ตอนที่862 มีนัด

ปาณีเงยหน้าขึ้น มองเห็นคุณอากำลังเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ เธอ โบกมือให้เขาหลังจากนั้นตัวเธอก็ถูก ดึงเข้าไปในอ้อมกอดอันอบอุ่นอย่างรวดเร็ว หูของเธอซบอยู่ที่ อกของเขาและได้ยินเสียงหัวใจของเขากำลังเต้นแรง วินาทีนั้น เอง เธอรู้สึกราวกับว่าตนเองเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก

“คุณอา ถ้าหาก ถ้าหากนะคะ ถ้าหากว่าเรามีลูกจริงๆ คุณยัง จะคอยเอาอกเอาใจฉันแบบนี้อยู่ไหม? จะยังเหมือนกับตอนนี้ ที่รักฉันอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆอยู่ไหมคะ?”

ธามนิธิดันเธอออกเล็กน้อย ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ “ฉันทำอะไรลงไป เธอถึงมีความคิดแบบนี้ขึ้นมาได้?”

เธอหัวเราะ ก่อนจะจงใจทำสีหน้ากังวลขึ้นมา “ก็คนเขาเป็น กังวลนี่คะ? กลัวว่าถ้าคุณมีลูกขึ้นมาแล้วจะลืมแม่ของเด็ก!”

ได้ยินดังนั้น ธามนิธิก็ลูบหัวเธอไปมาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะ เอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ไม่มีทาง! ฉันไม่มีทางลืมแม่ของเด็ก ได้แน่! ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังเอาอกเอาใจเธอไม่พออีกหรือ? ทุก ครั้งที่มีข่าวลือเกี่ยวกับเธอ ฉันไม่เคยจะเชื่อเลยสักครั้งใช่ไหม? กลับเป็นเธอต่างหาก ทุกครั้งที่เห็นฉันอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ก็…

ปาณีเอ่ยค้านอย่างไม่ยินยอม “มีที่ไหนกัน?” หลังจากนั้นเธอถึงค่อยมองเห็นสายตาหยอกล้อของคุณอาและพยายามออกจากอ้อมอกของเขาอย่างไม่พอใจ

แต่กลับถูกเขารัดไว้ในอ้อมกอดแน่นยิ่งขึ้น “เธอจำไม่ได้แล้ว? แต่ฉันกลับจำได้แม่น! ตอนนั้น ฉันกับทยากินข้าวไปมือหนึ่ง ใครบางคนก็ดึงจนโมโหใส่ฉันใหญ่ เธอจำไม่ได้แล้วหรือ? แถม เธอยังมีครั้งก่อนนั้น ที่ได้ยินข่าวลือเรื่องของนลิน แล้วมาขอหย่า กับฉัน….. ”

ได้ยินคุณอาพูดถึงเรื่องโง่เขลาที่ตนเองทำลงไป ปาณีทนฟัง ไม่ไหวจนต้องร้องออกมา “หยุดค่ะ!”

หลังจากสบเข้ากับสายตาหยอกล้อของคุณอา ปาณีก็เอ่ย ประจบเอาใจเขา “คุณอา อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ นิสัยอย่างคุณ ไม่เหมาะกับทำเรื่องพวกนี้

“เรื่องพวกนี้?”

“เรื่องจุกจิกหยุมหยิมของพวกผู้หญิง! คุณออกจะเป็นผู้ชายอก สามศอก! ดังนั้น พวกเราอย่าพูดเรื่องพวกนี้กันเลยนะคะ?”

ธามนิธิหัวเราะ เขาโน้มตัวลงไปและเอ่ยเสียงทุ้ม “อย่างนั้น พวกเรามาพูดเรื่องลูกกันดีกว่า……

พูดจบ เขาก็เห็นได้ชัดว่าใบหูของเธอแดงขึ้นมาทันทีและ แผ่กระจายไปทั่วหน้า เขาหัวเราะและลุกขึ้นมาเดินไปเข้าห้องน้ำ

ปาณีที่ถูกหยอกล้อ หน้าแดงอยู่สักครู่ถึงค่อยๆจางลง เธอค้น พบว่าคุณอาเปลี่ยนเป็นชุดอยู่บ้านแล้วเรียบร้อย จนลืมไปว่า ตนเองนั้นกำลังเขินอายอยู่ เธอเอ่ยถามอย่างยิ้มๆ “คุณอา วันนี้ไม่ไปบริษัทหรือคะ?”

ธามนิธิส่ายหน้า “วันนี้ไม่ไปแล้ว! วันนี้ตอนบ่ายฉันอยู่เป็น เพื่อนเธอ เธอมีเรื่องอะไรอยากทําเป็นพิเศษไหม ตั้งแต่ที่พวก เราแต่งงานกันมา ฉันไม่เคยอยู่เป็นเพื่อนเธอ?”

ปาณีได้ยินดังนั้นก็ส่งเสียง เย้ อย่างยินดีออกมา หลังจากนั้นก็ นั่งคิดว่ายามบ่ายนี้จะทำอะไรดี? ในเมื่อคุณอาหยุดพักผ่อนตอน บ่าย นี่ถึงเป็นเรื่องที่นานๆจะเกิดขึ้นได้สักครั้งหนึ่งในชีวิต

คิดไปคิดมา เธอค่อยๆตัดตัวเลือกออกไปทีละข้อๆ ก่อนจะ ส่ายหน้าและเอ่ยอย่าเหงาหงอย “ฉันไม่รู้เลยค่ะว่าควรทำอะไร? คุณอา มีอะไรแนะนำบ้างไหมคะ?”

ผ่านไปชั่วครู่ เธอถึงค่อยได้ยินคุณอาเอ่ยเสียงทุ้ม “บ่ายนี้พวก เราไปดูหนังกันเถอะ ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีหนังดังเข้ามาเรื่อง หนึ่ง”

“หา?” ปาณีถึงกับนิ่งไป “คุณอา เมื่อคุณพูดว่าอะไรคะ? ดู หนัง? คุณกับฉันหรือคะ?”

ถูกภรรยาสงสัยแบบนี้ขึ้นมา สีหน้าของธามนิธิก็แปรเปลี่ยน เป็นดูไม่ได้ “ไม่งั้นเธอคิดจะไปดูกับใคร? เวทัส หรือว่าจำรัส?”

ปาณีเอ่ยอธิบายขึ้นมาอย่างอ่อนใจ “คุณอา! ฉันไม่ได้คิดจะไป

ดูกับใครทั้งนั้น เพียงแต่รู้สึกแปลกใจก็เท่านั้น วันนี้คุณจู่ๆนึก ครึ้มชวนฉันไปดูหนัง ฉันเลยรู้สึกเซอร์ไพรส์ตะลึงไปเลย!” พูดเสร็จ เธอยังคงเห็นเขามีท่าทีไม่ยอมเชื่อในคำพูดของตนปาณีเอยอย่างอ่อนใจ เถอะดีไหมคะคุณอา?”

“เรียกว่าสามี”

“สามี พวกเราดูหนังกันเถอะปาณีเอ่ยเสียง

แบบธามนิธิถึงค่อยๆหน้ากลับมาเป็นปกติดังเดิม แต่ก็ ยังคงแฝงความไม่พอใจอยู่บางส่วน

เอ่ยครู่ใหญ่ มาเช่นเดิม ทำเธอหมดความอดทนและเอ่ยถามเขาขึ้นมา อย่างทนไม่ไหว ไหนคุณพูดมาสิ ว่าทำยังไงคุณถึงจะยอมยก โทษให้ฉัน

ธามนิธินั่งคิด ก่อนจะเอ่ยข้างหูเธอเสียงเบา เธอต้องตกลง เงื่อนไขข้อกับฉัน”

จะปฏิเสธออกเข้ามา เธอก็เปลี่ยนความคิด ได้ค่ะ พูดออกมาคะ ฉันจะ ฟังแต่ถ้าหากไม่เหตุด้วยแน่

ธามนิธินิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเบา ได้ ฉัน รับปากเธอ”

แต่หลังจากเธอฟังขอของธามนิธิ ปฏิกิริยาแรกที่เธอทำ คือปฏิเสธอย่างของคุณประโยชน์คุณอยู่ฝ่ายเดียวชัดฉันขอค้าน”
แต่ธามนิธิกลับทําแค่เดินไปยังหัวเตียงอย่างสงบนิ่ง หลังจาก นั้นก็ชี้ไปยัง “ข้อตกลงบทที่สาม” ที่แปะอยู่บนผนังห้อง แล้วเอ่ย เสียงเบา “ฉันยังตอบรับคําขอของเธอเลยนะ!”

ปาณีแทบอยากจะเอ่ยปกป้องตัวเองออกมา แต่ก็ยังมีความ อดทนได้ไม่เท่ากับเขา ดังนั้นเธอเลยได้แต่ตอบรับคำขอ “อันน่า อัปยศ”พวกนั้น!

ธามนิธิเดินลงชั้นล่างไปอย่างสมใจ และยังไม่วายหันมาเตือน ภรรยาตัวน้อยของตน “ฉันไปรอเธอข้างล่าง เธอทำใจเบิกบาน ได้เมื่อไหร่ก็ลงมาหาฉันแล้วกัน”

ปาณีเอามือกุมหน้า ไม่อยากจะมองท่าที่โอ้อวดของเขาเลยสัก นิด จู่ๆจิตใจก็รู้สึกสังกะตายขึ้นมาไม่น้อย “ทำไมน่ะหรือ? ข้อ แรก ถ้าหากเขาต้องการ ภรรยาจะต้องให้ความร่วมมืออย่างไม่มี เงื่อนไข ส่วนข้อสอง ให้กลับไปดูข้อแรก!

ปาณีอดนึกไปถึงภาพที่บรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เหล่า นั้นแล้วหน้าแดงขึ้นมาไม่ได้ ผ่านไปชั่วครู่ เธอล้างหน้าด้วยน้ำ เย็นอยู่ยกใหญ่ ถึงค่อยๆลดอุณหภูมิบนหน้าลงมาได้ แต่ใบหน้า ของเธอก็ยังมีรอยแดงจางๆอยู่ดี

จนกระทั่งเธอเดินลงไปชั้นล่างและเผชิญหน้ากับใบหน้ากึ่งยิ้ม ของเขา จู่ๆก็รู้สึกอายจนต้องก้มหน้าเดินผ่านเขาไปโดยไม่ทันขึ้น มามอง

หลังจากนั้นเธอยังต้องเผชิญหน้ากับฐิติพรที่มีสายตาอันปราด เปรื่องยิ่งกว่าใคร เธอหัวเราะและเอ่ยเสียงต่ำ “แม่”
ฐิติพรมองดูเธอด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยื่นมือเข้ามากุมมือปาณี เอาไว้ด้วยความรักใคร่ และเอ่ยยิ้มๆ “ออกไปกับธามนิธิ เที่ยว เล่นให้สนุกนะลูก! เดิมทีก็เป็นวัยหนุ่มสาวสมควรไปเที่ยวเล่น อย่าไปอาย นี่ถ้าแม่เด็กกว่านี้สักสิบปี คงไปกับพวกเธอด้วย แล้ว!

ปาณีหัวเราะและเอ่ยตอบ “แม่คะ แค่นี้แม่ก็ดูอายุไม่ต่างจาก หนูเท่าไหร่? เกิดเด็กลงกว่าสิบปีขึ้นมา หนูจะทำยังไงดีคะเนี่ ย? ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เด็กคนนี้นี่ พูดจาอะไรไม่รู้! “ฐิติพรถูกปาณียกยอ จนอารมณ์ดีเสียยิ่งกว่าอะไร “เอาเถอะ รีบออกไปได้แล้วอย่าลืม ระมัดระวังตัวหล่ะ! ธามนิธิ ลูกต้องปกป้องปาณีให้ดี เข้าใจ ไหม? ”

ธามนิธิพยักหน้าและยื่นมือออกไปหาเธอ จากนั้นเธอก็คล้อง แขนเขาเอาไว้อย่างเป็นธรรมชาติและเดินออกไปจากบ้านด้วย กัน

เมื่อมองไปที่เงาของผู้หญิงที่แสนอ่อนน้อมและมีพรสวรรค์ อย่างปาณี ฐิติพรหุบยิ้มแทบจะไม่อยู่และนึกไปถึงคนรุ่นที่สามที่ จะมาเกิดในไม่ช้า เธอก็ตะโกนไปที่ครัวทันที “มุง ออกมา หน่อยสิ”

น้ามุงเดินออกมาและมองเห็นว่าฐิติพรกำลังถือสมุดอยู่เล่ม หนึ่ง และเอ่ยถาม “อะไรบ้างที่ต้องใช้ตอนเด็กเพิ่งเกิด? ลูกสะใภ้ ของเธอไม่ได้เพิ่งมีลูกหรือ? เธอมีประสบการณ์แล้ว บอกฉันหน่อยสิ! ”

น้าลำลุงนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยถามอย่างยินดี “หรือว่าปา เธอ….

ฐิติพรพยักหน้าอย่างมีความสุข “เฮ้อ ยังไม่แน่นอนหรอก! แต่ฉันว่าน่าจะสักแปดเก้าสิบเปอร์เซ็นน่า! เธอรีบบอกฉันมา

เร็ว ว่าเด็กเล็กๆต้องใช้อะไรบ้าง ฉันจะได้เตรียมไว้ล่วงหน้า