ตอนที่833ขี้เมา

ปาณีกำลังน้ำลายสอกับสตรอเบอร์รี่มูสเค้กที่วางอยู่เบื้องหน้า แต่หูก็กลับได้ยินอะไรงๆดังแว่วมาปาเงยหน้าขึ้นอย่างไม่สบ อารมณ์และก็ได้เห็นใบหน้าใหญ่ๆที่ลอยเข้ามาใกล้หน้าเธอ

” นาย? “ปาณีร้องอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ จำรัสเหลือบมองเธอด้วยความสะใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเธอ

ปาณีจ้องหน้าเขาด้วยความโกรธสายตาของเธอมันช่าง เดือดเลือดพล่านจนแทบจะพ่นไฟออกมาได้อาการของปาณีนั้น ทำให้ธามนิธิต้องรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

“เอ่อปาณีคนนี้คือท่านประธานจำรัสแห่งบริษัทซี.ซี.เอส.พวก

เธอรู้จักกันด้วยเหรอ? “คำถามของธามนิธิทำลายความเงียบ

นั้นลงได้

ปาณีพยักหน้าให้เขาแต่ก็กัดฟันกรอดๆพูดต่อไปอีก ว่า: “รู้จัก! แต่ฉันก็หวังว่าไม่รู้จักซะยังจะดีกว่า!

ถึงคราวจํารัสต้องเงิบบ้างแล้วล่ะเขามองไปที่ปาณีก่อนจะร้อง อุทานออกมา: “นี่เธอ…….

ปาณีเชิดหน้าขึ้นมองก่อนจะทำหน้าพยักเพยิดเป็นลิงหลอก เจ้าให้เขา “ฉันทำไม? ฉันสบายดีมากเลยล่ะ!

ทันใดนั้นจำรัสก็เอื้อมือขึ้นมาทำท่าเหมือนอยากตบเธอยังไงยังงั้น

แต่กลับถูกฝ่ามือใหญ่จากใครคนหนึ่งมาคว้าเอาไว้จนมือของ จํารัสถูกจับแขวนลอยอยู่กลางอากาศ

จำรัสแหงนหน้าขึ้นไปมองก็ได้สบตาเข้ากับนัยน์ตาอันดำขลับ เฉียบคมนุ่มลึกของธามนิธิเขาเผลอกลืนน้ำลายตัวเองโดยไม่รู้ ตัว: “ท่านประธานธามนิธิคุณ!

ธามนิธิค่อยๆดึงมือของเขาลงมาจากอากาศจากนั้นจึง เสแสร้งฝืนทำหน้ายิ้มแหยๆ ให้เขา “ประธานโทษครับคนที่คุณ อยากจะทําร้ายบังเอิญว่าเธอเป็นว่าที่ภรรยาของม! ”

จํารัสออกอาการยิ้มเจื่อนๆขึ้นมาในทันทีความเจ้าอารมณ์ที่ เขาเก็บสะสมมันมานานหลายปีทำให้เขาเป็นคนไม่ยอมรับกับ ความพ่ายแพ้ “แล้วยังไงมิทราบ? ก็ว่าที่ภรรยาของคุณดันมา ยั่วโมโหผมก่อนนี้ผมก็ต้องป้องกันตัวเอง!

ธามนิธิมองเขาด้วยหางตาด้วยความไม่พอใจ” “จะป้องกัน ตัวเองก็ไม่ได้! ปาณีเป็นที่รักของผมผมต้องปกป้องเธอ! ไม่ว่า ใครหน้าไหนก็มารังแกเธอไม่ได้ทั้งนั้นแม้แต่คุณก็เถอะ! ”

พูดจบก็ปรากฏภาพที่คล้ายกับเจ้าบ้านไล่แขกกลับไปโดยไม่

ส่ง!

จำรัสถลึงตามองดูธามนิธิและปาณีจากนั้นจึงหันหลังขวบเดิน กลับไปยังโต๊ะที่เขานั่งในตอนแรก

รอจนจํารัสเดินจากไปปาณีหันไปมองธามนิธิด้วยสายตาอันหลงไหลเคลิบเคลิ้มในของเขากระซิบบอกเขาเบาๆว่า “คุณอา เมื่อสักครู่ คุณอาโคตรแมนเลยค่ะ! เท่สุดๆไปเลย! ฉันรักคุณ ที่สุดเลยค่ะ!

ธามนิธิหัวเราะออกมาเบาๆ “อย่าคิดนะว่าทำเป็นประจบ สอพลอแบบนี้แล้วจะรอดนะ! เธออยากจะอธิบายให้ฉันฟังหน่อ

ยมั้ยว่าสรุปเธอกับท่านประธานจำรัสนะเรื่องมันเป็นไงมาไง หลังจากพูดจบเขาก็หยิบแก้วไวน์ที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาแล้วกระ ดกรวดเดียวจนหมดแก้ว!

ปาณีนั่งทำหน้าสลดอยู่ข้างๆ ดูเหมือนเด็กน้อยกำลังงอแงไม่มี ผิดเรียกได้ว่าหากใครได้เห็นก็อดที่จะสงสารเธอไม่ได้

แต่ธามนิธิกลับไม่ยอมใจอ่อนและยิ่งได้เห็นเด็กหนุ่มรูปหล่อ อย่างจำรัสด้วยแล้วยิ่งทำให้เขาอดกังวลใจไม่ได้และไม่รู้ว่า เพราะอะไรเขาถึงยิ่งรู้สึกว่าปาณีที่นั่งอยู่ข้างๆเขาในตอนนี้กลับ ทวีความออร่าเปล่งประกายขึ้นมาทุกที่ธามนิธิเริ่มกระวนกระวาย ใจและภายใต้ความกระวนกระวายใจนั้นทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะ นึกสงสัยในเสน่ห์และตัวตนของเขาขึ้นมา

เขากับปาณีได้อยู่ด้วยกันก็เพราะความบังเอิญซึ่งเริ่มต้นจาก การทำข้อตกลงระหว่างกันที่จริงๆแล้วมันก็เหมือนกับก้าวข้าม ผ่านสเต็ปการคบหาดูใจกันเหมือนคู่ชายหญิงทั่วๆไปและถึงแม้ ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอแสดงออกต่อเขาว่ารักเขามากแค่ไหน แต่ก็ไม่รู้ทำไมธามนิธิกลับรู้สึกมาตลอดว่าความรักที่เธอมอบให้ เขาเพื่อที่จะรักษาความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไว้มันช่างดู”ฝัน”!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งปาณีในตอนนี้ไม่ใช่ปาณีที่เป็นเด็กผู้หญิง ชนบทตัวเล็กๆ ที่ไม่มีแม้กระทั่งเงินจ่ายค่าเล่าเรียนให้กับ มหาวิทยาลัยคนนั้นอีกแล้วเธอในตอนนี้ได้กลายเป็นเจ้าของบริ ษัทและยังเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงซึ่งมีฐานแฟนคลับมากมาย ทั้งหมดทั้งมวลนี้ทำให้ธามนิธิอยากที่จะจับเธอเอาไว้ให้แน่น ที่สุดเท่าที่จะทําได้เขากลัวเธอจะโบยบินหนีจากเขาไป

ตลอดอายุอานามของธามนิธิเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้ก่อนความ รู้สึกที่กลัวว่าจะสูญเสียสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปจากชีวิตของเขามันช่าง เป็นอะไรที่เลวร้ายสุดๆ!

พอนึกมาถึงตรงนี้ธามนิธิก็หันไปมองหญิงสาวที่ดูท่าทางน่า สงสารในวินาทีนั้นเขากลับรู้สึกว่าทำไมเธอยิ่งดูสวยน่ารักและมี เสน่ห์มากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเทียบระหว่างตอนที่เธอแต่งตัวง่ายๆ สบายๆกับเธอในตอนนี้มันช่างดูราวกับเป็นคนละคนเลยที เดียว!

เมื่อตระหนักได้ถึงสายตาจากทั่วสารทิศที่กำลังจดจ้องมาที่ แผ่นหลังนวลเนียนเปลือยเปล่าของเธออยู่ๆธามนิธิก็ถอดชุดสูท ของเขาออกก่อนจะคลุมทับลงบนตัวของปาณี

ปาณีเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความสงสัย

ธามนิธิทำสีหน้าเรียบนิ่งบอกกับเธอออกไปว่า “ในนี้ลม ค่อนข้างจะเย็นระวังเป็นหวัดล่ะ!

ปาณีหันหน้ากลับไปภายใต้ความเข้าใจของธามนิธิที่คิดว่าเธอคงจะเจ้าเล่ห์กระซิบข้างของเขา”คุณอามีมุขดีกว่ามั้ย คะ

เขาหน้าไปหาเธอด้วยความงุนงงได้ตาเข้าสายตายิ้มละลายนั้น

ทำธามนิธิหน้านิ่งที่อไปต่อไม่ถูกเลยทีเดียวแล้วเขาหน้าก้มตาพยายามหลบสายเธอ

แต่สถานการณ์กลับไม่รอดพ้นสายของปาณีหญิงสาว อารมณ์เบิกบานมาทันทีก่อนจะฉีกยิ้มมุมออกมาพร้อม กับไปหยอกเย้าใส่ธามรักจุง”

คุณอาฉันชอบจังเลยเวลาเห็นคุณอาหน้าแดงแบบนี้คุณอาฉันเคยบอกคุณหรือเปล่าคะฉันรักมากเลย

ค่ะ”

ในที่สุดธามโดนปาณีแกล้งหยอกจนเขาเริ่มขมวดคิ้ว อย่างหงุดหงิดจากนั้นก็เอ่ยด้วยเสียง”ปาณีให้มันเพลาๆหน่อยอย่างนั้น

สำเร็จอีกตามเคย! เจอประโยคนี้ไปทำเอาปารีบ ปากอย่างไวเลยทีเดียว
ธามนิธิหันกลับไปด้วยความพึงพอใจเป็นอย่างยิ่งเป็นจังหวะ พอดีกับ คุณชัชชัยเจ้าภาพจัดงานเลี้ยงกาลาดินเนอร์ในคืนนี้พา ลูกชายของเขาเดินมาที่โต๊ะเพื่อร่วมดื่มอวยพรกับแขกในงาน พอดี

“ท่านประธานธามนิธิคุณฐานัสคุณติณฑล! ถ้าหากคืนนี้พวก เราดูแลไม่ทั่วถึงก็ขออภัยทุกท่านด้วยนะครับ! “คุณชัชชัยกล่าว ทักทายทุกคนในโต๊ะด้วยความสนิทสนมคุ้นเคย

ปาณีก็ลุกขึ้นยืนกับเขาด้วยเหมือนกันพร้อมกับยกแก้วไวน์มา ถือไว้ก่อนจะบรรจงจิบของเหลวสีแดงเข้มรสชาติอร่อยเปรี้ยวๆ หวานๆกําลังดี

และในขณะที่ไม่มีใครสังเกตเธอนั้นปาณีก็แอบดื่มมันเข้าไป อีกอีกใหญ่

หลังจากค่อยๆจิบกลืนไวน์ลงคอธามนิธิก็นั่งลงอย่างช้าๆแต่ แล้วก็ต้องตกใจที่ได้เห็นหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆนั่งหน้าแดงเป็น ลูกตำลึงอีกทั้งแก้วไวน์ที่วางอยู่ตรงหน้าเธอนั้นมันเป็นแก้วที่ว่าง เปล่า

แล้วธามนิธิก็ต้องประหลาดใจยิ่งขึ้นไปอีกที่จู่ๆปาณีก็เอนหัว ลงมาซบบนไหล่ของเขาก่อนจะพูดกับเขาว่า “คุณอาฉันรักคุณ ค่ะ! ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ! ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ตัวดีว่าฉันไม่คู่ควร กับคุณแต่ตอนนี้ฉันก็พยายามอย่างเต็มที่เลยนะเพื่อที่วันหนึ่งฉัน จะต้องคู่ควรกับคุณให้ได้จะได้ไม่มีใครมาวิพากษ์วิจารณ์อะไร พวกเราแล้วแบบนี้ฉันก็จะได้ไม่ต้องเผชิญกับความกดดันอะไรอีกเพื่อที่จะได้อยู่กับคุณ…….

ธามนิธิหันไปมองที่ปาณีแววตาของเธอกำลังสะลึมสะลือจาก นั้นเขาก็รีบลุกขึ้นประคองกอดเธอไว้และพากันเดินออกไปข้าง นอก

คุณชัชชัยมองมาจากที่ไกลๆแล้วก็เห็นฉากนี้เข้าพอดีเขารีบ เดิน อ้าวเข้าไปหาพวกเขา: “ท่านประธานธามนิธิจะกลับกัน แล้วเหรอครับ? งานเลี้ยงยังไม่ทันเลิกเลยนะครับผมยังคิดว่า อยากจะพูดคุยหารือกับคุณเรื่องธุรกิจอยู่พอดีเลย!

ธามนิธิเหลือบไปมองดูปาณีที่ดูจะไม่ค่อยมีสติสัมปชัญญะสัก เท่าไหร่เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันไปบอกกับคุณชัช ชัย : “เอ่อคุณชัชชัยไว้วันหลังเราค่อยนัดกันคุยกันอีกทีนะครับ”

พูดจบเขาก็รีบประคองปาณีเดินไปที่ประตู

จนเมื่อเดินไปถึงประตูทางออกก็พบว่าไวยาตย์จอดรถรออยู่ที่ นั่นแล้วไวยาตย์รีบเดินเข้ามาหาพวกเขาตาก็เหลือบมองไปที่ หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของธามนิธิก่อนจะพูดเชิงตัดพ้อใส่เจ้า นายของตัวเอง : “ท่านประธานธามนิธิคุณมาร่วมงานเลี้ยงของ คุณชัชชัยแล้วทำไมไม่บอกกระผมสักคำล่ะครับท่าน?”

ธามนิธิไม่ได้สนใจที่เขาพูดเขาจับปาณีไปนั่งลงที่เบาะหลัง ของรถจากนั้นตัวเขาเองก็ขึ้นไปนั่งกับเธอ

ไวยาตย์ที่เหมือนถูกทอดทิ้งไร้ซึ่งการเหลียวแลถอนหายใจ ออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถจากนั้นจึงพูดตัดพ้อ เจ้านายต่อไป: “ท่านประธานธามนิธิไม่ว่ายังไงผมก็เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของคุณแต่การที่คุณหายไปทำอะไรเองคนเดียวแบบนี้มัน ทําให้ผมเป็นห่วงมากเลยนะครับ! ”

ธามนิธิส่งสายตาอันเย็นชากลับไปให้ไวยาตย์ที่กำลังแอบ อมยิ้มอยู่ก่อนจะบอกเขาว่า “อ๋อเหรอ? ซักโครกที่บ้านฉันมัน ตันอยู่พอดีไม่ทราบว่าคุณผู้ช่วยไวยาตย์พอจะช่วยได้หรือ เปล่า? ”

ไวยาตย์รีบหุบปากทันทีแล้วก็ขับรถต่อไปเงียบๆ

ตลอดทางกลับมาจนถึงบ้านปาณียังคงสลบไสลไม่ยอมตื่นไว ยาตย์ลงมาจากรถได้ก็คิดจะเดินมาช่วยอุ้มเธอลงจากรถแต่แล้ วก็หันไปเห็นสายตาของธามนิธิที่ถลึงตาใส่เขาอยู่ไวยาตย์รีบ อธิบายเป็นการใหญ่ “ผมก็แค่อยากจะช่วยเฉยๆก็เท่านั้นเอง ครับ”

ธามนิธิไม่สนใจที่เขาพยายามอธิบายเขาหันไปอุ้มหญิงสาว

มาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

เมื่อเดินมาได้ครึ่งทางเขาก็หันกลับไปพูดกับผู้ช่วยคนสนิท ของเขาที่กำลังยืนทำหน้าเศร้าสร้อยอยู่ข้างรถ: “พรุ่งนี้แปดโมง เช้ามารับฉันให้ตรงเวลาด้วย!

พูดจบก็หันขวับกลับไปทันที