ตอนที่ 52

ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้จะกินให้เยอะๆเลย ก่อนที่ คุณอาจะนึกขึ้นได้

“เธอยังเป็นเด็กดีไง? กินเยอะแล้วสุดท้ายคนที่ไม่ สบายก็เป็นตัวเธอเอง” เขาลูบหัวเธอเป็นการปลอบใจ พูดกับแม่บ้านว่า “เก็บไว้ให้เธอก่อน”

“ค่ะ” แม่บ้านรีบเก็บไอศกรีมไป

ปาณีจ้องหน้าธามนิธิ ในตามีความแค้นมหาศาล มองดูของที่ตัวเองชอบแต่กลับกินไม่ได้เป็นอะไรที่ ทรมานมาก!

ธามนิธิเห็นสีหน้าท่าทางของเธอ อดไม่ได้ที่จะ หัวเราะออกมา “นี่ยังมีของหวานอีกไม่ใช่หรือไง?”

ยังดีนะที่ของหวานมีอุณหภูมิปกติ

ปาณีแย่งช้อนมาจากมือของธามนิธิ ทานของ หวานที่แม่บ้านทำไว้ให้ อร่อยมาก

หวานจนตาหยีเลยทีเดียว

แม่เจ้า มีความสุขมากจริงๆ!

ไวยาตย์เดินเข้ามาจากข้างนอก มองดูภาพที่อยู่ เบื้องหน้า : ปาณีกำลังทานของหวาน ธามนิธินั่งมองเธอ อยู่ข้างๆ แววตาเต็มไปด้วยความรักเอาใจใส่

แต่เดิมเขาคิดว่า ธามนิธิไปหาปาณี เพื่อที่จะคุย เรื่องนั้นกับเธอสักอีก
แต่ปรากฏว่า..

ทำไมคุณธามนิธิของเขาถูกปาณีนางจิ้งจอก หว่านเสน่ห์อีกแล้วล่ะ?

ลืมเรื่องสำคัญได้ไปได้ยังไง!

ปาณีเห็นเขาเดินเข้ามา ทักทายอย่างมีมารยาท “คุณไวยาตย์”

ไวยาตย์มองไปยังปาณี ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ มองไปยังธามนิธิแล้วพูดว่า “คุณธามนิธิครับ”

“มีธุระอะไรค่อยคุยกับทีหลัง!” ธามนิธิรู้ว่าเขาจะ พูดอะไร

ไวยาตย์จึงยืนอยู่ข้างๆ ตาทั้งคู่ของเขาจ้องปาณี อย่างไม่วางตา

เห็นในตาของปาณีมีแต่เรื่องกินแล้ว เขาอดไม่

ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา : ปาณีถือเป็นคนที่ หวังสูงมาก เธอคงไม่คิดหรอกนะว่าคุณธามนิธิจะยังไม่รู้ เรื่องของเธอ?

แต่ก่อนยังโกหกว่าเธอกับเวทัสไม่สนิทกันอีก

ไม่น่าล่ะ เวทัสถึงเกลียดเธอขนาดนี้

ในตอนนี้ แม้แต่เขาก็เริ่มเกลียดปาณีซะแล้ว ปาณีหยิบช้อนของธามนิธิมา ตักของหวานป้อน ให้เขา “คุณอา ลองทานดูสิคะ อร่อยมาก!”

ธามนิธิมองของหวานที่เธอป้อนให้ แม้จะไม่ได้ชอบทานมาก แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธน้ำใจเธอ เขากินแต่โดย

ดี

“อร่อยใช่ไหมคะ?” ปาณีพูด “อร่อยมากจริงๆ ครั้ง หน้าหนูก็อยากฝึกทำของหวานกับคุณน้าสักหน่อย” ไวยาตย์มองไปยังท่าทางที่กำลังอ่อยธามนิธิของ

เธออยู่ แทบอยากจะวิ่งเข้าไปฉีกหน้ากากเธอออก

แล้วมองไปยังธามนิธิ เหมือนเขาจะเพลิดเพลิน กับการเอาอกเอาใจของปาณีเป็นอย่างมาก

ไวยาตย์ไม่เข้าใจเลยจริงๆ!

คุณธามนิธิของเธอไม่น่าจะเป็นคนที่ถูกล่อลวงได้ ง่ายขนาดนี้ เมื่อก่อนมีผู้หญิงมาเสนอตัวให้เขามากมาย แต่เขาไม่เคยสนใจใครเลย

ทำไมถึงเป็นปาณีล่ะที่ทำให้เขาหลงจนโงหัวไม่

ขึ้นแบบนี้?

หลังจากรับประทานอาหารเย็น ไวยาตย์ยืนอยู่ หน้าห้องอาหาร ปาณีเดินออกมาจากห้องอาหาร เห็น เขายืนอยู่ จึงเดินเข้าไปทัก

ไวยาตย์อึ้งไปสักพัก มองไปยังปาณี “มีธุระ?” ปาณียิ้มพูดว่า “หนูทำอะไรผิดหรอคะ?”

ตั้งแต่ไวยาตย์ปรากฏตัวในวันนี้ ปาณีก็รู้สึกถึง ความผิดปกติ เธอทักทายไวยาตย์ ไวยาตย์ก็ไม่ได้ตอบ

เธอ

เธอคาดเดาว่าอาจเป็นเพราะตัวเองทำอะไรไม่ดีจึงทำให้ไวยาตย์ไม่พอใจ ดังนั้น จึงอยากถามให้แน่ใจ

เพราะถึงอย่างไร ไวยาตย์ก็ดีกับเธอไม่น้อย ปาณีไม่อยากทำให้ใครไม่พอใจอย่างไร้เหตุผล

ไวยาตย์มองไปยังท่าทางผู้บริสุทธิ์ของเธอ แสดงได้ไม่เลวเลยนิ!

เขามองไปยังปาณี “จำคำพูดที่ฉันเคยบอกเธอ ตอนที่เธอเพิ่งมาได้ใช่ไหม?”

“ค่ะ” แม้คำพูดที่เขาเคยพูดจะเยอะมาก แต่ปาณีก็ จำได้เกือบทั้งหมด เธอมองไปยังไวยาตย์ “ทำไมหรอ คะ?”

ไวยาตย์พูดอย่างจริงจังว่า “ถ้าเธอกล้าทำผิดต่อ คุณธามนิธิ ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ ฉันจะไม่ปล่อยเธอ ไว้แน่ๆ”

ปาณีหัวเราะ “หนูจะทำผิดต่อคุณอาได้ยังไงคะ? คุณอาดีกับหนูขนาดนี้ ทำไมหนูต้องทำร้ายเขาด้วยล่ะ คะ?”