ตอนที่ 83

วันนี้เป็นวันที่นัดทานข้าวกับพ่อแม่ของธามนิธิ ดัง นั้น ปาณีจึงตื่นแต่เช้า ก็เพื่อที่จะไปรับพวกเขา

ปาณีนอนไม่หลับทั้งคืนเพราะเรื่องที่พ่อแม่จะมา ทานข้าวกับพ่อแม่ของธามนิธิ

ฝนสิริจองปาณีแวบหนึ่ง แค่คิดถึงเรื่องที่ปาณี ประชดแม่โดยการไปแต่งงานกับคนอื่น ในใจฝนสิริก็ โมโหมาก

ความโกรธนี้แพ้ผ่านไปอาทิตย์หนึ่งก็ยังไม่หาย

เลย

มองไปยังท่าทางที่ไม่ค่อยเป็นมิตรของฝนสิริ แวบหนึ่ง ปาณีพูดอย่างเอาใจว่า “คนในครอบครัวของ เขาดีมาก อีกเดี่ยวพอแม่เจอเขาแล้ว ขอให้ท่าทีของแม่ ดีหน่อยได้ไหมคะ?”

ปาณีกลัวว่าแม่จะไม่ไว้หน้าจริงๆ เดี๋ยวคนที่ทำตัว ไม่ถูกไม่เพียงแต่มีคนในบ้านวิสิทธิ์เวชเท่านั้น แต่รวมถึง เธอด้วย

ฝนสิริไม่ได้รับน้ำใจของเธอเลย “ฉันเลี้ยงเธอมา นานขนาดนี้ นี่ไม่ทันไรเธอก็พูดแทนคนอื่นแล้วใช่ ไหม?”

ปาณีตอบว่า “วันนั้นท่าทีที่แม่อยู่ต่อหน้า ครอบครัวบ้านแก้วใสก็ดีไม่ใช่หรอคะ?”
จริมกับแม่ของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าดูถูก ครอบครัวของตัวเองเล็กน้อย แม่ยังมีท่าทีที่ดีขนาดนั้น เลย

ปาณีคิดว่า ชัยพรกับฐิติพรเป็นคนที่อบอุ่นมาก ให้ แม่ดีกับเขาหน่อย ไม่ยากมั้ง?

ฝนสิริมองปาณีด้วยความโกรธ “แกยังกล้าพูด เรื่องในวันนั้นอีก! แกไม่ลองคิดดูว่าวันนั้นแกทำอะไรไว้ กับฉันบ้าง”

“ใช่ค่ะ วันนั้นหนูทำตัวไม่ดี ไม่ควรทำให้แม่ขาย หน้าต่อหน้าคนในบ้านแก้วใส แต่แม่ลองคิดดูนะ ถ้า หากว่าวันนั้นหนูไม่พูดให้มันชัดเจน กลับไปแม่ก็ตกลง เขาไป หนูก็อยู่กับคนอื่นที่นี่แล้ว แม่จะไม่ขายหน้าแย่ กว่าหรอคะ?”

ตอนนี้ต้องกับความช่วยเหลือจากเธอ ปาณีก็ไม่ กล้าแข็งข้อกับเธอมากนัก

“..” ฝนสิริจ้องหน้าปาณีแวบหนึ่ง ไม่ได้พูด

อะไรต่อ

ช่างเถอะ ไหนๆก็มากันแล้ว

ออกจากสถานีรถไฟฟ้า ธามนิธิก็โทรมาหาเธอ

“พวกเขามาถึงรึยัง?”

ปาณีตอบว่า “ถึงแล้วค่ะ พวกเราจะรีบเข้าไปค่ะ” ร้านที่นัดทานข้าวเป็นร้านสุกี้ร้านหนึ่ง จันวิภาเป็นคนจัดการเรื่องสถานที่จันวิภาใส่ใจเรื่องนี้มาก รู้ว่าฐานะ ครอบครัวของปาณีไม่ค่อยดีนัก กลัวว่าหากไปร้าน อาหารห้าดาวหรือร้านอาหารยุโรปจะทำให้พ่อแม่ของ ปาณีไม่ชินนัก ดังนั้น ก็เลยตั้งใจเลือกที่นี่โดยเฉพาะ

ปาณีเพิ่งถึงหน้าร้าน ก็เห็นจันวิภายืนรออยู่ “พี่ คะ”

จันวิภายิ้ม สายตาของเธอตกอยู่บนตัวของฐิติพร แล้วพ่อของปาณี พูดอย่างกระตือรือร้นว่า “นี่คงเป็นคุณ อากับคุณน้าใช่ไหมคะ มาไกลขนาดนี้ ลำบากมากเลย นะคะ”

วันนี้จันวิภาแต่งตัวไม่โอ้อวดเลย ชุดเดรสสีดำ สุภาพและเป็นทางการ

ฝนสิริมองไปยังจันวิภาแวบหนึ่ง ตอบตกลงไป โดยที่ไม่กระตือรือร้นมากนัก

จันวิภาไม่ได้ถือสาอะไร เธอเดินนำหน้าพาพวก เขาเข้าไปยังห้องที่จองไว้

ปาณีมองหน้าฝนสิริแวบหนึ่ง พูดเสียงเบาว่า “แม่. แม่เป็นมิตรหน่อยได้ไหม? ทำอย่างกับเขาติด หนี้ตัวเองอย่างนั้น”

จันวิภาพาครอบครัวของปาณีเข้ามาในห้อง พูด ว่า “พ่อ แม่ พวกเขามาถึงแล้วค่ะ”
ชัยพรและฐิติพรรีบลุกขึ้นต้อนรับ ท่าทีของฐิติพร ดีมากๆ ไม่ถือตัวเลยแม้แต่น้อย กลัวว่าพ่อแม่ของปาณี จะอึดอัด แล้วมีความเห็นในใจ

เธอยิ้มพูดว่า “รับนั่งเถอะค่ะ มาไกลขนาดนี้ ลำบากพวกคุณแล้วค่ะ”

ท่าทีดีกว่าฝนสิริที่เอาใจสองแม่ลูกของบ้าน

แก้วตาเสียอีก

ฝนสิรินับจำนวนคนในห้อง เห็นชัยพร ฐิติพร แล้ว ก็…. ธามนิธิที่นั่งอยู่บนรถเข็น

ธามนิธิพูดว่า “สวัสดีครับคุณอาคุณน้า”

ฝนสิริไม่เคยเจอธามนิธิ คิดมาตลอดว่าคนที่ หลอกปาณีไปคือไวยาตย์ จึงไม่ได้ใส่ใจธามนิธิ เธอตอบว่า “ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น”

จากนั้นก็นั่งลงพร้อมกับคุณพ่อของปาณี