ตอนที่ 69

ติรยาพูดอย่างน้อยใจว่า “คุณน้า หนูเปล่านะ

คะ..

“เธอเปล่าหรอ?” จันวิภาหัวร้องเสียงแข็ง “เมื่อกี้ เธอยังพูดอยู่หยกๆว่าปาณีอ่อยเวทัสไม่ใช่หรอ?”

“นั่นเป็นเพราะว่า จริงๆแล้วปาณี……

“จริงๆแล้วอะไร?” จันวิภาจ้องติรยาอย่างเข้มงวด ทำให้ติรยาพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

อย่าพูดถึงเรื่องพวกนี้ที่เธอแถขึ้นมาเอง ถึงแม้ ทั้งหมดจะเป็นเรื่องจริง เพื่อรักษาหน้าของบ้านวิสิทธิ์ เวชแล้ว ไม่มีใครที่จะยอมรับเรื่องนี้

พวกเขาตัดสินใจอย่างเด็ดขาดที่จะปกป้องปาณี

ไว้

ติรยาพบว่าคุยกับจันวิภาไม่รู้เรื่อง จึงมองไปทาง ธามนิธิ “คุณอาธามนิธิ…”

ธามนิธิเรียกเธอมา แสดงว่าคงเชื่อคำพูดของเธอ แล้ว ดังนั้น เธอหวังว่าในตอนนี้ธามนิธิจะช่วยเธอพูด

บ้าง

แต่ว่า หลังจากที่มองไปทางธามนิธิแล้ว ดิรยาก ลับพบว่าบนตัวเขามีความเย็นชาที่มากกว่าอีก

ธามนิธิมองไปทางติรยา แววตาที่เย็นชาคู่นั้น เหมือนกำลังดูตัวตลกอยู่
วินาทีนี้ติรยาถึงเข้าใจว่า การที่เขาเชิญเธอมาใน วันนี้ นั่นเป็นเพราะว่าจะคิดบัญชีกับเธอต่างหาก?

เธอก้มหน้าลงอย่างยอมจำนน “หนูเข้าใจผิดไป เองค่ะ!” ถ้าหากถึงเวลานี้แล้วยังไม่รู้จักกัมหัวอีก ก็แสดง

ว่าเธอโง่เกินไปแล้ว

เสียดายที่แขไม่ได้โง่ขนาดนั้น

เมื่อเห็นแบบนี้ จันวิภาก็โล่งอกไปหน่อย เธอพูด อย่างเย็นชากับติรยาว่า “วันนี้เธอกลับไปก่อนเถอะ! เรา อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว คงไม่ชวนเธออยู่ ทานข้าวด้วย”

ความหมายในคำนี้ชัดเจนมาก จันวิภาไม่ได้มอง เธอเป็นคนในครอบครัว

ติรยายังอยากพูดอะไรต่อ แต่เวทัสยืนขึ้นแล้วพูด ว่า “ฉันส่งเธอกลับไป”

ใครให้ติรยาเป็นแฟนเขาล่ะ?

ถึงเวลานี้ เขายังไม่ลืมที่จะแก้ไขสถานการณ์ให้ติ รยาอีก

มองดูสองคนนี้ ปาณียิ้มมุมปากอย่างเหน็บแนม ช่างเหมาะสมกันจริงๆนะคู่นี้!

ติรยาเห็นเช่นนี้ ก็รีบเดินตามฝีเท้าของเวทัส ออก จากบ้านไป แดดแรงมาก ข้างนอกก็ร้อนมาก ติรยาที่เดินตามหลังเวทัส ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกน้อยใจ ยังขาดแค่ไม่ได้ปิดหน้า ปิดตาร้องไห้เท่านั้น

เวทัสหยุดอยู่ข้างรถ มองไปยังติรยา พูดว่า “รูป พวกนั้น เธอเป็นคนถ่ายแล้วส่งให้น้าหรอ?”

ติรยาไม่คิดว่าถึงเวลานี้แล้วเขายังจะสืบสวนเรื่อง นี้อีก เธอมองไปยังแววตาเย็นชาคู่นั้น กลัวว่าเขาจะ กล่าวโทษเธอ จึงทำได้เพียงหาข้ออ้างแก้ตัวว่า “ฉัน.. ฉันทำไปก็เพื่อนายนะ! ตั้งแต่ปาณีเข้ามาอยู่ในบ้านนาย ฉันรู้สึกได้เลยว่านายไม่มีความสุขเลยสักวัน ต้องให้นาย เรียกเธอว่าน้าสะใภ้อีก นายก็เรียกไม่ออกมาใช่ไหมล่ะ! ฉันทำแบบนี้ ก็แค่อยากไล่เธอออกจากบ้านแทนนาย เท่านั้นเอง”

เวทัสมองหน้าติรยา แต่เดิมยังรู้สึกโกรธเคืองที่ เธอคิดอยากทำร้ายปาณี แต่… หลังจากที่ได้ยินเธอ อธิบายแล้ว กลับใจอ่อนอีกครั้ง

“ขึ้นรถ ฉันส่งเธอกลับบ้านเอง”

เห็นว่าเขาเชื่อคำพูดของตัวเอง ติรยาจึงรู้สึก เบาใจ

ขอเพียงแค่เวทัสยังเชื่อใจเธอก็พอแล้ว!

ในห้องรับแขก ปาณีมองไปยังจันวิภา “พี่”

การดำเนินของเรื่องนี้ เกินความคาดหมายของ ปาณีเล็กน้อย
ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดไม่ถึงเลยว่า สุดท้ายแล้วคนที่ ซวยกลับเป็นติรยาเอง

จันวิภารู้ว่าเธอเสียใจ จึงปลอบใจว่า “ปาณี อย่า ใส่ใจเลยนะ กลับไปฉันจะสั่งสอนเวทัสดีๆ นับวันจะยิ่งไป กันใหญ่ละ”

แม้ว่าจะมีความเห็นต่อปาณีมากแค่ไหน ก็ไม่ควร รวมหัวกับติรยามาใส่ร้ายปาณีแบบนี้

“รูปพวกนั้น …” ปาณีมองไปยังมือถือของจัน วิภาแวบหนึ่ง

จันวิภาหยิบมือถือขึ้นมา ลบรูปพวกนั้นทั้ง ยิ้มพูด กับปาณีว่า “ตอนนี้ดีขึ้นรึยัง?”

สำหรับการแก้ไขปัญหาที่หยาบแบบนี้ ปาณีไม่รู้ ว่าควรจะพูดอะไรดี “ขอบคุณค่ะพี่”