ตอนที่133

ธามนิธิมองปาณี “ไม่มาตรงนี้หรือไง?”

“…” ปาณีไม่ตอบแล้วก็ไม่ขยับแต่กลับมองธา มนิธิอย่างเดียว

ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ ธามนิธิก็รู้ทันทีว่าภรรยาเขา กำลังโกรธอยู่

เขาก็พูดอย่างอ่อนโยน “มา ให้อามากอดหน่อย”

“คุณไม่เอาฉันแล้วไม่ใช่หรือไง?” ปาณีพูด ประชดด้วยความโกรธ

“ใครบอกว่าไม่เอาเธอแล้ว?” ใบหน้าที่เต็มไป ด้วยความเศร้าของเธอทำให้เขายิ้มออกมา

“เมื่อกี้คุณพูดอยู่นี่” ปาณีมองไปที่ธามนิธิแล้วก็ พูดอีกว่า “คุณยังถามหนูเลยว่ายอมกลับไปอยู่กับเวทัส ไหม”

“มานี่มา” ธามนิธิแบมือให้ปาณี

ปาณีพึ่งเดินไปไม่กี่ก้าว ธามนิธิก็ขวับมือของเธอ

ไว้

ธามนิธิดึงเธอมากอด “ก็ผมกลัวว่าในใจเธอยังมี เขาไง? ถ้าหากผมไม่สนว่าเธอคิดอะไรแล้วบังคับให้เธอ อยู่กับเขา งั้นชาตินี้เธอก็เสียหมดเปล่าแล้วสิ?”

เขาก็อยากลองใจเธอว่าเธอยังคิดถึงเวทัสหรือ

เปล่า
ปาณีนั่งอยู่ในอ้อมกอดเขา “โกหก! ที่แท้คุณก็ไม่ อยากเอาหนูนี้เอง”

“ไม่ใช่” ธามนิธิบอก “เธอเป็นภรรยาของผม ผม

จะไม่เอาเธอได้ไง?” และที่แน่ๆคือเขาให้เธอตัดสินใจเลือกเองแต่เธอ

ก็ยังเลือกเขา สรุปได้ว่าเขาดูไม่ผิดคนจริงๆ

ปาณีนั่งอยู่ในอ้อมกอดของธามนิธิ ฟังเสียงอ่อน โยนของเขาแล้วเธอถึงรู้สึกดีขึ้นมา “คุณรู้เรื่องของหนู กับเวทัสตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม?”

“ทำไมถึงพูดอย่างงั้นล่ะ” ธามนิธิมองเธอด้วย สายตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“เวทัสบอกว่าหนูเคยคบกับเขา คุณก็ไม่มีท่าที ตกใจแล้วคุณก็ยังรู้ว่าระหว่างหนูกับเวทัสและติรยามี อคติต่อกันอีก” ปาณีมองเขาอย่างระแวง “คุณรู้ตั้งแต่ แรกแล้วใช่ไหม”

ธามนิธิตอบ “ใช่ ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้ว ทำไม กลัว ฉันโกรธหรือไง?”

“คุณไม่โกรธ?” ปาณีมองไปที่ธามนิธิ ทั้งที่จริง แล้วเธอคิดว่าถ้าเกิดเขารู้เรื่องนี้ขึ้นมาเขาต้องโกรธแน่ๆ เพราะไม่ว่ายังไง สถานะของเขาคงอึดอัดใจ

ธามนิธิกัมลงไปจับปาณีแล้วพูดด้วยเสียงเข้มว่า “โกรธมาก! หาวิธีทำให้ฉันหายโกรธด้วย? ถ้าเกิดเขาไม่ มาพูดวันนี้เธอคงจะเก็บเป็นความลับไม่บอกฉันใช่ไหม”
เพียงแค่จับเบาๆแค่นี้ก็ทำให้ระยะห่างของทั้ง สองใกล้ขึ้นมา ใจของปาณีตอนนี้ช่างอ่อนโยนเหลือเกิน

เธอหมดความระแวงมองไปที่ธามนิธิ “คุณอา

คะ..”

“อื้อ” เขาตอบกลับมา

ปาณียิ้มออกมาราวกับดอกไม้ที่บานในดวง อาทิตย์ เธอพูดแบอ้อนว่าๆ “หนูชอบคุณมากๆ ห้ามไล่ หนูไปไหนนะ?”

ถึงแม้เขาอาจจะลุกไม่ขึ้น ถึงแม้เขาอาจจะไม่ไหว ถึงแม้ในสายตาของคนอื่นเขาอาจจะเป็นเพียงคน พิการ….แต่ว่าปาณีก็ไม่สน เธอแค่อยากอยู่เคียงข้างเขา เป็นภรรยาและดูแลเขาดีๆ

ธามนิธิสบตากับเธอแล้วจับแก้มของเธอ “พูด ขนาดนี้แล้วถ้าฉันยังไล่เธอไปอีกก็ดูเหมือนฉันจะใจร้าย ไปนะ”

จริงๆได้ยินที่เธอพูดแบบนี้ในใจมีความสุขมากๆ แต่ก็ต้องทำเหมือนโดนบังคับให้ยอมรับแล้วกัน

ปาณีสบตากับเขาแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

ธามนิธิยกมือกอดเธอไว้ที่หน้าอก รู้สึกได้ว่าเด็กผู้ หญิงคนนี้ได้เป็นคนของเธอทั้งหมดแล้วจึงพูดว่า “สอง วันนี้คิดถึงฉันไหม?”

“คิดถึงสิ” ปาณีดมกลิ่นตัวของเขาในใจเต็มไป ด้วยความไว้วางใจ “แต่ทำไมวันนี้คุณกลับมาก่อน?”