ตอนที่ 874 เป็นพ่อคนแล้ว

ธามนิธิตามหาจนกระทั่งอีกวัน เขาค้นหาถนนไปตามกระทั่ง ตรอกซอกซอยของเมืองชยุตและสถานที่ทั้งหมดที่สามารถพบได้ แต่ยังถูกคนกรอกตาใส่เข้าให้ไม่น้อย

ตอนที่เขาไปหาส้มโอ เธอที่กำลังทำงานอยู่ หลังจากได้ยินคํา อธิบายของธามนิธิ เธอจึงถามเขาถึงเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไม ปาณีถึงได้หายไป

หลังจากรู้ว่าเขาเป็นริเริ่มความคิดในการหย่ากับปาณีก่อน ทันใดนั้นเธอก็หันหลังให้กับเขาอย่างไม่พอใจและพูดด้วยน้ำ เสียงเย็นว่า “ได้โปรดถอยไปด้วยค่ะ! ท่าประธานธามนิธิ พวก เราเป็นแค่พนักงาน ไม่รวยเหมือนคุณ! ปาณีดีกับคุณมากขนาด นี้ คุณบอกว่าจะทิ้งก็ทิ้งงั้นหรือ? ช่างเป็นหมาป่าตาขาว! ทำไม คุณไม่คิดมั่งว่าตอนที่ปาณี แต่งงานกับคุณ คุณยังคงนั่งอยู่ในรถ เข็นอยู่เลย?”

เผชิญกับส้มโอที่มีทีท่าก้าวร้าว ธามนิธิไม่ได้เอ่ยแก้ตัวอะไร แต่ยังคงพูดขอร้องเสียงเบา “เธอบอกฉันได้ไหมว่าปาณีอยู่ ที่ไหน ที่ฉันรู้จริงๆว่าฉันผิด ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายเธออีกต่อ ไป”

ส้มโอยิ้มเย้ยหยันแล้วพูดว่า “ขอโทษนะ! อย่าว่าแต่ฉันไม่รู้ว่า ปาณีอยู่ไหนเลย แม้ว่าฉันจะรู้ฉันก็จะไม่บอกคุณที่เป็นคนหน้า เนื้อใจเสือแบบนี้!”
พูดเสร็จแล้วเธอก็หยิบไม้ถูพื้นมากวาดไปมาที่ที่เขายืนอยู่ ทําให้เขาโดนเศษขยะจนสกปรกไปด้วย!

ส้มโอส่งเสียง ออกมา ก่อนจะหันกลับไปทําเรื่องของตนโดย ไม่หันกลับมาอีก ธามนิธิยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ผ่านไปชั่วครู่ถึงค่อย เดินออกไป

ส้มโอหันมามองแผ่นหลังของเขาและอดไม่ได้ที่จะด่าไล่ตาม ไป “คนเลว!”

หลังจากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและพยายาม ติดต่อปาณี แต่ก็ต้องผิดหวังอีกครั้งที่พบว่า โทรศัพท์มือถือของ อีกฝั่งไม่สามารถติดต่อได้ เธออดพิมพ์ไม่ได้ “ปาณี ตอนนี้เธอ กําลังเศร้ามากใช่ไหม เฮ้อ…”

หลังจากแยกออกมาจากส้มโอ ธามนิธิหมดหนทาง จึงได้แต่ วางศักดิ์ศรีของตนลงและไปหาคุณชรัณ หรือก็คือพ่อของส้มโอ

“อะไรนะ? ส้มโอเจ้าเด็กคนนี้ กล้าทำกับท่านประธานแบบนี้ได้ ไง? ท่านรอสักครู่ ผมไปสั่งสอนเธอสักหน่อย!”คุณชรัณได้ฟัง คำขอร้องจากธามนิธิ ก็รีบตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความเร่ง ร้อน

ธามนิธิยมขึ้นและส่ายหน้า “ไม่เป็นไรหรอก! ตอนนี้ฉันแค่ อยากจะหาตัวภรรยาให้เจอเท่านั้น! รบกวยคุณชรัณช่วยถาม ลูกสาวของคุณ ให้หน่อยว่ารู้ที่อยู่ของปาณีไหม ถ้าหากรู้ล่ะก็ รบกวนช่วยบอกผมด้วย..

ชรัณโทรหาส้มโอทันที แต่อีกฝ่ายรู้ถึงเหตุผลที่โทรมาดี จึงไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นและวางสายลงทันใด

ชรัณยืนอยู่ที่นั่นด้วยความอับอาย ใบหน้าของเขาเป็นสลับสี ตาขาว ในที่สุดเขาถอนหายใจและพูดกับธามนิธิว่า “ท่าประธาน ฉันว่าคุณ…เอาเถอะยังไงซะคุณวางใจได้ ถ้าหากส้มโอรู้จักที่อยู่ ของภรรยาคุณจริงๆ ฉันจะบอกคุณ!”

หลังจากออกจากบริษัทของชรัณแล้ว ธามนิธิก็เดินไปตาม ถนนอย่างว่างเปล่า เขามองดูผู้คนที่กำลังมาและไป แต่ในใจเขา ร้องไห้: “ปาณี เธออยู่ที่ไหนในโลก? ฉันผิดไปแล้ว เธอรีบกลับ มาหาฉันเถอะ? ฉันจะไม่เป็นคนโง่อีก ฉันรักเธอจริงๆ! เธอจะทิ้ง คุณอาไปแบบนี้ได้ยังไง?

ทันใดนั้น ที่มุมถนน เขาเห็นร่างที่คล้ายกับปาณีปรากฏขึ้นใน เสื้อโค้ตสีกากี ดังนั้นเขาจึงวิ่งไปหาเธอเหมือนคนบ้าและชนกับ ใครต่อใครเข้าหลายที

โดยไม่สนใจความไม่พอใจของผู้คน เขารีบวิ่งไปด้านหลังและ เอื้อมมือออกมาจับแขนของคนคนนั้นไว้อย่างแน่น “ปาณี! ฉัน…

แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย รอยยิ้มผิดหวังก็ปรากฏบน ใบหน้าของเขา ในขณะที่ผู้หญิงที่ถูกจับโยคนแปลกหน้าก็ด่าว่า เขาอย่างไม่พอใจ: “ประสาท!

ในขณะที่เขาและไวยาตย์กำลังพยายามตามหาปาณี ชลิต มาที่บ้านวิสิทธิ์เวช และมองฐิติพรที่ขมวดคิ้วแน่น เขายิ้มและ ถามว่า “คุณป้า เป็นอะไรไปครับ? นี่คือ? ธามนิธิและภรรยาหล่ะครับ? ผมมีเรื่องมาหาเขา

ฐิติพรเห็นว่าชลิต จึงถอนหายใจออกมาเล็กน้อยแล้วก็บ่นว่า

“ธามนิธิไม่อยู่บ้านแล้ว ถ้าคุณมีอะไรก็โทรหาเขาได้ แต่ไม่แน่ใจ ว่าเขาจะมีเวลามาตอบไหม” ชลิตขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ “ช่วงนี้ ธามนิธิยุ่ง

มากเลยเหรอครับ?”

ฐิติพรมองดูชลิต เขาไม่ใช่คนนอก นอกจากนี้ตอนนี้ธามนิธิ กำลังตามหาปา ไปทั่วเมือง เรื่องนี้ไม่สามารถปกปิดได้นาน เธอถอนหายใจแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ธามนิธิทะเลาะกับปาณี แต่ทั้งคู่ จะหย่า! ตอนนี้ปาณีหายตัวไปและเขากำลังค้นหาไปทั่ว

ชลิตลุกยืนขึ้นมาทันทีและถามด้วยความตกใจ “ปาณีหาย ไป?”

แม้ว่า ฐิติพรจะประหลาดใจกับการตอบสนองของเขาที่ดูใหญ่ โต แต่พอเธอคิดถึงความสัมพันธ์ราวกับพี่น้องของเขาและธา มนิธิ ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าและถอนหายใจ

ชลิตหลังจากตะลึงไปก็ตะโกนออกมาเสียงดัง “แย่แล้ว!”

ฐิติพรเงยหน้าขึ้นและมองไปยังเขา เธอใช้สายตาเอ่ยถามว่า อะไรคือแย่แล้วที่เขาพูดถึง

ชลิตหยิบแผ่นทดสอบออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วส่งให้ ฐิติพร เขาบ่นว่า “ที่ผมมาไม่ใช่เพราะผลตรวจเลือดครั้งที่แล้ว ของปาณีหรอกหรือ? ตอนนี้ผลการทดสอบออกมาแล้ว เธอท้องแล้ว! ”

ฐิติพรเบิกตากว้างแล้วมองไปที่แผ่นทดสอบในมือของเธอ เธอพูดทวนอีกครั้งด้วยความประหลาดใจ “ตั้งครรภ์?”

ชลิตพยักหน้า “ใช่ครับ ผลมันเขียนไว้อย่างชัดเจน ในเอกสาร ทดสอบ เธอตั้งครรภ์จริงๆ ทำไมธามนิธิถึงทำมั่วซั่วแบบนี้? ทำไมเขาถึงหย่าร้างเธอในเวลานี้? ป้าคุณ คุณคิดว่าน่าจะไม่ สามารถคิดได้และทําอะไรโง่ๆไหมครับ?”

“ไม่ได้การแล้ว! “ฐิติพรกระโดดขึ้นและรีบออกไปอย่างรีบเร่ง “ไม่ได้การ ฉันต้องหาปาณีให้เจอ ฉันต้องไม่ปล่อยให้เธอเรื่อง โง่ๆแน่!

ชลิตมองไปที่แม่ของธามนิธิที่กำลังรีบร้อนและนิ่งคิด ยังไงซะ เขาก็ควรจะบอกเรื่องนี้ให้ธามนิธิเสียก่อนจะดีกว่า “เฮ้ ธามนิธิ นี่ฉันเองชลิต…”

ธามนิธิไม่คิดจะคุยกับเขาตอนนี้ “ชลิตตอนนี้ฉันอยู่ข้างนอก มี อะไรค่อยคุยวันหลัง?”

ชลิตพูดอย่างดื้อรั้น “ถ้านายไม่ฟังฉัน ฉันรับรองได้เลยว่านาย จะเสียใจไปตลอดชีวิต!!

ธามนิธิอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ในที่สุดเขาก็พยักหน้าแล้วถาม ว่า “พูดมาเถอะ มีอะไร?”

ชลิตไม่ลีลาเช่นกัน เขาเอ่ยตรงๆ “ก่อนหน้านี้ที่ฉันเอาผลเลือด ของปาณีไปตรวจ ผลออกมาแล้ว ตอนนี้นายกำลังจะเป็นพ่อคน!”
“พ่อ? ใคร? ฉัน?” ธามนิธิยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงง และ เอ่ย “ไม่สิ ชลิต นายพูดว่าอะไรนะ? ฉันจะเป็นพ่อคน?”

ชลิตพยักหน้า “ตอนนี้งานด่วนของนายคือรีบพาภรรยากลับ มา! นอกจากนี้ ฉันเตือนนายไว้ก่อน สามเดือนแรกของการตั้ง ครรภ์เป็นช่วงที่อันตรายมาก

ทันทีที่พูดจบ ก็มีเสียงบีบของรถยนต์ดังขึ้นมาตรงหน้า

ชลิตเตือนเขาเรียบร้อยว่าเรื่องของพัฒนาการนั้น ไม่ใช่เรื่องที่ หมออย่างเขาจะควบคุมเอาไว้ได้

ธามนิธิยืนนิ่งอยู่บนถนนที่ กวาดความหดหู่ก่อนหน้านี้ทิ้ง ราวกับคนโง่งม ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะออกมา “ฉันกำลังจะเป็น พ่อคน!” ใช่ พ่อ! ฉันจะเป็นพ่อคนแล้ว!”

แต่เมื่อเขาคิดไปถึงแม่ของลูกที่เขายังหาตัวไม่เจอ ก็ทำให้ ความรู้สึกของเขาดิ่งลงเหวอีกครั้ง “ไม่ได้การ ฉันต้องตามหา เธอให้เจอ! ปาณี!”

ไวยาตย์โทรเข้ามาหาเขาพอดรธามนิธิประสาทตื่นตัวขึ้นมา “เป็นไง? มีข่าวของเธอหรือยังไง?”

ไวยาตย์พยักหน้าก่อนจะเอ่ย “ที่มหาลัยบอกว่าเธอทำเรื่องพัก การเรียนไปแล้ว…”

ธามนิธิวางสายลง และมองเหม่อออกไปไกล