ตอนที่159

ปาณี ”

เธอสบตากับธามริธิ “งั้นก็บอกมาก่อนสิว่าทำยัง ไงคุณถึงหายโกรธ? ไม่คิดเรื่องพวกนี้อีก?”

“เอาหัวขยับมาให้ฉันต่อยเธอสักหมัด ฉันก็จะป ล่อบเขาไป” ธามนิธิบอก

ปาณีฟังเสร็จทั้งตัวก็เริ่มรู้สึกไม่ดีขึ้นมา นี่คุณอา จะตีเธองั้นหรอ

นี่เขาต้องโกรเธอขนาดไหน!

เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าถ้าเขาเกิดความอิจฉาขึ้นมา มันน่ากลัวขนาดไหน

แต่เธอก็ยึดหัวไปให้

เธอเข้าใกล้ธามนิธิ ธามนิธิมองไปที่เธอ เขา ยกมือขึ้นแต่ไม่ได้ทำอะไรเธอเพียงแต่ขย้หัวเธอแล้ว บอก “ยัยโง่เอ๋ย ทำไมเธอต้องน่ารักขนาดนี้?”

” ปาณีมองสายตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของ ธามนิธิ “คุณไม่โกรธหรอ?”

ธามนิธิพูดด้วยความอ่อนโยน “ตามฉันเข้ามา” ปาณีฟังธามนิธิพูดจบก็เข็นรถเข้าไปข้างในพร้อม

เขา

อาจารย์ธีรนัยคนนี้แยกหน้าคนไม่ค่อยออกบวกกับตอนฝึกในค่ายทุกคนก็ใส่ชุดเหมือนกันก็เลยเมื่อกี้ที่ ปาณีเข้ามารอบหนึ่งเขานึกไม่ออกว่าเป็นใครแค่รู้สึก หน้าคุ้นๆ

ณ ตอนนี้พอกลับเข้ามาข้างใน ปาณีก็ทำความ เคารพกับอาจารย์ธีรนัย “สวัสดีค่ะอาจารย์ธีรนัย”

เมื่อกี้ที่ธามนิธิออกไปกับปาณี อาจารย์ธีรนัยและ อาจารย์ที่อยู่ข้างๆก็คิดว่าปาณีเป็นอะไรกับธามนิธิ

ถึงจะไม่รู้จักกับปาณีดีแต่ก็ดูออกว่าผู้หญิงคนนี้ อยู่ในสายตาธามนิธิตำแหน่งคงไม่ธรรมดา

ถ้าเป็นเมื่อก่อนใครจะกล้าพูดแบบนี้กับธามนิธิยัง เชิญเขาออกไปคุยข้างนอกอีก?

แต่กลับกันธามนิธิก็ตกลงว่าง่าย

ก็เลยในใจพวกเขาก็รู้สึกชื่นชมผู้หญิงคนนี้ขั้นมา พอกลับมาปาณีก็เป็นฝ่ายทักทายพวกเขาก่อน เขานั่งอยู่ที่โซฟายื่นหลังตรง “สวัสดีครับ”

ปาณีได้ยินเขาพูดคำให้เกียรติขนาดนี้ก็อด หัวเราะไม่ได้ “อาจารย์จำหนูไม่ได้หรอคะ?”

อาจารย์ธีรนัยได้ยินคำนี้ก็เลยมองหน้าเธอดูดีๆ แล้วค่อยจำได้ “ปาณี?”

“ใช่ค่ะ”

“นั่งลง” ธามนิธิมองไปที่ปาณีแค่แวบเดียวเธอก็ ส่งสายตากับคนอื่นถ้ารู้งี้เมื่อกี้ไม่น่าปล่อยเธอง่ายๆ
ปาณีนั่งลงที่โซฟาข้างๆ

อาจารย์ธีรนัยมองไปที่ปาณีแล้วหันกลับมามองที่ ธามนิธิอดใจไม่ไหวเลยถาม “พี่ครับ พี่กับเขาเป็น…”

“พี่?” พอปาณีได้ยินอาจารย์ธีรนัยเรียกธามนิธิ แบบนี้ก็ผิดคาดเล็กน้อย

งั้นที่คุณอาเรียกอาจารย์ธีรนัยมาไม่ใช่เพื่อสั่ง

สอน?

แต่ดูเหมือนสองคนนี้เคยรู้จักกันมาก่อน

ธามนิธิมองปาณีที่ไม่รู้จักเก็บอาการเลยนิ่งๆ แล้ว แสดงความเป็นผู้นำ “พี่สะใภ้เธอ”

ตอนเขาแนะนำ ใบหน้าเขานิ่งเฉย

อาจารย์ธีรนัยฟังจบเกือบจะกระโดดขึ้นมาเพราะ ความตกใจ

เมื่อก่อนก็เคยได้ข่าวว่าธามนิธิมีคู่หมั้นแล้วแต่ เธอก็ไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง….

โดยเฉพาะตอนฝึกในค่ายเธอไม่ปล่อยปาณีเลย แม้แต่น้อย

ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตายแน่?

อาจารย์ธีรนัย “ตอนอยู่ในโรงเรียนไม่รู้ว่านี่เป็นพี่ สะใภ้ก็โหดกับเธอนิดนึง พี่สะใภ้อย่าถือสาเลยนะครับ”

ทั้งๆที่ก่อนหน้าที่อยู่ต่อหน้าผู้คนอาจารย์ธีรนัย ออกจะโหดแต่ทำไมเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนไม่มีความโหดเหมือนปกติ แล้วยังรู้สึกเหมือนเธอกลัว?

ปาณีมองธามนิธิด้วยความสงสัย ดูจากอาการ แล้ว ในใจของอาจารย์ธีรนัยตำแหน่งก็ธามนิธิก็ไม่ธรรม ดานะเนี่ย!