ตอนที่156

เตียงใหญ่มาก ระหว่างสองคนยังมีช่องว่างเล็ก น้อย ปาณีอยากอยู่ใกล้ธามนิธิจึงถามไปว่า “คุณอาคะ ฉันขยับเข้าไปได้อีกใช่ไหมคะ?”

พึ่งพูดจบ ธามนิธิก็ยึดมือมาลากเธอเข้าอ้อมกอด ใช้เสียงต่ำๆพูดที่ข้างหูเธอ “แบบนี้ใกล้หรือยัง?”

ปาณี “.

เธอแค่อยากอยู่ใกล้เขาแต่นี่ก็ใกล้กันเกินไป

ไหม?

เธออธิบาย “ฉันไม่ได้หมายถึงแบบนั้น”

“ฉันรู้” ธามนิธิกอดเธอแน่นขึ้น เป็นเขาที่อยากอยู่ ใกล้เธอ อยากกอดเธอไว้ในอ้อมกอด

โดยเฉพาะในหลายวันที่เธอไม่อยู่ ความคิดนี้ก็ ขึ้นมาซ้ำๆในสมอง

เธอคงจะไม่รู้ เขามีความคิดที่อยากมัดเธอไว้ข้าง กายไม่อยากให้ไปไหน

ปาณีนอนในอ้อมกอดของธามนิธิ ได้กลิ่นครีม โกนหนวดใต้คางเขาก็ทำให้สบายใจอย่างบอกไม่ถูก

เธอพลิกตัวนอนพิงที่อกเขา กอดแขนเขาไว้ “งั้น

ฉันนอนแล้วนะ?”

ธามนิธิก้มหัวแล้วจูบไปที่ผมเธอ “ไม่เล่าเรื่องที่ เกิดขึ้นในโรงเรียนให้ฉันฟังหน่อยหรือไง?”
เรื่องของเธอเขาอยากรู้ ถึงอาจจะเป็นแค่คำพูด ไร้สาระ เขาก็ชอบฟัง

ทั้งๆที่เมื่อก่อน เขาชอบความเงียบ เกลียดเวลา คนอื่นเสียงดัง…

“ไม่มีอะไรน่าเล่าเลยสักนิด!” ถึงติรยาจะน่าหมั่น ไส้ก็เถอะแต่คุณอางานยุ่งขนาดนี้ปาณีก็ไม่อยากเอา เรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ไปรบกวนเขา

ธามนิธิกอดเธอไว้ในอ้อมกอด “ตามใจเลยเล่า อะไรก็ได้”

“ใช่แล้ว” ปาณีคิดแล้วคิดอีกพอนึกได้หนึ่งเรื่อง “ในค่ายทหารของพวกเรามีอาจารย์ผู้สอนมาใหม่หน้าตา ดีด้วยนะ”

ทุกครั้งที่เห็นอาจารย์ธีรนัย ปาณีก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าคุณอาใส่เสื้อทหารมันเป็นยังไงกัน

ธามนิธิ

ที่เขาถามมาตั้งนานสุดท้ายก็ได้คำตอบแบบนี้? ถ้ารู้ไม่ถามจะดีกว่าอีก!

แต่ว่าเรื่องก็เริ่มแล้วถ้าไม่พูดต่อไปอีกก็รู้สึกมัน ไม่ใช่อีก

เขาเลยถามปาณีต่อ “หล่อขนาดไหน?”

“หล่อก็แล้วกัน! ห้องพวกเรามีคนชอบเขาเยอะ มากด้วย”
“เธอก็ชอบ?” ธามนิธิฟังที่เธอชมเขาก็รู้สึกไม่ สบายขึ้นมา

จริงๆอยากรู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นในโรงเรียนบ้าง แต่เธอกลับมาชมผู้ชายคนอื่นว่าหล่อ!

ปาณี “ก็ยังใช้ได้อยู่!”

“ก็ยังใช้ได้นี่หมายความว่าไง?” ธามนิธิมอง ปาณีอยู่ในอ้อมกอด

“ฉันไม่เกลียดแต่ก็ไม่ได้ชอบขนาดนั้น….พอได้ยินเธอบอกว่าไม่ชอบ ธามนิธิก็แอบดีใจ

เขาถามด้วยความอยากรู้ “ทำไมถึงไม่ชอบ? เพื่อนในห้องเธอชอบกันหมดไม่ใช่หรือไง?”

ปาณีอยากจะบอกว่า : ฉันรู้สึกเขาไม่หล่อเท่าเธอ แต่พอเห็นสายตาจริงจังของธามนิธิแล้วเธอก็ไม่กล้า ตอบแบบนี้

เธอถามกลับ “ถ้าเกิดฉันชอบเขา คุณอาจะโกรธ

ไหมคะ?” ธามนิธิยกคิ้ว “หมายความว่าถ้าฉันไม่โกรธ เธอก็

จะชอบเขาใช่ไหม?”

ปาณีมองไปที่ธามนิธิใบหน้าที่เต็มไปด้วยความ ขรึม กลั้นหัวเราะไม่ไหว “ทำไม คุณอางอนหรอคะ?”

เธอแค่รู้สึกว่าคนที่ใส่เสื้อทหารดูหล่อแต่น่า เสียดายที่เธอไม่เคยเห็นธามนิธิใส่เสื้อทหาร
ธามนิธิจะยอมรับได้ไงว่าตัวเองงอน?

เขาตอบแบบนิ่งๆ ไม่ใช่”

แต่มือเขากลับปล่อยตัวเธอแล้วยกหนังสือขึ้นมา

อ่าน

ถ้าอันนี้ไม่เรียกว่างอนก็บ้าแล้ว

ปาณีง้อด้วยการไปกอดแขนเขาไว้ “คุณอาคะฉัน ผิดไปแล้ว ฉันจะไม่ชมว่าคนอื่นหล่ออีก ในโลกใบนี่คุณ หล่อสุดแล้ว ดีไหมคะ?”