ตอนที่ 112

ไวยาตย์ “เปล่า”

ปาณีเอาทะเบียนบ้านออกมาให้พวกเขาดู ” นี่คือ เงินกับเขาไว้”

แม่ฝากน้องชายฉันส่งมาให้ ฉันก็กลัวว่าพวกคุณให้

ไวยาตย์ก็อาจดาวได้ว่าฝนสิริจะทำแบบนี้

เขามองมาที่ปาณี “วันนี้ตอนที่พวกเราไป เขาก็

ไล่เราออกมาตรงๆเลย ต่อไปไม่รู้เพราะทำไม เหมือนได้ รู้สถานการณ์ของบ้านคุณธามแล้ว ก็รีบตามออกมา และ อยากให้ผมเอาทะเบียนบ้านไปแต่ผมไม่ได้เอา ”

“คำพูดของไวยาตย์ทำให้ปาณีรู้สึกอึดอัด

นิดหน่อย

เขาก็แค่พูดความจริงไป แต่ธาตุแท้ของแม่เธอ

กลับแสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด

ก่อนหน้านี้ยังคัดค้านขนาดนั้น คุณอา ก็ไม่ใช่ เพราะเธอ คุณอา เพียงแต่เป็นปัญหาเงินเท่านั้น

ตอนนี้รู้ว่าบ้านวิสิทธิ์เวชมีเงินแล้ว ท่าทางก็ เปลี่ยนแปลงไปเป็นอีกคนหนึ่ง

ไวยาตย์พูดว่า “ในเมื่อเอากลับมาแล้ว ก็ช่างเอะ”

ตอนแรกไวยาตย์ยังคิดอยู่จะให้ฝนสิริเจอดีสัก หน่อย แต่ยังไงเขาก็เป็นม่ของปาณี ตอนนี้ทะเบียนบ้าน

ก็ได้มาแล้ว ก็ต้องไว้หน้าให้ปาณีบ้าง
หลังจากไวยาตย์เดินออกไป ปาณีวางกระเป๋า แล้วเดินไปห้องน้ำไปล้างมือ

เธอมองดูตนเองในกระจก ในใจรู้สึกหนักแน่น มาก การกระทำของแม่ ทำให้เธอทั้งอึดอัดทั้งเจ็บใจ คิด ไปอารมณ์ก็ยิ่งต่ำกว่าอีก

หลังล้างมือเสร็จเดินออกมา ก็มองเห็นธามนิธินั่ง อยู่บนรถเข็น รอที่หน้าประตู

ดวงตาอันมืดมนของเธอมองไปยังปาณี เห็นยังมี รอยน้ำอยู่บนใบหน้าเธอ ก็เอ่ยถามอย่างห่วงใย” ร้องไห้ แล้วหรือ

” เปล่า” ปาณีพูดต่อ”ฉันร้องไห้ง่ายซะที่ไหนกัน หนู่แค่เพิ่งล้างหน้ามา” ธามนิติมองมาที่ปาณีอย่างอ่อนโยน “มานี้”

ทุกครั้งที่เขาพูดแบบนี้ ในใจของปาณีก็มีความ

รู้สึกหวั่นไหว

เธอเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง เดินถึงข้างหน้า ของธามนิธิ กลัวเขาจะเป็นห่วงเธอ เลยรีบเช็ดรอยน้ำบน หน้าไป “คุณดูสิ ฉันไม่ได้ร้องไห้จริงๆ”

ธามนิธิจ้องมองปาณี”แม่เธอเป็นแม่เธอ เธอเป็น

เธอ เธออย่ารู้สึกกดดันเลยนะ”

ปาณีพยักหน้า”อิ่ม”

ธามนิธิกัมหน้าลง สายตาหยุดที่ขาทั้งคู่ของเธอ ที่ไม่มีอะไรปิดบังอยู่”ตอนกลางวันเธอก็ใส่แบบนี้ออกไปหรอ”

ปาณีมองดูกางเกงขาสั้นบนตัวเธอ ตอนนี้เป็นฤดู ร้อน ใครๆก็ใส่แบบนี้”มีอะไรหรอ”

“ต่อไปห้ามใส่กางเกงสั้นขนาดนี้” ธามนิธิ เหมือนผู้ปกครองของเธอ เข้มงวดมาก

ปาณี พูดว่า”ตอนนี้ร้อนอะ และข้างนอกใครๆก็ใส่ กันแบบนี้”

“คนอื่นผมยุ่งไม่ได้ แต่เธอห้ามใส่ ” เขาพูดด้วย น้ำเสียงที่ปาณีมิอาจต่อรองกับเขาได้

ปาณีตอบว่า ” ฉันออกไปมันร้อนมากนะ”

ตอนอยู่ในห้องปรับอากาศเธอไม่รู้สึกอะไร แต่ ตอนออกไปข้างนอก เธอก็รู้สึกร้อนแทบจะตาย

” ถ้าเกิดว่าเธอรู้สึกร้อนขนาดนั้น งั้นผมจะให้ไว ยาตย์ ไปรับไปส่งเธอ “เขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเด็กผู้ หญิงคนหนึ่งเปลือยขาเดินไปเดินมาอยู่ข้างนอกมันดู เป็นอะไรกัน

โดยเฉพาะพอคิดถึงขาของเธอโดนผู้ชายคนอื่น มองไป เขาก็รู้สึกไม่สบายใจทั้งคน

” ปาณี มองท่าทางที่เคร่งขรึมของเขา เลย รับปากเขาไป “ก็ได้ค่ะ….

ธามนิธิมองดูสภาพที่น้อยใจของเธอ ถามว่า ” ทำไม ไม่ดีใจหรอ”

“เปล่า….เปล่าค่ะ”ปาณีพูดว่า”ต่อไปฉันไม่ใส่แล้ว”

ได้ยินเธอพูดดังนั้น ธามนิธิจึงพยักหน้าอย่างเห็น ด้วย”ไปอาบน้ำเถอะ วันนี้ไปพักไวๆ”

“อืม”

ปาณี อาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมา มองเห็นธา มนิธิอยู่ในห้องของเธอ ก็ถามว่า”คุรอา คุณยังไม่นอน หรือ”

ไม่ใช่บอกว่าให้เธออาบน้ำแล้วนอนหรอ

แล้วเขาทำไมยังอยู่ที่นี่

ธามนิธิเหลือบไปที่ปาณี “เธอนอนแล้วผมค่อย

ไป”