ตอนที่891 ฝากท้อง

เมธชนันหัวเราะยิ้มแย้มอย่างเบิกบานใจ “คุณแม่ครับ ถ้าจะขอ ฝากท้องกับคุณแม่สักมื้อ คุณแม่จะต้อนรับผมมั้ย ?

” ด้วยความยินดี ! ต้องต้อนรับสิจ๊ะ ! เธอน่ะเป็นคนที่ฉัน

อยากเลี้ยงข้าวจะแย่ แต่หาตัวยากจริงๆ ! ” คุณแม่พูดพลางลุก ขึ้นยืนทักทายและทำท่าต้อนรับเมธุชนัน ” ธามนิธิ ดูแลต้อนรับ ชนันให้ดีๆล่ะ เดี๋ยวแม่จะไปบอกน้ามุงสักหน่อยว่าให้ซื้อของ โปรดของชนันมาเยอะๆ

ธามนิธิเหลือบไปมองเมธชนัน ซึ่งกำลังมองจ้องปาณีตาไม่กระ พริบตาของสามนิธิเริ่มเปล่งประกายส่องแสง จากนั้นจึงแกล้ง ทำเนียนเดินไปยืนบังตัวปาณีไว้ ก่อนจะส่งยิ้มพูดทักทาย” ชนัน ลมอะไรหอบนายมาถึงนี่ได้ล่ะเนี่ย ? ทำไมไม่ส่งข่าวบอกฉันสัก หน่อย ฉันจะได้ออกไปรับนาย

ชนนค่อยๆถอนสายตาออกจากปาณี ก่อนจะหันไปยิ้มตอบ ” ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่นึกขึ้นมาได้ว่า อยากมาเที่ยวหานายที่ เมืองชยุดสักหน่อย !

จอมพลนรเทพท่านเป็นยังไงบ้าง สุขภาพแข็งแรงดีใช่ ไหม ? ฉันยังคิดอยู่ว่าจะไปเยี่ยมท่านที่ปักกิ่งอยู่พอดี ” ธามนิธิ พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และไม่พูดถามต่อถึงเหตุผลที่แท้จริงที่ เขามาเมืองชยุต

เมธะนั้นไม่ตอบคำถามของธามนิธิ แต่กลับหันไปพูดกับปาณี” ปาณี เราได้เจอกันอีกแล้วนะ ทำไมสีหน้าเธอดูไม่ค่อยดีเลยล่ะ

ธามนิธิคงไม่ได้เกรี้ยวกราดใส่เธอใช่มั้ย ? ” เมื่อประโยคนั้นหลุดจากปากของเมธชนัน บรรยากาศในห้อง

นั่งเล่นก็อึมครึมขึ้นมาทันที

ปารีบแสดงอาการกลบเกลื่อน ” เปล่าค่ะ คุณอาไม่ได้เกรี้ยว กราดใส่ฉันเลยค่ะ ฉันก็แค่…….

ยังไม่ทันที่เธอจะได้อธิบายจนจบ ธามนิธิก็ทำพูดทีเล่นทีจริง ขึ้นมาว่า ” ชนัน นายดูจะเป็นห่วงเป็นใยปาณีมากเป็นพิเศษเลย นะ ? ”

เมธชนันยิ้มเจื่อนๆ ” เปล่าสักหน่อย ! ฉันก็แค่ล้อเล่นเฉยๆนะ เห้ย ธามนิธิ ! เดี๋ยวนี้หยอกนิดหยอกหน่อยก็ไม่ได้เลยรึไง ?

ปาณีเริ่มสัมผัสถึงบรรยากาศอันศุกรุ่น ซึ่งมันออกจะดูแปลกๆ อยู่สักหน่อย เธอเลยลุกขึ้นยืนพูดกับธามนิธิ ” คุณอาคะ ฉันจะ ขึ้นไปข้างบน เอนหลังนอนพักสักหน่อยนะคะ ”

ธามนิธิรีบก้าวไปข้างหน้าและช่วยพยุงเธอ ” เดี๋ยวผมพาคุณ ขึ้นไปข้างบนเอง

” แต่ว่า …… ” ปาณีพูดจาอ้อมแอ้มพร้อมกับหันไปมองเมธ ชนันที่ยืนอยู่ตรงนั้น เธอรู้สึกว่าการทิ้งให้แขกผู้มาเยือนอยู่ตาม ลำพังคนเดียวในห้องนั่งเล่น มันออกจะดูไร้มารยาทอยู่สักหน่อย

” ไม่เป็นไรหรอก ชนันไม่ใช่คนอื่นคนไกล ! ใช่มั้ย ชนัน นาย 11 รออยู่นี่แป๊ปหนึ่งนะ เดี๋ยวฉันมา ” เมื่อพูดจบ ธามนิธิก็ประคองปาณีเดินขึ้นไปข้างบนบ้าน

” เดี๋ยวนี้ไม่เชื่อฟังฉันแล้วเหรอ ทีม ? ” ธามนิธิพูดเสียงทุ้ม

เมื่อเริ่มรู้สึกได้ว่าธามนิธิดูไม่ค่อยปกติ ปาณีจึงรีบหุบปาก อย่างรู้กาลเทศะ แล้วค่อยๆเดินขึ้นไปเงียบๆ จนเข้ามาถึงในห้อง นอน เธอคิดว่าเดี๋ยวเขาก็คงจะรีบลงไปข้างล่าง แต่ที่ไหนได้คุณ อากลับยังเดินวนเวียนๆอยู่กับเธอแบบนั้น ไม่ยอมไปไหน

ธามนิธิมัวแต่ง่วนอยู่กับการรินน้ำ เสิร์ฟชา แถมยังมาคอยจัด ผ้าห่มให้กับปาณี ทำเอาเธอสงสัยจนอดที่จะถามไม่ได้ ” คุณอา ไม่อยากลงไปข้างล่างใช่มั้ยคะ ? ”

ธามนิธิแสดงท่าทางที่ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น และพยักหน้า แบบเซ็งๆ

ปาณีถามด้วยความไม่เข้าใจ ” คุณอากับเมธชนัน ไม่ได้เป็น เพื่อนสนิทกันหรอกเหรอ ? ต่อให้เขาทำผิดต่อคุณ คุณก็จะไม่ ทำไมจู่ๆมันถึงเปลี่ยนไปล่ะคะ ?

เมื่อปาณีเริ่มชักจะกลายเป็นเจ้าหนูจำไม ธามนิธิเลยรีบพูด ตัดบท ” เอาล่ะๆ ! เธอไม่ต้องถามแล้ว ฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้แหละ โอเคมั้ย ? ”

พูดจบเขาก็รีบตรงไปที่ประตูทันที

ปาณีนอนอยู่บนเตียง ปากก็บ่นพึมพำอยู่คนเดียว ” แปลกคน จริงๆ ! เมื่อกี้เพิ่งพูดเองว่าไม่อยากลงไป พอถามว่าทำไม ก็ไม่ ตอบ ”
แต่ใครจะไปคิดว่าคุณอาจะเดินย้อนกลับมาอีก ปาณีที่ถูกจับ ได้ว่าแอบนินทาคุณอา ได้แต่ทำหน้าเงื่อนยิ้มแหยๆ ใส่ยามนิธิที่ เดินกลับเข้ามาในห้อง จากนั้นเธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน คุณอา ทําไมกลับมาอีกล่ะคะ ? ลืมอะไรรึเปล่าคะ ? ”

ธามนิธิแสร้งมองเธออย่างโกรธๆ พร้อมกับพูดด้วยเสียงราบ เรียบ ” ถ้าเกิดเธอรู้สึกไม่ดีขึ้นมา ก็เรียกฉันนะ เข้าใจมั้ย ?

ปาณีถึงกับกรอกตาบนเบาๆก่อนจะพูดว่า ” คุณอาคะ แล้วคุณ อยากช่วยฉันอาเจียนรึเปล่า ? ต่อให้ฉันตะโกนเรียกคุณ มันจะมี ประโยชน์อะไรล่ะคะ ? ”

เมื่อโดนย้อนแบบไร้เหตุผลเช่นนี้ ธามนิธิเลยจำใจต้องเดินลง ไปข้างล่างอย่างไม่เต็มใจนัก

เมื่อเห็นเมธชนันนั่งอยู่คนเดียวบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ธามนิธิ ก็รู้สึกเบื่อๆเซ็งๆขึ้นมาแวบหนึ่ง แต่ก็ยังแบกหน้านิ่งๆเดินเข้าไป หาเขา ” ชนัน จู่ๆนายก็มาถึงเมืองชยุตได้ เพราะบังเอิญเจอเรื่อง อะไรที่ยุ่งยากรึเปล่า ? ลองเล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ เผื่อบางทีฉัน อาจจะช่วยอะไรนายได้บ้าง ”

เมธชนันได้ยินดังนั้นจึงหัวเราะออกมา ” ไม่มีหรอก ! คน อย่างเมธชนั้นน่ะเหรอ จะเจอเรื่องยุ่งยาก ! ฉันก็แค่ตั้งใจมา เที่ยวหานาย ก็แค่อยากมาเยี่ยมเพื่อนรักของฉัน ก็เท่านั้นเอง ”

” ก็เท่านั้นเอง ? ” ธามนิธิเลิกคิ้วย้อนถามกลับไป

เมธัชนนทำท่าผายมือด้วยท่าทางที่ดูจนปัญญาที่จะพูดต่อ ” ถ้าไม่อย่างนั้น ? ฉันคงไม่ได้ตั้งใจมาหาปาณีหรอกใช่มั้ยวะ ? ”
พูดจบเขาก็หันสบกับแววขมึงของธามนิธิ ที่กำลัง จ้องมองเขา จากนั้นจู่ๆเมธซนั้นหัวเราะเอิ๊กอ๊ากออกมา ธามนิธิ ฉันคิดไม่เลยนะว่าทัศนคติของนายกลายเป็นแบบไปได้ เมื่อตอนที่นายว่าฉันชอบนลิน มีสุวรรณ์ นายจะมีอาการหึงหวงอะไรหว่า เออ ใครจะว่า ปาณีจะกลายมาเป็นกล่องดวงใจของนายไปซะแล้ว!

หน้าของธามยังคงเรียบนิ่ง ไม่แม้แต่รอยยิ้มบนใบหน้า นายก็แล้ว

เมธชนันทำท่าเลิกคิ้ว เสี่ยงอันตรายและเปราะบางแบบนี้

เมื่อถึงเวลาทานข้าว ปาณีน้ามุงเดินไปเธอเสียหน่อย จึงว่าปาณีกำลังนอน หลับอยู่ ทุกคนจึงไม่รอปาณี พร้อมกับให้การต้อนรับเมธชนัน อย่างอบอุ่น

” ชนัน แม่เธอสบายไหม ? ฉันกับแม่ของเธอก็จะมี โอกาสได้พบปะเจอหน้ากันอีกคอยข้าวให้เมธชนั้นตลอด ในทางกลับธามนิธิ กลับกินของเขาเงียบๆไม่สนใจใคร

เมธชนันเหลือบไปมองธามนิ่งเงียบไม่พูดจา เขาพลาง ขึ้นมาแม่ของผมท่านก็ชอบพูดคุณแม่อยู่

คุณแม่ได้ฟังก็หัวเราะชอบใจเป็นการใหญ่ จนเมื่อทานข้าวกันเสร็จ ยังจะรั้งตัวเมธชนันให้ทานข้าวเย็นด้วยอีก

เมธซนันเผยอยิ้มพลางพูดปฏิเสธ ” ไม่กว่าครับ วันช่วง บ่ายต้องบินกลับปักกิ่งแล้วครับ พ่อของผมเพิ่งจะรอดพ้น ช่วงวิกฤตมา ผมยังไม่ค่อยวางใจท่านเท่าไหร่ !!

คุณแม่ไม่พูดบังคับให้เขาต่อ เพียงแต่ชับให้ธามนิธิไปเยี่ยมจอมพลนรเทพ ให้ได้

” แม่เข้าบ้านไปมนิธิพูดด้วยเสียงทุ้ม

จากนั้นเขาพาเดินไปที่ประตู แต่เมื่อมาได้ครู่ด้วยร้อนประดุจ เปลวเพลิง แววตาเขามองเหมือนต้องการจะพินิจพิเคราะห์ อะไรบางอย่าง อย่างละเอียดลึกซึ้ง

เมื่อถูกนิ่งให้เขาพินิจพิเคราะห์ โดย

ครู่หนึ่งผ่านไป ธามนิธิจึงค่อยๆถอนสายตาออกจากเมธุชนัน จากนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบชนัน เดี๋ยวฉันไปนายสนามบิน

เมธชนันส่ายไปมา พร้อมทั้งกล่าวด้วยหน้าที่ยิ้มแย้ม บ่ายวันนี้คงยังไม่กลับ ฉันจะต้องไปๆหนึ่งก่อน ! นายกลับ เข้าไปเถอะ ชยุตเนี่ย ฉันก็คุ้นเคยแล้ว ”
หลังจากพูดจบเขาก็โบกไม้โบกมือให้ธามนิธิ ก่อนจะเดินจาก ไปอย่างรวดเร็ว

จนเมื่อเมธชนั้นเดินไปจนถึงริมถนน จู่ๆยามนิธิก็รีบตะโกนไป หาเขา ” ชนัน ! ถ้าจะกลับเมื่อไหร่ก็บอกฉันด้วยนะ ฉันมีของจะ ฝากนายกลับไปให้จอมพลนเทพ ! ”

เมธชนันได้ยินจึงหันกลับมาส่งยิ้มให้ พลางพยักหน้าหงิกๆไป ด้วย ” ได้ๆ ! ก่อนฉันจะกลับ จะโทรหานายละกัน ”

หลังจากที่เมธชนันพูดจบ เขาก็เรียกแท็กซี่มุ่งหน้ากลับเข้า เมืองไป ธามนิธิยืนส่งเขาตรงนั้นอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆละสาย ตาแล้วเดินกลับเข้าไปที่บ้าน จากนั้นจึงเดินขึ้นไปบนห้องและได้

เห็นว่าปาณียังคงนอนหลับอยู่ เขาก้มลงไปจุมพิตเธอเบาๆ ก่อน

จะหยิบ iPad มานั่งทำงานอยู่ข้างๆเตียง

เวลาค่อยๆผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนตะวันลาลับปาณีก็ยังคง นอนหลับสลบไสล