ตอนที่ 27

“ปาณี”จันวิภายิ้มทักทายก่อนที่จะลงไปข้างล่าง

“คุณอาหนูเอาผลไม้มาให้”ปาณีเดินเข้าไปใน ห้องเห็นธามนิธินั่งอยู่ตรงนั้น

ธามนิธิบอกว่า”เธอกินสิ”

“หนูกินอิ่มแล้วเมื่อกี้หนูนั่งกินอยู่ข้างล่าง”

ธามนิธิเงยหน้าขึ้นมองไปยังปาณี

ปาณีแต่งตัวชิวมากๆเสื้อยืดกับกระโปรงสั้น เสื้อผ้าของเธอไม่แพงเลยสั่งซื้อมาจากเถาเป่าแต่หุ่น เธอเรียวสูงและผอมมากจึงทำให้เธอดูดีขนาดนี้

ธามนิธิเห็นเธอเป็นเด็กมาตลอดเลยไม่เคยคิดจะ ล่วงเกินเธอ

จากเมื่อกี้ที่จันวิภาบ่นเขามาครึ่งวันเขาถึงกับปรับ ทัศนคติใหม่มองเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง

ตอนไม่คิดยังดีแต่พอคิดแล้วบริเวณท้องน้อยก็ แน่นตึงขึ้นมา

ปาณียืนอยู่ตรงหน้าเขามือหนึ่งถือจานผลไม้อีก มือหนึ่งก็ถือส้อมไว้เธอเอาผลไม้ป้อนให้เขา”คุณอาหนู ป้อนให้!”

เธอยื่นมือออกไประยะห่างของทั้งสองคนใกล้ชิดกันมากภาพวิวในตาของธามนิธิตอนนี้เหลือเพียงเส้น ไหปลาร้าที่ชัดเจนของเธอและ…มองลงไปอีกนิดดู เหมือนเป็นบริเวณที่นุ่มนิ่ม..

“ฉันกินเอง”เขาหยิบผลไม้มาจากมือเธอด้วย สีหน้าของเขาจริงจังมาก

ปาณีเห็นเขาเกรงใจกับตัวเองขนาดนี้หัวเราะแล้ว พูดว่า”ก่อนหน้านี้ใครเป็นคนพูดคะว่าหนูเป็นภรรยาของ คุณละให้หนูไมต้องเกรงใจอย่าเห็นคุณอาเป็นคนอื่นคน ไกล?”

เด็กคนนี้!

เมื่อก่อนเวลาอยู่ต่อหน้าเขายังรู้สึกตื่นเต้นอยู่ แท้ๆเดี๋ยวนี้นับวันยิ่งกล้าเข้าไปใหญ่

ถึงขั้นกล้าหว่านเสน่ห์เขาเชียวหรอ

ธามนิธิกินผลไม้อยู่คนเดียวปาณีวิ่งไปนั่งบน โซฟาที่อยู่ข้างๆเพิ่งหยิบมือถือขึ้นมาก็เห็นมีการแจ้ง เตือนคำขอเพิ่มเพื่อนใหม่:เด็กน้อยของเจ๋อเจ๋อได้ส่ง คำขอเป็นเพื่อนกับคุณ

ปาณีตกใจไปชั่วครู่ก็ได้สติกลับมานี่คือ ….ชื่อ

ใหม่ของติรยา

เธอป่วยทำไง?

จ่ามาขอเป็นเพื่อนทำไม?

ปาณีขมวดคิ้วอย่างรู้สึกประหลาดใจนึกถึง ปฏิกิริยาของติรยาเมื่อครู่ตอนอยู่ข้างล่างแล้วจึงกดยอมรับคำขอของเธอไป

เธออยากจะดูว่าติรยาอยากทำอะไรกันแน่

แต่เดิมติรยาก็มีท่าทีที่จะลองใจปาณีดูว่ายังสนใจ เธออยู่ไหม?

คิดไม่ถึงว่าปาณีกดยอมรับเธอเป็นเพื่อน

ปาณีเป็นคนไม่คิดอะไรมากจะสืบอะไรจากเธอไม่

ยาก

พอคิดถึงข้อนี้ติรยาจึงพิมพ์ข้อความส่งไป ว่า”ปาณีเรื่องที่ผ่านมาขอโทษด้วยนะ”

ปาณีมองไปยังคำว่าขอโทษที่เพิ่งส่งมาอดไม่

ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ติรยาน่าจะป่วยจริงๆสินะ?

เธอคงคิดว่าเรื่องระหว่างเธอสองคนแค่คำว่า ขอโทษก็จะแก้ไขปัญหาได้ทั้งหมด

จากการที่ปาณีรู้จักติรยานั้นเดาได้เลยว่าติรยา

กำลังลองใจเธออยู่

ปาณีพิมพ์ตอบไปว่า”มีธุระอะไร?”

“ไม่มีอะไรฉันแค่อยากถามว่าเธอมาที่นี่ได้ยัง

ไง?”

เวทัสไม่ได้เล่าให้เธอฟังเธอจึงต้องมาถามปาณี

ปาณีมองดูคำถามนี้ติรยาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นดูเห มือนเวทัสจะไม่ได้บอกเธอสินะ?
ไม่เช่นนั้นติรยาคงไม่มาถามเธอด้วยตัวเอง

ปาณีตอบว่า “ก็ลองไปถามเวทัสดูสิ!เธอพูดเอง ไม่ใช่หรอว่าเธอกับเขาเป็นคนที่อยู่ในโลกใบเดียวกันฉัน คิดว่าเธอรู้ทุกอย่างสักอีก”

เมื่อก่อนที่เล่าเรื่องทุกเรื่องให้ติรยาฟังนั่นเป็น เพราะว่าเห็นเธอเป็นเพื่อน

และในตอนนี้ปาณีไม่ได้โง่ขนาดนั้น

ติรยาพูดว่า”เวนัสเคยพาเธอกลับมาหรอ?ทำไม เมื่อก่อนเธอไม่เคยบอกเรื่องนี้กับฉัน?”

ติรยาพิมพ์ประโยคคำถามไปอย่างไม่ทันตั้งตัว

ปาณีหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่ได้”เธอเป็น ใคร?ทำไมฉันจะต้องบอกเธอด้วย?”

ติรยาเงียบไปสักพักจึงจะพิมพ์ข้อความ ตอบ”ปาณีเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ?เราเป็นเพื่อนกัน มานานขนาดนี้เพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ก็จะไม่สนใจฉัน เลยหรอ?”