ตอนที่ 125

เวทัสมองไปยังปาณี ถามว่า “น้าไม่ได้มาพร้อม กับเธอหรอ?”

เมื่อก่อนเขาไม่อยากจะคุยกับปาณี แต่ในตอนนี้ กลับหาโอกาสคุยกับเธอทุกทาง ปาณีมองเวทัสแวบหนึ่ง รู้สึกว่าเขาต้องป่วยแน่ๆ

ทั้งที่ครั้งก่อนเธอทำกับเขาขนาดนั้น เขาต้อง โมโหแล้วทำตัวไม่ดีกับเธอไม่ใช่หรอ?

ทำไมกลับเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทำตัวดี ขนาดนี้?

หรือว่าลึกๆแล้วเขาเป็นมาโซคิสม์? (เป็นความ แปรปรวนทางเพศที่บุคคลได้รับความพึงพอใจจากการ ถูกทำให้เจ็บปวด)

จันวิภาเห็นลูกชายของตัวเองเข้าใจสักที ไม่ได้ เป็นศัตรูกับปาณีอีก จึงยิ้มอย่างชอบใจ “น้าของลูกออก ไปทำงานต่างจังหวัดยังไม่กลับมา คิดว่าคงกลับมาพรุ่ง นี้ กลัวว่าปาณีอยู่บ้านคนเดียวจะเบื่อ แม่เลยเรียกเธอมา ที่นี่”

เวทัสตอบว่า “อ้อ”

สายตาของปาณีตกอยู่บนตัวของติรยา ก่อนหน้า นี้ติรยายังอวดเธอว่าจะไปเมืองต้าหลี่ ตอนนี้กลับไม่ได้

ไป นี่มันตลกสิ้นดี
ปาณีไม่ยอมทิ้งโอกาสซ้ำเดิมนี้แน่นอน “ได้ข่าว ว่าพวกเธอจะไปเมืองต้าหลี่ไม่ใช่หรอ? ทำไมไม่ไปแล้ว ล่ะ”

ถ้ารู้ว่าเวทัสยังอยู่ เธอก็คงไม่มา

ในเวลาที่ธามนิธิไม่อยู่ ปาณีก็ไม่อยากเจอเวทัส

เลย

เวทัสกลัวปาณีจะเข้าใจผิด ปฏิเสธไปทันที “ไม่ ได้ไปนี่”

ไม่ได้ไป?” ปาณีมองไปทางติรยาอย่างมีนัยแฝง ติรยารู้สึกเสียหน้ามากยิ่งขึ้น

แน่นอน ในเมื่อเธอตกลงว่าจะคืนดีกับปาณีแล้ว จึงจำเป็นต้องแสร้งยิ้มแล้วเอาใจ “วันนี้ฉันมีของขวัญมา ให้ปาณีด้วยนะ”

“ของขวัญ?” ปาณีมองไปทางติรยา สีหน้าไม่มี ความรู้สึกใดๆ ติรยาชอบเสแสร้ง เธอก็แค่อยากทำตัวดี ต่อหน้าจันวิภาก็เท่านั้นเอง อยากเปลี่ยนทัศนคติที่จัน วิภามีต่อเธอ!

ติรยาหยิบเครื่องสำอางชุดหนึ่งออกมาจาก กระเป๋า “ปาณี นี่ให้เธอจะ ฉันให้พ่อซื้อกลับมาจากต่าง ประเทศ เธอลองใช้ดูว่าชอบไหม?”

“ไม่ต้องละ” ปาณีพูดว่า “ของแพงขนาดนี้ ฉันคง รับไว้ไม่ได้” ติรยาก็ไม่ละความพยายาม หยิบบัตรออกมา พูดกับปาณีว่า “ครั้งก่อนที่เธอไปยืมเงินบ้านฉัน ตอนนั้น บ้านฉันก็ลำบากเหมือนกัน แต่ตอนนี้สามารถหมุนเงินได้ แล้ว แม่ฉันให้เอาเงินมาให้เธอ”

ปาณีตอบว่า “ตอนนี้ฉันไม่จำเป็นต้องใช้แล้ว เธอ เอากลับเถอะ”

“ปาณี ฉันแค่อยากจะช่วยเธอ” ติรยาทำสีหน้า น้อยใจ “ฉันรู้ว่าเมื่อก่อนเธอเกลียดฉัน เพราะว่าฉันไม่ได้ ยืมเงินให้เธอ แต่ช่วงเวลานั้น สถานการณ์ครอบครัวฉัน ก็ไม่ดีมากๆ…”

ปาณีรู้สึกอึ้ง ไม่คิดเลยว่าติรยาจะพูดเรื่องนี้ใน ตอนนี้

เธอรู้ว่าบ้านติรยาไม่ได้มีปัญหาด้านการเงินเลย ไม่ยอมยืมเงินให้ นั่นก็เป็นสิทธิ์ของคนอื่น ปาณีไม่เคย โกรธเคืองเรื่องนี้เลย

ตอนนี้ติรยากลับพูดเหมือนที่ทั้งสองคนแตกคอ กันเพราะเรื่องที่เธอไม่ยืมเงินให้ หน้าด้านจริงๆ

ปาณีเพิ่งรู้สึกอยากตบหน้าเธอเป็นครั้งแรก แน่นอน จันวิภานั่งอยู่ตรงนี้ ปาณีก็ไม่อยากให้ตัว เองเสียภาพพจน์ หลีกเลี่ยงให้คนอื่นรู้สึกว่าเธอโกรธ เนื่องจากละอายและขุ่นเคือง

เธอยิ้มให้กับติรยา “เธอไม่พูดเรื่องยืมเงินยังดี หน่อย พอพูดถึงเรื่องนี้ ฉันก็นึกถึงเรื่องวันนั้นขึ้นมา เธอ บอกว่าบ้านฉันยากจนมาก ทั้งชาตินี้ฉันก็คงจะไม่ประสบ ความสำเร็จอะไร ยังพูดอีกว่าให้ฉันเชื่อฟังแม่ซะดีๆแล้วแต่งงานไปซะ ยืมเงินให้กับคนอย่างฉัน กลัวว่าฉันไม่มี ปัญญาคืนไม่ใช่หรอ?”

แต่เดิมติรยาอยากให้คนอื่นรู้สึกว่าปาณีเป็นคน ใจแคบที่โกรธเคืองเธอเพียงเพราะเธอไม่ยืมเงินให้ แต่ ผลปรากฏว่า คำพูดของปาณีเหล่านี้ ทำให้แผนการของ เธอล่มอย่างไม่เป็นท่า

บุคลิกภาพของกินต่างหากที่ทำให้คนต้อง

ไตร่ตรองอีกที