ตอนที่ 123

“ก็เรื่องคุณอาของเธอนั่นแหละ” จันวิภาพูดว่า “อยากถามเธอสักหน่อย แต่ว่าเธอไม่รู้ก็ไม่เป็นไร”

“คุณอาก็ไม่ได้บอกหนูทุกเรื่องหรอกค่ะ” ปาณีรู้ ว่าธามนิธิไม่ได้เชื่อใจเธอมากนัก หรือพูดอีกนัยหนึ่งคือ

เขาไม่เชื่อใจใครเลย

คนอย่างเขา ไม่เชื่อใจใครเลยก็เป็นเรื่องปกติ

“ไม่เป็นไร เขาก็เป็นอย่างนั้นแหละ เดี๋ยวก็ชินเนอ ะ อ้อ ใช่แล้ว….” จันวิภามองหน้าปาณี “ร่างกายของ คุณอาเธอดีขึ้นนิดหนึ่งไหม?”

ปาณีไม่ค่อยเข้าใจนัก จึงมองหน้าจันวิภาอย่า

จันวิภาพูดว่า “ฉันได้ยินน้าลำมุงพูดว่า ปกติพวก เธอแยกห้องนอนกัน ใช่ไหม?”

พอพูดถึงคำว่านอน ปาณีก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ ค่อยดีนัก รู้สึกว่าพี่ต้องเปิดประเด็นอีกแล้ว

แต่เธอก็ตอบกลับไปอย่างซื่อสัตย์ “ค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้น…..ปกติธามนิธิ. มีความต้องการ กับเธออย่างนั้นไหม?” จันวิภาถามอย่างจริงจัง

เธอเคยถามปาณีก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้ก็ยิ่งไม่ ต้องเลี่ยงคำถามนี้อีก

ปาณีมองไปยังจันวิภา รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “ไม่มีค่ะ”

เธอสามารถเข้าใจความรู้สึกของจันวิภาที่คาด หวังให้อาการของธามนิธิดีขึ้น แต่ว่าคุณอากับเธอแยก ห้องนอนกัน จะมีความต้องการอย่างนั้นกับเธอได้ยังไง?

ยิ่งไปกว่านั้น คุณอาขี้อายมากกว่าเธออีก

จันวิภาพูดว่า “เฮ้อ ให้เขากินยาก็ไม่ยอมกิน เธอ ต้องช่วยเขาคิดหาทางด้วยนะ”

“หนู?” จู่ๆก็ได้รับมอบหมายงานหนักขนาดนี้ ปาณีตื่นตระหนกเล็กน้อย

จันวิภาหยิบถุงที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมา “ฉันซื้อ หนังสือมาให้เธอนิดหน่อย เธอลองเอากลับไปศึกษาดู”

“หนังสือ?” ปาณีถามว่า “หนังสืออะไรคะ?”

“เธอลองเอากลับไปดู” เห็นได้ชัดเลยว่าเป็น

หนังสือที่ไม่สะดวกดูตอนนี้

ปาณีนั่งคุยกับจันวิภาหนึ่งชั่วโมงกว่าๆถึงจะกลับ ไป ระหว่างทางก็แวะปรึกษาเรื่องงานของพรุ่งนี้กับสัม โอก่อนจากนั้นเธอจึงค่อยกลับบ้าน

เธอนิ้วถุงหนังสือกลับมาแล้ววางทิ้งไว้บนโซฟา เธอก็ไม่ได้ใส่ใจมันด้วย อากาศร้อนมากจึงเข้าไปอาบน้ำ

ก่อน

ตอนนี้อาบน้ำออกมา ก็พบว่าธามนิธิกลับมาแล้ว

เขานั่งอยู่บนโซฟา ก็เห็นถุงนั้นพอดี จึงหยิบออก มาดู “นี่คืออะไร?”
ปาณีใส่ชุดอยู่บ้าน เดินออกมา เห็นชื่อหนังสือ พวกนั้นถึงกับหน้าร้อนผ่าวทันที พวก,

แม่เจ้า ทำไมพี่เป็นแบบนี้เนี่ย! ทำไมถึงซื้อ หนังสือพวกนี้ให้เธอ

เห็นได้ชัดเลยว่าธามนิธิเห็นชื่อหนังสือพวกนี้ ด้วยเหมือนกัน สีหน้าเขาดูซับซ้อนมาก

รู้ว่าปาณีชอบอ่านหนังสือ แต่ไม่คิดไม่ถึงว่าเธอ จะชอบอ่านหนังสือพวกนี้ด้วย?

เขามองไปยังปาณี “คิดไม่ถึงว่าเธอจะอ่าน หนังสือกว้างขวางดีนะ”

ปาณีวิ่งเข้ามาอย่างตกใจอยากหยิบหนังสือพวก นี้ไป “ไม่ใช่ของหนูนะ! พี่ให้มาทั้งนั้น”

ธามนิธิยกมือขึ้น ทำให้ปาณีแย่งหนังสือไปไม่ได้ จนผลักธามนิธิล้มแล้วเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา อย่างไม่ทันตั้งตัว

เธอเพิ่งอาบน้ำมา บนตัวยังมีกลิ่นหอมของครีม อาบน้ำอยู่ ทันใดนั้นร่างกายของธามนิธิก็มีการตอบ สนอง

เขามองไปยังสีหน้าของปาณีที่อายจนอยาก แทรกแผ่นดินหนี เสียงของเขาทุ่มมากขึ้น ” พี่ให้หนังสือ พวกนี้กับเธอทำไม?”

ก็เพื่อให้คุณดีขึ้นไง!

แม้ว่าจันวิภาจะไม่ได้พูด แต่ปาณีก็คิดถึงการสนทนาของเธอกับพี่ในวันนี้ สามารถเดาออกได้ว่าจุด ประสงค์ของพี่คืออะไร

แต่เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าพี่จะเอาหนังสือพวกนี้

มาให้เธอ ใบหน้าของเธอก็ยิ่งแดงมากขึ้นไปอีก เธอพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นพร้อมกับพูดว่า

“ไม่.. ไม่มีอะไรค่ะ”