ตอนที่861 ตรวจเลือด

มองดูฐิติพรที่พุ่งเข้ามาหาตนเอง ปาณีแทบอยากจะเอาหัวไป แขกกำแพง พูดอะไรไม่พูดแต่ดันมาพูดเรื่องนี้ ทั้งที่ก็รู้อย่าง ชัดเจนว่าแม่มีความหลงใหลอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนกับ หลานคนนี้ ทำไมจู่ๆเธอถึงยังบอกคุณอาเรื่องนี้ได้นะ?

เธอนิ่งคิด พูดไปแล้ว ช่วงนี้ประจำเดือนของเธอยังไม่มาสักที หรือว่า…..

คิดถึงตรงนี้ สายตาของเธอก็เต็มไปด้วยความคาดหวังขึ้นมา ธามนิธิดึงตัวแม่ของเขาออกมาอย่างอ่อนใจ และเอ่ยอธิบาย เสียงต่ำ “ปาณีก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้น ยังไม่ได้ยืนยันอะไร หรอกครับแม่ แม่ใจร้อนเกินไปแล้ว

ฐิติพรสะบัดมือเขาออก เธอเช็ดน้ำตาอย่างอุ่นเคืองและเอ่ย “หลังจากที่ลูกบาดเจ็บ แม่ได้ยินคำพูดนินทาพวกนั้นมาไม่รู้เท่า ไหร่ต่อเท่าไหร่ พวกนั้นบอกว่าลูก….ตรงนั้นมีปัญหาภายหลัง ลูกแต่งงานแล้ว แม่ก็ยังคงได้ยินคนพวกนั้นพูดอีกว่าลูกไม่มี น้ำยา แม่ไม่ได้ขออะไรอย่างอื่น แม่แค่หวังว่าลูกกับปาณีจะมีลูก น้อยที่น่ารักของตนเอง เอาไปอุดปากคนพวกนั้นซะ! ยังมีอีก แม่ อยากใช้ชีวิตเล่นหยอกล้อกับหลานๆ…..

ฟังฐิติพรพูดอย่างซาบซึ้งและจริงจัง ปาณีที่อยู่ในอ้อมแขน ของคุณอาที่มีความรู้สึกผิดและไม่สบายใจขึ้นมา
ธามนิธิตบเบาๆเพื่อปลอบภรรยาของตนอย่างช่วยไม่ได้ ใน ขณะที่อีกด้านหนึ่งก็เอ่ยกับแม่ของเขา “พวกเรารู้แล้วครับ! พูด ไปแล้ว ตอนนี้พวกเรายังไม่ได้ทดสอบอะไรทั้งนั้น ดังนั้นเลยบอก ไม่ได้ว่าปาณีท้องแน่รึเปล่า ไม่แน่อาจจะก็ได้!”

ได้ยินดังนั้น ปาณีเงยหน้าขึ้นมามองคุณอาด้วยความ ประหลาดใจ ธามนิธิบีบไหล่เธอเบาๆทำให้เธอตื่นจากภวังค์ขึ้น มามีปฏิกิริยาตอบสนอง เธอพยักหน้าและเอ่ยอย่างยิ้มๆ “ใช่ค่ะ! แม่คะ พวกเราไม่ได้ห้ามการมาของสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆหรอกนะ คะ!”

ฐิติพรถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะเดินจากห้องไป ด้วยท่าที่พอใจ ระหว่างเดินยังไม่ลืมที่จะหันมาเอ่ยเตือนทั้งคู่ “อ้อ ใช่สิ แม่จะไปตามหมอชลิตให้พวกลูกเอง! แม่รอไหวที่จะ ได้ยินข่าวดีแล้ว!”

พูดจบเธอก็เดินลงชั้นล่างไปด้วยท่าทางมีความสุขอย่างยิ่ง ท่าที่ร่าเริงนั้นดูไม่แก่เหมือนที่เธอเอ่ยปากเลยสักนิด

รอจนกระทั่งในห้องเหลือแค่เพียงเธอกับคุณอา ปาณีถึงค่อย รู้สึกปลอดโปร่งขึ้นมาและนั่งลงบนเตียง เธอเงยหน้าขึ้นอย่างไม่ สบายใจและถามว่า “คุณอา ถ้าฉันไม่ท้องแม่จะผิดหวังมากไหม คะ?”

ธามนิธิเดินเข้าไปและจับไหล่ของเธอไว้แน่น ก่อนจะเอ่ยเสียง ทุ้มที่ข้างหูของเธอ “ถ้าหากยังไม่ท้อง พวกเราก็แต่ขยันให้มาก ขึ้นอีกหน่อย! ต้องสำเร็จแน่ เธอวางใจเถอะ สามีของเธอยังมีความสามารถพอที่จะทำให้เธอท้องได้สักวันหนึ่ง!

ได้ยินคำพูดเข้าทางเขาให้อีกครั้ง ปาณีอดกรอกตาไปรอบ หนึ่งไม่ได้ เธอฝังตัวลงในผ้าห่มนุ่มๆ และร้องคร่ำครวญ “ฉันควร ทํายังไงดี? ลูก ลูก ลูก ตอนนี้มีคำว่าลูกเต็มไปทั้งสมองของฉัน?

ได้ยินเสียงพึมพำของเธอ ธามนิธิก็อดไม่ได้ที่จะแอบอิจฉาเด็ก น้อยที่ยังไม่แม้กระทั่งมีเงา เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ “ถ้าหากไม่ ได้การช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถของฉัน เธอคนเดียวไม่ สามารถมีลูกได้หรอกนะ?”

ปารีบลุกขึ้นมานั่งทันใด ก่อนจะตะโกนใส่คุณอาที่เริ่มวก เข้าสู่หัวข้อนั้นอีกแล้ว “คุณอา คุณ…….

ทันใดนั้นเขากลับเดินตรงไปยังประตู ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า “ดู

เหมือนฉันจะได้ยินเสียงของชลิต ฉันลงไปต้อนรับเขาก่อน!”

มองดูแผ่นหลังของคุณอาที่เดินลิ่วไปไกล ปาณีทิ้งตัวลงบน เตียงอีกครั้ง ก่อนจะลูบไปมาที่หน้าท้องของตนและเอ่ยพึมพำ “บางที ชีวิตใหม่ที่กำลังจะมาถึง อาจจะไม่เลวก็ได้……

ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะจินตนาการภาพการมีลูก ไม่ต้องพูด ถึงฐิติพรแต่อย่างใด ฝ่ายนั้นอยากที่จะใช้เวลากับลูกของเธอ ตลอด 24 ชั่วโมงอย่างแน่นอน แต่ปฏิกิริยาของคุณอาต่างหากที่ ทําให้เธอคาดหวังอย่างมาก

“คุณอาจะชอบลูกคนนี้ไหมนะ? หรือว่าเขาจะไม่ชอบเด็ก?” ปากพูดพึมพำอยู่กับตนเอง ก่อนจะตบแก้มตนเองเบาๆเรียกสติ “นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย? ยังไม่มีแม้กระทั่งเงา แต่ฉันกลับคิดเป็นตุเป็นตะ! บ้าจริง นี่ฉันบ้าไปแล้ว ไม่สิ สงสัยจะถูกแม่ครอบงำ แน่ๆ!”

ไม่เหมือนปาณีที่เอาแต่พูดจาคนเดียวในห้อง ตอนที่ธามนิธิ เดินลงชั้นล่างไป เขามองเห็นชลิตกำลังพูดคุยอยู่กับฐิติพร ทันใดนั้นเขาก็ทำหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาและเอ่ยเสียงต่ำ “ชลิต มา แล้วหรือ?”

ชลิตหัวเราะเงียบๆ

ฐิติพรรีบเร่งให้ทั้งคู่ขึ้นชั้นบนไป “ชลิต เธอรีบขึ้นไปเร็ว ไป ช่วยปาณีดูหน่อยว่าตั้งครรภ์จริงหรือเปล่า? ส่วนฉัน ฉันรออยู่ ข้างล่างดีกว่า ถ้าฉันขึ้นไปเดี๋ยวปาณีจะทำตัวไม่สะดวก เอ้า ธา มนิธิมัวแต่ยืนตะลึงอยู่ได้? ไม่รีบพาชลิตขึ้นไปตรวจเมียแกว่า ท้องรึเปล่า? รีบไปเร็วเข้า! go! go! go!!

ธามนิธิเดินกลับไปอย่างจนใจ ในขณะที่ชลิตกวาดตามองเขา ด้วยความสงสัยอย่างยิ่งก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมา “คุณแม่ยังคงกระ ฉับกระเชิง ร่าเริง และน่ารักเช่นเคย!”

ธามนิธิไม่ได้เอ่ยค้าน เขาทำแค่เพียงมุ่งหน้าเดินต่อไปจน กระทั่งถึงหน้าประตูห้องจึงค่อยๆผลักประตูเข้าไปเบาๆ ก่อนจะ เอ่ยกับคนที่อยู่ด้านในด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ปาณี หมอชลิตมา แล้ว เธอพร้อมหรือยัง?”

พูดจบ เขาก็ยืนสงบเสงี่ยมอยู่ตรงประตู ชลิตมีท่าทีราวกับกำลังค้นพบทวีปใหม่ขึ้นมา เขามองธามนิธิ อย่างไม่เชื่อสายตา ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงพูดพึมพำกับตัวเอง “ฉันตาฝาดใช่ไหม? ธามนิธิปกติไม่เคยจะน้ำอดน้ำกับคนไหน

ธามนิธิแม้แต่จะกะพริบตามองชลิตพึมพำกับตัวเอง เขาเอ่ยเสียงเย็น ซลิตถ้ายังพูดไร้สาระ ฉันถือช่วยลิ้นนายทิ้งซะ วางใจฉันไม่คิดเงินด้วย!

ชลิตรีบหุบมาทำให้ลิ้น

ระหว่างล้อเล่นกันอยู่ ประตูห้องด้านก็ถูกผลักออกมา ปาณีปรากฏตัวตรงชลิตอย่างอาย

เขามองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าธามนิธิที่ยืนอยู่ด้านข้างๆ สายตาก็แปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนลงอย่างยิ่ง และจับจ้อง ไปปาณีอย่างไม่วางตา

หลังจากนั้นชลิตถึงค่อยรับรู้ได้ถึงความอันตรายจากสายคู่ นั้น ทั้งสายตาเดิมแต่กับแบ่งแยกความแตกต่างออกมา ได้อย่างชัดเจน

ดังนั้นภายใต้แรงกดดันจากบางคน ชลิตยิ้มให้ปาณีกำลังประหม่าและเอ่ย ไม่เป็นไร ฉันแค่ตรวจสุขภาพอย่างง่ายเท่านั้น ไม่เจ็บแน่นอน! ตอนเธอผ่อนคลายก่อน

กำลังใจจากเขา เธอถึงค่อยถอนหายใจอย่างหนักแน่น “คุณหมอชลิต เลยค่ะ”
ชลิตนําขวดไม่กี่ขวดออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะเริ่มเก็บ ตัวอย่างเลือด แต่ทันทีที่เขากำลังจะเดินเข้าไปเจาะเลือดปาณี กลับถูกสายตาที่จ้องเขม่งอยู่ด้านข้างกดดันจนทำเอามือของเขา เริ่มสั่น

ทําเอาหมอชลิตที่แทบจะหมดความอดทนอยู่รอมร่อ อยากจะ พุ่งเข้าไปปล่อยไอเย็นใส่ธามนิธิเข้าให้ฟรีๆสักทีสองที

มองดูปาณีที่สายตางงงวย ชลิตจึงเอ่ยอย่างสงบ “ผู้ชายของ เธอเอาแต่จ้องเขม่งใส่ ส่งผลต่อการทำงานของฉัน! ตอนนี้ ฉันจะ เริ่มเก็บเลือกแล้วนะ!”

ปาณีนิ่งงันไป “อ่า……

หลังจากนั้นนิ้วมือของปาณีก็ถูกเจาะ ชลิตเจาะเลือด เก็บ ตัวอย่าง และปิดผนึกอย่างชำนาญและราบรื่นอย่างยิ่ง

ปาณีเห็นดังนั้นก็อดเอ่ยชื่นชมไม่ได้ “คุณหมอชลิตเก่งสุดๆ ฉันไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดเดียว!”

ชลิตยิ้มอย่างสุภาพ ได้รับ ใช้เธอถือเป็นเกียรติของฉัน! ตอน นี้ฉันขอตัวไปโรงพยาบาลก่อน เอาผลเลือดของเธอไปตรวจ อีก สักครู่ค่อยเจอกันใหม่!

พูดจบเขาก็เปิดประตูออกไป มองเห็นธามนิธิที่แทบอยากจะ พุ่งตัวเข้าไปข้างใน ชลิตก็มองเขาอย่างยิ้มๆก่อนจะเดินตรงไป ชั้นล่างและเอ่ยทักทายฐิติพรแล้วค่อยกลับไป