของวีแชทซะแล้ว”

เธอรีบหยิบมือถือขึ้นมา ถ่ายรูปไปสองสามใบ

ปาณีหยิบตะเกียบขึ้นมา คีบอาหารให้กับชัยพร และฐิติพร ยิ้มพูดว่า”มาที่บ้านนานขนาดนี้แล้ว นี่เป็น ครั้งแรกที่ ทำกับข้าวให้พ่อแม่กิน พ่อคะ แม่คะ ลองชิมดู ค่ะ ไม่อร่อยก็อย่ารังเกียจนะคะ”

ชัยพรมองไปยังท่าทางของปาณี พูดว่า”ปาณี เกรงใจมากไปแล้ว”

ฐิติพรมองไปด้วย ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเช่นกัน

แม้ว่าที่บ้านของปาณีจะไม่มีอะไรเลย คุณแม่ของ เธอถึงขั้นไม่มีเหตุผลเล็กน้อย แต่ว่าปาณีเป็นเด็กดีมาก และยัง เอาอกเอาใจธามนิธิอีก จุดนี้ทำให้ทุกคนในบ้าน จึงพอใจมาก

ธามนิธินั่งอยู่ข้างๆ มองไปยังปาณี ท่าทางเป็น เด็กดีและมีมารยาทมาก แต่เดิมตอนอยู่ชั้นบน ได้ยินว่า เธอทำ กับข้าวให้ตัวเองอยู่ เขาก็หายโกรธแล้ว

ตอนนี้เห็นเธอในสภาพนี้อีก ใจอ่อนจนไม่รู้จะ อ่อนยังไงแล้ว

ปาณีนั่งกลับมาตามเดิม คีบอาหารให้ธามนิธิ”คุณ อา ลองชิมอันนี้สิคะ ปกติคุณชอบกินมกที่สุดเลย อร่อย ไหมคะ?”

ธามนิธิชิมไปคำหนึ่ง พยักหน้า”อร่อย”

ใจถูกความหวานของเธอหลอมละลายแล้ว จะไม่อร่อยได้ยังไง?

เห็นเขายอมพูดกับตัวเองสักที ปาณีจึงยิ้ม คุณอา เข้าใจเธอได้ก็ดี เธอกลัวมากจริงๆที่คุณอาจะโกรธเธอ เพราะเรื่องของชยรพ ธามนิธิมองไปยังปาณี ทันใดนั้นก็เห็นพลาสเตอร์

ติดอยู่บนนิ้วของเธอ ขมวดคิ้วถามว่า “มือไปโดนอะไร

มา?”

ปาณีตอบว่า “ไม่เป็นไรค่ะ”