ตอนที่ 80

แต่เดิมฝนสิริคิดว่าแค่เอาเรื่องเรียนต่อมาขู่ปาณี ก็ได้แล้ว ไม่คิดเลยว่าจะใช้ไม่ได้ผลอีก เธอจ้องหน้า ปาณี จู่ๆก็นึกขึ้นได้ว่า “เพราะผู้ชายคนนั้นใช่ไหม แกถึง ปฏิเสธ?”

ปาณีรู้ว่าคนที่แม่พูดถึงคือไวยาตย์ เพราะว่าแม่ ยังไม่เคยเจอธามนิธิ “ไม่ใช่”

ฝนสิริตอบว่า “ไม่ใช่เขา แล้วเป็นเพราะอะไร..”

ปาณีพูดขัดขึ้นมา “จริมคนนั้นดีในสายตาของแม่ ขนาดนั้นเลยหรอ?”

“รายได้แต่ละเดือนของเขาสูงขนาดนั้น ฐานะ ทางบ้านก็ดี ถือโคมไฟไปหาที่อื่นยังหาแบบนี้ไม่เจอเลย ฉันดูออกว่าเขาชอบแก..ฝนสิริไม่อยากปล่อยโอกาส นี้ไป

ถ้าปาณีแต่งงานกับคนที่หน้าที่การงานดี พูดออก ไปไม่รู้จะภาคภูมิใจแค่ไหน

ปาณีถอนหายใจอย่างอึดอัด บางครั้ง ไม่เพียงแต่ รู้สึกโมโหเท่านั้น แต่กลับรู้สึกสิ้นหวังต่างหาก แม่ของ เธอเป็นมนุษย์ป๋าตามแบบฉบับดั้งเดิม ปกติก็คลุกคลีแต่ กับคนพวกนี้

ปาณีก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะให้เธอมีวิสัยทัศน์อะไร

เลย
แต่ว่า วันนี้เธอไม่ได้มาเพื่อที่จะทะเลาะกับแม่ “หนูแต่งงานแล้ว พ่อแม่ของเขาอยากเจอแม่ แม่ลองดู ละกันว่าว่างตอนไหน!”

“พี่ พี่แต่งงานแล้วจริงๆหรอ?” นภันต์พูดอย่างไม่ อยากจะเชื่อ

ปาณีมองไปยังฝนสิริที่กำลังย่อยข่าวสารเพื่อ ยอมรับความจริงแวบหนึ่ง ไม่ว่าแม่จะเห็นด้วย หรือไม่ เห็นด้วยก็ตาม นี่ก็คือความจริง “ก็แม่อยากให้พี่แต่งงาน ไม่ใช่หรอ? พี่แต่งงานแล้วแม่ก็จะดีใจ”

“นางลูกไม่รักดี! อยากให้ฉันบ้าตายใช่ไหม?” ฝน สิริไม่มีสติตั้งแต่หลังจากที่ได้ยินแล้ว

เห็นฝ่ามือของเธอกำลังจะร่วงหล่นลงมา ปาณี เลยจับข้อมือของเธอ ห้ามเธอไว้ “แม่หนูโตขนาดนี้แล้ว แม่ไม่ควรจะตีหนูอีกแล้ว”

ตอนเด็กๆ ที่แม่ตีเธอเป็นเพราะว่าเธอทำผิด

แต่ในตอนนี้ เธอมีความสามารถในการแยกแยะ ว่าสิ่งไหนผิดสิ่งไหนถูก ชีวิตของแม่ไม่ได้ประสบความ สำเร็จ ถึงขั้นพ่ายแพ้ด้วยซ้ำ ดังนั้น หนทางจากนี้ไป เธอ จะเดินด้วยตัวเอง จะไม่ให้พ่อแม่มีผลต่อเธออีก

ฝนสิริมองไปยังปาณี ไม่รู้เป็นเพราะอะไร พบว่า เธอแข็งแกร่งขึ้นมาก

ปาณีปล่อยมือแม่ของเธอ พูดว่า “นั่งลงสิ เราคุย กันดีๆ”
เธอไม่ใช่เด็กหญิงที่ให้แม่บงการอีกต่อไป

ที่นั่งอยู่ตรงนี้ในเวลานี้ เธอสามารถครอบครองตัว เองในการเป็นฝ่ายรุกได้

ฝนสิรินั่งลง มองไปยังปาณี พูดด้วยความโมโห ว่า “เธอปีกกล้าขาแข็งแล้วใช่ไหม ถึงแต่งงานโดยที่ไม่ ได้รับอนุญาตจากฉัน?”

ปาณีหลีกเลี่ยงที่จะทะเลาะกับแม่ พูดเพียงจุด ประสงค์ที่ตัวเองมาในวันนี้ “พ่อแม่ของเขาอยากเจอพ่อ กับแม่ อยากชวนพ่อกับแม่ทานข้าว แม่ลองดูว่าสะดวก ตอนไหนก็นัดเวลามาเลย”

“อยากให้เราไป? ไม่มีทาง!” ปาณีทำให้เธอขาย หน้าในวันนี้ เธอก็อยากให้ปาณีไม่เป็นสุขเช่นกัน

ปาณีมองฝนสิริด้วยสายตานิ่งๆ “ถ้าไม่ไป งั้นเอา อย่างนี้ หนูก็จะกลับไปบอกเขาแบบนี้”

แทนที่จะเกลี้ยกล่อมแม่อยู่ที่นี่ สู้เธอกลับไป ปรึกษากับคุณอาจะดีกว่า ให้คุณอาลองเกลี้ยกล่อมพ่อ แม่ของเขาดู

ฝนสิริมองปาณีที่น่ากลัวอย่างเงียบๆ เห็นว่าท่าที ของเธอไม่มีกระทบอะไรต่อปาณีเลย จึงรู้สึกเสียใจภาย หลังนิดหน่อย “ฉันไป!”

ถ้าคุณสมบัติไม่ดีเท่าจริม เธอจะไม่ยอมเด็ดขาด!

“ถ้าอย่างนั้นก็วันเสาร์หน้าละกัน พวกเขาว่าง แม่ ว่ายังไง?”
ฝนสิริไม่ได้พูดอะไร แสดงว่าตอบตกลงแล้ว

นภันต์ที่นั่งอยู่ข้างๆ ถามแม่ว่า “แม่ พวกเขาสั่ง อาหารไว้ยังไม่ได้เช็คบิลก็กลับไปแล้ว ที่นี้ใครจะจ่าย

เงินล่ะ!”

จริมสั่งอาหารไม่น้อยเลย เต็มโต๊ะขนาดนี้ แพง แน่ๆ

“ไม่มีเงิน!” ฝนสิริโกรธมาก

ปาณีให้พนักงานเอาบิลมาให้ “หนูจ่ายเอง!”