ตอนที่868 ความเข้าใจผิด

ตะโกนจบ ปาณีก็ทรุดลงไปนั่งยองๆก่อนจะกอดเข่าตัวเองเอาไว้ ทําเอาคนที่เห็นรู้สึกทนไม่ได้

จํารัสเดินข้าไปและค่อยๆ โอบเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ก่อน จะเอ่ยเสียงเบาที่บนหัวของเธอ “ปาณี ทำไมเธอจะไม่

สมควรได้รับความสุขหล่ะ? นอกจากนี้ เธอไม่มีอะไรแย่เลยสัก นิด อย่างน้อยเธอก็กล้าปฏิเสธประธานบริษัทซี.ซี.เอส.อย่างฉัน จะไปแย่ได้ยังไงกัน? ถ้าหากเธอแย่ แบบนี้ก็หมายความว่าคนที่ ถูกปฏิเสธอย่างฉันไม่ยิ่งแย่กว่าหรือไง”

ปาณีไม่ได้เอ่ยท้วง เพียงแค่นั่งร้องไห้ต่อไปอย่างเงียบๆ ราวกับว่ามีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะระบายเอาความเศร้าเสียใจของ เธออกมาได้หมด

“ตั้งแต่เล็กพ่อแม่ก็ไม่ชอบฉัน กว่ามีมีผู้ชายที่ชอบเข้าสักคนก็ ถูกเพื่อนสนิทแย่งไป! มาตอนหลัง ฉันแต่งงานกับคุณอา ทุกคนก็ เอาแต่โจมตีฉันไม่หยุดไม่หย่อน ตอนที่ขาของคุณอายังไม่หายดี ก็เอาแต่บอกว่าฉันเห็นแก่เงินก็เลยแต่งงานกับคุณอา พอคุณอา หายดีแล้ว ก็บอกว่าฉันไม่คู่ควรกับเขา

ใช่ ฉันยอมรับ ฉันไม่คู่ควรกับคุณอาจริงๆ ฉันยอมแพ้แล้ว ฉัน พูดเรื่องหย่าขึ้นมา แต่คุณอาก็ยังคงอยากจะอยู่กับฉัน ฉันเลยได้ รับความอบอุ่นจากคุณอาต่อ แต่ทำไมทุกครั้งที่ฉันพยายาม อย่างสุดความสามารถเพื่อจะได้คู่ควรกับเขา ทุกคนก็ดันไม่ยินดีตัวยซะงั้น พวกเขาเริ่มร้ายกาจกับฉันขึ้นมาอีกครั้ง ปล่อยข่าว ปลอมเอย แถมยังมีรูปนั่นอีก……ฉันแย่ขนาดนั้นเลยหรือ ต่อให้ พยายามอีกมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถยืนอยู่ข้างๆคุณอาได้อย่าง สง่าผ่าเผย ไม่ได้เลยใช่ไหม? เห็นทีคงจะต้องเป็นพวกลูกเศรษฐ ทเหมือนนลินคนนั้น ถึงสามารถอยู่เคียงข้างคุณอาได้อย่าง เหมาะสม?”

นี่เป็นครั้งแรกจำรัสได้ยินปาณีพูดมากขนาดนี้ และเป็นครั้ง แรกเช่นกันที่เขายินดีที่จะฟังผู้หญิงคนหนึ่งนั่งระบายออกมา หากเป็นในอดีต ผู้หญิงคนไหนที่กล้าบ่นต่อหน้าเขา จะถูกจัด

ขึ้นบัญชีดำในทันที

แต่ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อเขาได้ยินคำบ่นระบายของปาณีต่อหน้า เขากลับไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเลยสักนิด ซ้ำยังรู้สึกเสียใจไปกับเธอ ด้วยเช่นกัน หลังจากฟังคำพูดเหล่านี้ของเธอ ทันใดนั้นเขาก็ ปรารถนาที่จะปกป้องผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเขาคนนี้ขึ้นมา

นอกจากนี้ หัวใจที่เต้นดัง “ตุ๊บๆ” ของเขากำลังบอกเขาถึง ความปรารถนาอย่างลึกซึ้งอยู่เงียบๆ

เขาเอื้อมมือออกไปอย่างช้า ๆ จับผมของเธอเบา ๆ แล้วกระ ซิบว่า “เธอดีมากแล้ว! มีแต่คนอื่นที่ไม่คู่ควรกับเธอเท่านั้น ไม่ใช่ เธอที่ไม่คู่ควรกับคนอื่น!”

ปาณียังคงไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา

มือของจำรัสราวกับมีเวทมนตร์ ปาณีหยุดบ่นและสะอื้นอยู่ เงียบไ
ในตอนนั้นเอง บนทางเท้าเล็กๆของสวนจตุจักรก็ปรากฏเงา ร่างยืนอยู่ตรงนั้นขึ้นมา ถึงแม้แสงไฟจะสาดส่องลงบนตัวของเขา แต่ภาพที่เห็นกลับดูเหงาหงอย

ธามนิธินึกไม่ถึงเลยว่า ตนเองที่รีบร้อนกลับมาบ้านเพื่อนที่จะ ได้กินข้าวเป็นเพื่อนปาณี เขาโทรหาเธอ แต่ถูดตัดสาย เขาจึง เป็นห่วงรีบออกมาตามหาเธอ ผลลัพธ์คือต้องมาเหียภาพบาดใจ ตรงหน้า!

นึกถึงเมื่อไม่นานมานี้ ผู้หญิงคนนั้นเพิ่งจะบอกกับเขา “คุณอา ฉันรักคุณรักคุณมาก! ถ้าหากคุณทิ้งฉันไป ฉันจะทำยังไงดี?”

แต่ว่า ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นกลับอยู่ภายในอ้อมกอดของผู้ชาย คนอื่น ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขาได้สูญเสียเจ้าสาวตัวน้อยที่เขา คอยอยู่เคียงข้างในวันที่เปล่าเปลี่ยวอย่างที่สุดไปเสียแล้ว

ธามนิธิรู้สึกไม่เต็มใจอย่างยิ่ง มือทั้งสองข้างกำหมัดขึ้นมา แน่น คิดอยากจะพุ่งตัวเข้าไปตรงหน้าของปาณีและถามเธอสักที ว่า “ทำไมกัน? ทำไม! ฉันไม่ดีกับเธอตรงไหน หรือว่ามีเหตุผล อะไรอย่างอื่น ขอแค่เธอยอมกลับมา ฉันจะยอมเปลี่ยนแปลง ได้ ไหม?”

แต่ว่าคนอย่างเขาธามนิธิ ก็มีศักดิ์ศรีของตัวเองในฐานะผู้ชาย คนหนึ่ง ศักดิ์ศรีของเขาบอกกับเขาว่า “ธามนิธิ นายจะเข้าไปไม่ ได้! ไม่งั้นเธอจะยิ่งดูถูกนายมากยิ่งขึ้น! และนายก็จะดูถูกตัวเอง เช่นกัน! ”

ธามนิธิจมอยู่กับการต่อสู้ระหว่างสวรรค์กับมนุษย์ภายในใจของเขา อารมณ์เศร้าที่พุ่งออกมาจากตัวเขาคล้ายว่าจะส่งผ่านไป ถึงสวรรค์ ทันใดนั้นท้องฟ้าก็ร้องดังขึ้นมา

จํารัสได้ยินเสียงฟ้าร้อง ปฏิกิริยาแรกก็คือคิดอยากจะโอบ ปาณีไปหลบฝน อย่างไรก็ตามเขากลับต้องประหลาดใจเมื่อพบ ว่าปาณียืนขึ้นและเดินกลับบ้านโดยไม่หันหลังกลับมาสักนิด

จํารัวจ้องมองอ้อมแขนของตนเองที่ซึ่งมีความอบอุ่นอยู่ใน วินาทีก่อนหน้า แต่ตอนนี้มันกลับว่างเปล่า และผู้หญิงคนนั้น กำลังวิ่งเข้าหาอ้อมอกของคนที่เธอรัก…

ในเวลานี้ ดูเหมือนว่าเสียงฟ้าร้องจะแยกหัวใจของจำรัสออก เป็นชิ้นๆ และฝนก็ตกลงมาอย่างหนักก็ตัดภาพการมองของของ เขาที่กำลังมองดูแผ่นหลังของปาณีอยู่ไปเสียหมดสิ้น

ปาณีได้ยินเสียงฟ้าร้องดังขึ้น ปฏิกิริยาแรกของเธอคือไปหา คุณอา หาความปลอดภัยที่ไร้จุดสิ้นสุดของเธอ กลับไปข้างๆกาย คุณอาที่ดีเสียจนเธอไม่มีอะไรจะเอ่ยอีกต่อไป

ขอแค่ได้อยู่ข้างๆเขา เธอถึงไม่กลัวพยันอันตรายใดๆบนโลก ใบนี้ นั่นเพราะเธอยอมที่จะเป็นคนทำร้ายตัวเองยังดีเสียกว่า ยอมให้คุณอาได้รับความเจ็บปวดใดๆ

เป็นเพราะเธอ รักเขาไปหมดทั้งตัวและหัวใจแล้ว หลงรักคนที่ ยามเธออยู่ในสภาพสิ้นไร้ไม้ตรอกอย่างที่สุดกลับนำแสงสว่าง แห่งความหวังมาให้เธอ เขาคนนั้น ธามนิธิ

นึกถึงตัวเองที่เป็นเพราะข่าวลือพวกนั้นจึงตัดสายคุณอาและ ออกไปทานข้าวกับจำรัสด้วยความโมโห
ปาณีอดไม่ได้ที่จะตบตัวเองเข้าให้หลายครั้ง ก่อนจะวิ่งฝ่าฝน กลับบ้านและด่าตัวเองไปด้วย “ปาณี เธอมันไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี คุณอาดีกับเธอขนาดนี้ เธอยังไม่พอใจออีกหรือไง?

แต่คิดว่าจะได้เห็นหน้าคุณอา ใบหน้าของปาณีก็มีรอยยิ้มออก

มา

เอ่อ ดูเหมือนแผ่นหลังที่อยู่ตรงหน้าจะคล้ายว่าเป็นคุณอา ทําไมเขาถึงไม่กางร่มกัน?

ปาณีรีบเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว หลังจากแน่ใจแล้วว่าเป็นคุณ อา เธอจึงเข้าไปกอดเขาจากด้านหลัง ก่อนจะเอ่ยเรียกเสียงนุ่ม “คุณอา ทำไมถึงมาอยู่ข้างนอกคะ? ฉันคิดว่าคุณกลับบ้านไป แล้ว?”

ธามนิธิค่อยๆหันตัวมาอย่างช้าๆ มองดูปาณีที่ตัวเปียกปอน ริมฝีปากบางเม้มแน่นและไม่เอ่ยอะไรออกมา

แต่มือของเขากำลังกำหมัดแน่น มันกำลังทรยศต่อความเศร้า

โศกของเขาในขณะนี้

มองดูปาณีที่ทำตัวราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมยังพูดจา หยอกล้อกับเขาไม่หยุด “คุณอา ฉันคิดถึงคุณมาก! คุณคิดถึงฉัน บ้างไหมคะ?”

ธามนิธิสุโลมหายใจแน่น พยายามทำตัวเองให้สงบลง แต่พอคิดถึงภาพที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ หน้าอกของเขาก็คล้าย กับถูกสิ่งของทับเอาไว้แน่น ทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ออก
ปาณีได้รับรู้อะไรสักนิด เธอเงยขึ้นมามองคุณอา และพูดเสียงเบา คุณอา ฟ้าร้องแล้ว ฉันเคยพูดไว้ ว่าแค่ ฟ้าร้อง ฉันจะปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าคุณ ไหมคะ

ไม่ว่าประโยคไหน ที่บาดลึกหัวใจของธามนิธิ ไว้แน่นออก ก่อนจะรีบเดินเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว

ปาณีถูกท่าทีของเขาทำให้มา เธอตะโกนพูดกับธามผ่านม่านฝน อา คุณไม่ ต้องการปาณีแล้วหรือคะ?

น้ำฝนตกใส่ใบหน้าของเธอและไหลผ่านลงสู่ดิน

ฝีเท้าเดินยังบ้าน นี่เป็นครั้งแรก ที่เธอไม่ตามเขามา เขาเธอเช่นกัน

ปาณียังคงยืนตัวแข็งอยู่สายทันใดนั้น บนศรีษะ ปรากฏ

จำรัสยังคงไม่ไว้วางใจเรื่องของเขา ตอนเขาขับรถมามองเห็นว่าเธอกำลังอยู่ตากฝนอยู่ดังนั้นจึงรีบหยิบร่มและ เข้ามาเธอ

ปาณี ไปแล้วฝนตกหนักขนาดทำไมหลบ ยืนตากฝนอยู่ได้ สนุกหรือ”จำรัสตะโกนใส่เธอเสียง ดัง
แต่ปา กลับไม่ตอบสนองเลยสักนิด ในสมองของเธอ แต่ เพียงประโยคเดียวเท่านั้น “คุณอา ไม่ต้องการฉันแล้ว!”