ตอนที่881สับสนอลหม่าน

ธามนิธิค่อยๆบรรจงจุมพิต พร้อมกับดูดกลืนหยดน้ำตาที่ร่วง หล่นอาบแก้มของเธอ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ชายหนุ่ม โอบกอดเธอเอาไว้แน่น ” ปาณี ! ในที่สุดฉันก็หาเธอ จนเจอ ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา กว่าฉันจะผ่านมันไปได้ในแต่วัน มันช่างแสนลำบากยากเย็น ! เธอรู้มั้ยว่าทุกๆนาที ทุกๆวินาทีที่ ไม่มีเธอ ฉันต้องทนทุกข์ทรมานแค่ไหน

ปาณีสะอื้นสะอื้นซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของธามนิธิ ดวงตาของ เธอเต็มไปด้วยหยดน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นจนปริมขอบตา พร้อมที่ จะไหลรินลงอาบสองแก้ม หญิงสาวพูดพลางสะอื้นให้ ” แต่ว่าคุณ คุณไม่ต้องการฉัน .”

เมื่อนึกไปถึงตอนที่ตัวเองถูกบีบบังคับให้ต้องหย่า ปาณีก็ยิ่ง รู้สึกแย่ลงไปอีก มันแย่เสียยิ่งกว่าตอนที่ได้เห็นข้อตกลงการหย่า ซะอีก !

แต่เมื่อเธอได้อยู่ในอ้อมกอดของคุณอาอีกครั้ง ได้สัมผัสน้ำ เสียงและลมหายใจของชายผู้เป็นที่รัก ปาณีก็จำต้องยอมใจอ่อน เพราะว่าเธอคิดถึงคุณอามากเหลือเกิน เธอได้แต่คิดถึงทุกๆนาที ที่ได้อยู่กับเขา และแทบจะรอที่จะแบ่งปันความสุขและความปีติ ยินดีในการตั้งครรภ์ของเธอร่วมกับเขาไม่ไหว

ทันใดนั้นเอง อยู่ดีๆปาณีก็ผลักธามนิธิออกจากตัวเธออย่างไว โดยไม่แยแสสายตาอันไม่สบอารมณ์ของธามนิธิเลยแม้แต่น้อยเธอบรรจงลูบไปที่ท้องของเธอเบาๆ พร้อมกับพูดพึมพำกับตัวเอง ด้วยความกังวล ” เมื่อฉันรีบวิ่งไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ ไม่รู้จะ กระทบกระเทือนถึงลูกหรือเปล่า ?

เมื่อธามนิธิได้เห็นเธอเริ่มสำรวจตัวเองแบบนั้น ก็ทำให้เขา นึกถึงเรื่องที่เธอกำลังตั้งท้องขึ้นมาได้ ชายหนุ่มถึงกับออกอาการ กังวลจนหน้าซีดเผือก ก่อนจะเข้าไปประคองกอดเธอแล้วพากัน เดินออกจากซุปเปอร์มาร์เก็ตไป

เวทสได้เห็นดังนั้นก็พยายามจะเดินเข้าไปหา แต่กลับถูกไวยา ตย์มาขวางเอาไว้เสียก่อน ” คุณชายเวทัส ผมคิดว่าคุณควรไปดู อาการของคุณแม่และคุณยายของคุณ ที่โรงพยาบาลกับผมจะดี กว่าครับ ”

เวทีสยืนนิ่งชะงักงัน จากนั้นเมื่อได้เห็นเบื้องหลังของน้าชายที่ เลือนลับหายไปต่อหน้า พลันกำปั้นของเขาก็กำหมัดจนแน่นด้วย ความคับแค้นที่ซ่อนเร้นอยู่ในใจ แต่สุดท้ายเขาก็เดินจากไป พร้อมกับไวยาตย์อย่างไม่เต็มใจนัก

ทานด้านของธามนิธิ ซึ่งกำลังประคองกอดปาณีเดินไปยังรถที่ จอดอยู่ ปาณีซุกกายอยู่ในอ้อมกอดของเขา หูพลางแนบชิดกับ อกแกร่งกำยำ ฟังเสียงหัวใจของชายหนุ่มที่กำลังเต้น ” ตึกตักๆ “เมื่อสัมผัสไออุ่นกรุ่นร้อนจากกายของเขา ทำให้ความกังวลเมื่อ สักครู่พลันหายไปเป็นปลิดทิ้ง หลงเหลือไว้แค่เพียงความรู้สึก อบอุ่นสบายใจ !

หลังจากประคองเธอไปยังที่นั่งเบาะหลังเรียบร้อย ธามนิธิก็ขึ้นไปประจําตำแหน่งคนขับ ก่อนจะขับรถออกไปด้วยท่าทางอันอุ่น มัว ปาณีเห็นสีหน้าท่าทางของธามนิธิที่ดูเย็นชา บ่งบอกถึงความ ไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก เธอจึงแอบชำเลืองมองดูเขาอยู่บ่อยๆ แล้วเมื่อได้เห็นเขาเม้มริมฝีปากแน่นทำท่าทางเคร่งขรึมแบบนั้น มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจขึ้นทุกที

แต่ทว่าธามนิธินั้นกำลังจมดิ่งลงไปในห้วงแห่งความรู้สึกผิด เขาคิดแต่ตําหนิและโทษตัวเองว่าเขามันแย่ไม่เอาไหน สมควร ตายๆไปซะ ทั้งๆที่ปาณีกำลังเผชิญกับช่วงวิกฤติในการตั้งท้อง แท้ๆ แต่เขากลับมาพูดเรื่องหย่า ! ไม่รู้ว่าป่านนี้การกระทำเลวๆ ของเขา ได้ทําร้ายเธอและลูกในท้องไปถึงไหนต่อไหนแล้ว !

เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ เขาก็อยากตบหัวตัวเองแรงๆอีกสักฉาด สองฉาดเสียจริงๆ ไม่ใช่สิ ต้องให้ปาณีตบเขาถึงจะถูก !

จากนั้นไม่นานรถก็แล่นมาถึงจุดหมาย ปาณีมองออกไปยัง นอกหน้าต่างรถก็ได้เห็นว่านั่นคือโรงพยาบาลของชลิต ปาณี ถึงกับงงว่ามาที่นี่ทำไม ธามนิธิจอดรถและลงมาประคองกอด หญิงสาวไว้ในอ้อมแขน จากนั้นจึงพาเธอเดินมุ่งหน้าไปยังโรง พยาบาลอย่างทะนุถนอม

เมื่อได้รับการประคบประหงมดูแลแบบนี้ ทำเอาปาณีตกตะลึง ไปชั่วขณะ ในใจก็พลันคิดว่า ” เมื่อสักครู่นี้ คุณอายังดูอารมณ์ ไม่ดีอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ? แล้วตอนนี้กลับมาเป็นแบบนี้ไปได้ นี่ มันยังไงกันนะ ? ”

ภายใต้ความวิตกกังวลที่อยู่ในใจ ปาณีเผลอเลียริมฝีปากตัวเองด้วยความกังวล ก่อนจะเอ่ยออกไปว่า ” เอ่อ นี่มัน ……..

แต่ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ จู่ๆยามนิธิก็ชำเลืองมองที่เธอ ใน ตอนนั้นเอง คำพูดที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ พลันถูกกลืนกลับ ลงคอไปในทันทีทันใด

เมื่อไปถึงโรงพยาบาล ธามนิธิมุ่งตรงไปหาชลิตอย่างชำนาญ ทาง ขลิตเห็นทั้งคู่เดินเข้ามาก็ถึงกับถลึงตาด้วยความประหลาด ใจ หูฟังแพทย์ในมือเขาถึงกับร่วงพื้นอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยที เดียว

นี่ พวกเธอ ? ” ชลิตเอ่ยปากถาม

ยังไม่ทันที่ประโยคคำถามจะเอื้อนเอ่ยออกจากปากของชลิต ธามนิธิก็รีบตะโกนออกไปด้วยความร้อนใจเสียก่อน มัวแต่ ชักช้าไรอยู่ทำไมรีบมาช่วยตรวจดูอาการของปาณีหน่อย ลูก ในท้องของเธอ …….. ”

ชลิตไม่ถือสาท่าทางอันไร้มารยาทของธามนิธิ ส่วนปาณีก็หน้า แดงระเรื่อๆนั่งอยู่ตรงนั้น สัมผัสอันอุ่นร้อนจากสองมือที่เกาะกุม อยู่ตรงเอวของเธอ ส่งผ่านต่อมายังร่างกายอันบอบบางของหญิง สาว มิหนำซ้ำยังส่งผ่านขึ้นมาถึงใบหน้าของเธอ ซึ่งบัดนี้ใบหน้า เธอเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง ดูน่ารักน่าเอ็นดูเป็นที่สุด

ธามนิธิมองดูชลิตตรวจอาการของปาณี แล้วจู่ๆเขาก็พูดเสียง เรียบนิ่งขึ้นมา ” หน้าเธอแดงๆนะ ไม่รู้ว่ามีไข้หรือเปล่า ?

ชลิตเองก็เห็นเป็นเช่นนั้นด้วยเหมือนกัน เขายื่นมือออกไปแตะ ที่หน้าผากของปาณี แต่ก็ไม่รู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่หลังมือของเขา จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วจึงทำการตรวจต่อไป

ตลอดการตรวจชุดใหญ่ในวันนี้ ธามนิธิทำตัวเหมือนเขาไม่ ซานก็ไม่ปาน ที่คอยดูแลอยู่เป็นเพื่อนปาณีตลอดการตรวจ ทําให้เธอต้องถูกสายตาของผู้คนมากมายจับจ้อง อีกทั้งยังถูก มองด้วยสายตาแห่งความอิจฉาริษยาจากผู้คนที่ได้เห็นเธออีก ด้วย

แต่เธอเองกลับไม่รู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อย เพราะสิ่งเดียวที่ ทำให้เธอกังวลใจที่สุดในตอนนี้ ก็คือลูกน้อยๆ ในท้องของเธอ ต่างหาก เธอกังวลว่าลูกจะแข็งแรงดีหรือไม่ จะปลอดภัยดีหรือ เปล่า !

ดังนั้น ตลอดการตรวจของหมอชลิต ในวันนี้ ปาณีจึงให้ความ ร่วมมือเป็นอย่างดี ไม่มีการต่อต้านขัดขืนใดๆทั้งสิ้น ขนาดธา มนิธิยังอดประหลาดใจไม่ได้เลย

ระหว่างที่ชลิตกำลังรอผลการตรวจอยู่นั้น เขาก็เริ่มซักถามถึง อาการทั่วไปในช่วงนี้ของปาณี ” อาการแพ้ท้องเป็นอย่างไรบ้าง ครับ แพ้หนักหรือเปล่า ? อีกอย่าง ท้องของคุณมีอาการผิดปกติ อะไรบ้างหรือเปล่าครับ ? ”

ปาณีตอบเขากลับไปด้วยความสัตย์จริงทุกประการ ” แพ้หนัก มากเลยค่ะ ! เวียนหัวคลื่นไส้อาเจียน ทุกครั้งที่อ้วกเหมือนจะพา เอาตับกับถุงน้ำดีอ้วกออกมาด้วยเลยค่ะ ! กินอะไรเข้าไป ก็ อาเจียนออกมาหมด ! ”

เมื่อได้ฟังที่ปาณีตอบหมอไปแบบนั้น แววตาของธามนิธิกลับเต็มไปด้วยความตระหนกตกใจ กระอักกระอ่วน ยิ่งไปกว่านั้นก็ คือความรู้สึกผิด!

ตัวเขาเองเป็นสามีของปาณีแท้ๆ แต่ในวันที่เธอต้องเผชิญกับ ช่วงเวลาอันเลวร้ายที่สุด เขากลับทอดทิ้งเธออย่างไม่ใยดี ทำให้ เธอต้องทุกข์ทรมานอยู่เพียงลำพัง เขามันสมควรตายจริงๆ !

ชลิตรีบหันกลับไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ก่อนจะพูดกับปาณีว่า ” เดี๋ยวรอผลตรวจออกมาแล้ว ผมจะอธิบายให้คุณฟังแบบ ละเอียดอีกที ว่ามีอะไรที่คุณต้องระมัดระวังและใส่ใจเป็น พิเศษ ! ”

พูดจบหมอก็ส่งสัญญาณให้พวกเขา เชิงว่าขอตัวออกไปก่อน ธามนิธิรีบตะโกนตามออกไปด้วยความไม่พอใจ ” ปาณีแพ้ท้อง หนักมากไม่ใช่รึไง ? เป็นหมอแท้ๆ ไม่มีวิธีการจัดการอะไรบ้าง เลยรึไงกัน ? นี่แกได้ใบประกอบวิชาชีพหมอมาได้ยังไงกัน วะ ? ”

ชลิตส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้คนที่กำลังมีท่าทางร้อนใจอย่างหนัก ก่อนจะพูดสวนกลับไปว่า ” ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ของฉันจะ ได้มายังไง มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเงินของนายเลยแม้แต่สตางค์ แดงเดียว ! ถ้านายไม่เชื่อฉัน นายก็ลองไปหาหมออื่นดูก็ได้ นะ ! ”

” นายนี่มัน …… ” ธามนิธิตะโกนด้วยความไม่พอใจ ” ชลิตยิ้มกริ่มอย่างชอบอกชอบใจ จากนั้นจึงเหลือบไปมองที่ ปาณีแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูคลุมเครือ “ฉันทำไมเหรอ ? อย่างน้อยๆฉันก็ไม่เหมือนใครบางคนที่ขอหย่า กับเมีย ทั้งๆที่เมียกำลังอยู่ในสภาวะหนักหน่วงย่ำแย่แบบนั้น หรอก ”

ทันทีที่ประโยคนั้นหลุดออกมาจากของชลิต เขาก็เห็นธามนิธิที่ จู่ๆกลับหยุดชะงักไป และหันไปมองที่ปาณีด้วยท่าทางเลิ่กลั่ก ร้อนอกร้อนใจ ชลิตรู้สึกสะใจไม่น้อยที่เห็นเขาเป็นแบบนั้น แต่ เขาก็ไม่ได้ถือสาโกรธเคือง ในความไร้มารยาทของธามนิธิ เพราะเขาเองก็สนิทสนมกันดีกับบ้านวิสิทธิ์เวชอยู่แล้ว

ทันใดนั้นเอง ธามนิธิก็สังเกตเห็นว่าปาณียืนนิ่งเหมือนถูกสาป อยู่ตรงนั้น อีกทั้งสีหน้าของเธอยังดูไม่ค่อยปกติอีกด้วย !

เขารีบเดินพุ่งเข้าไปหาเธอ ” ปาณี ! ปาณี ! เธอเป็นอะไร ไป ? เธอเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ? ใจเย็นๆนะ ฉันจะพาเธอไป โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้แหละ!

เมื่อพูดจบ เขาก็เตรียมประคองเธอไปโรงพยาบาล

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะขยับตัว ชลิตก็ขำก๊ากออกมา ก่อนจะพูด ไปขำไป ” ท่านประธานธามนิธิครับ ! ไอ้ที่คุณกำลังยืนเหยีย บอยู่เนี่ย มันก็เรียกว่าโรงพยาบาลนะครับ !

ชลิตไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรกับเรื่องที่เกิดตรงหน้า หลังจากที่ ธามนิธิชะงักงันไปเล็กน้อย เขาก็หันไปมองที่ปาณีด้วยความเป็น ห่วง น้ำเสียงเขาฟังดูตื่นตกใจ “ปาณี ! อย่าทำให้ฉันกลัวสิ ปาณี ! ตกลงเธอเป็นอะไรกันแน่ล่ะเนี่ย ? ชลิต นายรีบเข้ามาดู อาการเธอหน่อย เกิดอะไรขึ้นกับเธออ่ะ ? ”
ชลิตเองก็ตกใจไปด้วย เขารีบเดินเข้ามาหาเธอ ตั้งใจอยากจะ มาตรวจดูเธอสักหน่อย แต่ยังไม่ทันจะได้แตะต้องตัวเธอ ก็ได้ สบตาเข้ากับดวงตาคมเข้มขลับคู่นั้น จากนั้นเสียงทุ้มนุ่มลึก ดังแว่วมาข้างหู ” คุณหมอชลิตคะ พวกคุณรู้มาตั้งนานแล้วใช่ มั้ยคะ ว่าฉันท้อง ? ”

ยังไม่ทันที่หมอชลิตจะได้ตอบ ธามนิธิก็รีบพูดแทรกขึ้นมา ” ปาณี มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด

พูดยังไม่ทันจบประโยค เขาก็สัมผัสได้ถึงสายตาที่ดูเย็นชา แข็งกร้าว ทําให้เขาต้องรีบกลืนสิ่งที่กำลังจะเอ่ยออกมา กลับ ลงคอไปในทันที