ตอนที่ 115

วันนี้หนูพักค่ะ” ตอนนี้ปาณีทำงานพาสทาม เธอสามารถพักได้ตลอด ธามนิธิมองไปยังปาณี ” แน่ใจว่าเธอไม่ใช่ขี้เกียจ

ปาณี ” ฉันตั้งใจขอลาเพื่อไปเป็น

เพื่อนคุณนะคะ”

ธามนิธิ งั้นยิ่งไม่ต้องหยุดลาหรอก เพราะผม ไม่มีค่าจ้างให้เธอ ”

“.” ปาณีก็ไม่ได้โง่ เธอดูออกว่าธามนิธิตั้งใจ ไม่อยากให้เธอไปด้วย

ได้ยินว่าทุกครั้งไปตรวจร่างกาย แม้คนในบ้าน เขาก็ไม่ให้ไปด้วย

อาจจะเป็นเพราะไม่อยากให้คนในบ้านเศร้าใจ เพื่อเขา อาจจะเป็นความภาคภูมิใจในตนเอง ไม่อยากให้ คนอื่นเห็นสภาพที่เขาอึดอัด

ปาณี ” แต่หนูอยากไปด้วย”

” ไม่ต้อง ! ผมไปเองดีสุด ”

” ถ้าไม่ให้หนูไป หนูก็ไม่แต่งงานกับคุณแล้ว”

ปาณีกล่าว

สีหน้าของธามนิธิมืดครึ้มลงทันที” เธอกล้า
น้าลำมุงเดินเข้ามาจากห้องครัว ได้ยินการ สนทนาระหว่างเขาสองคนก้อดหัวเราะออกมาไม่ได้

ตั้งแต่ปาณีย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ การพูดการจา ของธามนิธิดูเปลี่ยนไปมากกว่าเมื่อก่อน เขาพูดเยอะขึ้น

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ใครจะไปคิดได้ว่าเขาจะพูดคุย กับคนอื่นอย่างเข้ากันง่ายขนาดนี้

เพราะว่าความขี้ตื้อของปาณี สุดท้ายธามนิธิก็ ยอมพาเธอไปด้วย พูดตามความจริง เขาโตถึงป่านนี้ นอกจากเวทัส

ที่มีอายุก่อน3ขวบ ยังไม่มีใครกล้าเกาะติดเขาขนาดนี้

เขาไม่มีวิธีจัดการกับความขี้ซื้อของปาณี จึงต้อง จำใจเอาเธอไปโรงพยาบาลด้วย

แต่พอถึงโรงพยาบาล เขาก็ให้ปาณีรอที่เลานจ์

ส่วนเขาก็เข้าไปตรวจเอง

ชลิตสวมเสื้อกาว มองดูธามนิธิที่มีอารมณ์ดีอย่าง เห็นได้ชัด แล้วพูดว่า “ช่วงนี้ตอนนอนคงปวดขามากใช่ ไหม”

“อิ่ม”ธามนิธิตอบด้วยใบหน้ามึนเฉย

ชลิตพูดว่า ” นี่เป็นเรื่องดี ถึงแม้อาจะจะต้องใช่ เวลาสักระยะ แต่มันก็ค่อยดีขึ้น”

ก่อนหน้านี้มีอยู่ช่วงหนึ่ง ขาของเขาไม่มีความรู้ สึกใดๆ ดังนั้นทุกคนเลยคิดว่าเขาไม่มีวันยืนขึ้นได้อีก

ไวยาตย์ยืนอยู่ข้างๆ พอได้ฟังสิ่งที่ชลิตพูด เขาก็ดีใจมาก…

แต่ตัวธามนิธิเอง กลับดูรู้สึกเฉยๆ

นัยน์ตาสีกาแฟของชลิตมองไปที่ธามนิธิแล้วถาม ว่า “ทำไม ไม่ดีใจหรอ”

” งั้นๆ” ตั้งแต่ที่ได้รับบาดเจ็บมา เขาเจอ เหตุการณ์มามากมาย ตอนนี้กลับรู้สึกมึนเฉยนิดหน่อย ไปแล้ว

ชลิตพูดว่า”ถ้าคุณลุงคุณน้ารู้ ต้องดีใจมากแน่ๆ”

ตระกูลวิสิทธิ์เวชมีลูกชายคนเดียว พ่อแม่ของธา มนิธิต่างก็ใส่ใจกับเรื่องนี้มาก ชลิตก็ย่อมรู้

ธามนิธิ ” อย่าเพิ่งบอกพวกเขานะ

ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะดีขึ้น เขาเลยไม่อยากบอก

ให้พวกเขารู้ตอนนี้

อีกทั้ง

เขาคงจินตนาการได้ว่า ถ้ารู้ขาของเขาจะดีขึ้น

ต้องมีคนมากมายมาประจบประแข้งเขาแน่ๆ ตอนนี้เขา

เบื่อความรู้สึกแบบนี้มาก…

กลับชอบช่วงเวลที่เงียบสงบหลังได้รับบาดเจ็บ

” โอเค” ชลิตเหลือบไปที่ธามนิธิแวบเดียว

ธามนิธิคนนี้มักจะมีจิตใจลึกลับ

เขากับธามนิธิเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลาย ต่อไป ในกองทหาร เขาเป็นทหารรักษาการ เลยเริ่มเข้าใกล้กับธามนิธิ แต่แม้จะเป็นแบบนี้ เขาก็ไม่ค่อยกล้ามีการกระทำ ทุ่มบ่ามต่อหน้าธามนิธิ

ที่ดินที่เขตเหนือ ตะกุลมีสุวรรณจ้องอยู่เกือบ2ปี แล้ว เห็นใกล้จะได้ไปแล้ว กี่วันวันกลับโดนธามนิธิแย่ง ไปเสียแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าเขาใช้วิธีอะไรไป

ได้ข่าวว่าเพราะเรื่องนี้ คุณทัดพรโกรธจนป่วยถึง ขนาดลงจากเตียงไม่ได้หลายวัน

แตตอนนี้ ธามนิธินั่งอยู่ตรงนี้ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง ดู เหมือนคนใจดี แต่ฝีมือของเขาโหดร้ายขนาดไหน มีแต่ คนที่รู้เข้าดีถึงจะเข้าใจได้

พอตรวจเสร็จ ชลิตก็ส่งธามนิธิออกมา ตอนแรก ปาณีรอพวกเขาอยู่ที่เลานจ์ แต่รอไปพักหนึ่งก็รอไม่ไหว เลยออกมาหาพวกเขา