ตอนที่ 810

ตอนแรกที่เธอเป็นแฟนเวทัส จันวิภานั้นมีท่าทีที่ดีต่อเธอไม่น้อย

ปาณีเอ่ย “ช่วงนี้เธอค่อนข้างยุ่ง ในทีมแข่งมีเรื่อง แถมเธอยัง ต้องไปเข้าเรียน เพียงแต่เธอกับเวทสเลิกกันแล้วนะคะ ตอนนี้ เธอกำลังดูใจกับชยรพอยู่”

ได้ยินดังนี้ จันวิภาก็รู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง “จริงหรือ?”

นึกถึงลูกชายของตน จนวิภาก็ถอนหายใจออกมารอบหนึ่ง ลูกชายของเธอนั้นทำตัวไม่ค่อยจะเป็นที่พึ่งพาได้ในด้านความรัก สักเท่าไหร่ เธอเองก็จนปัญญา

สิ้นเดือน ธามนิธิกลับมาแล้ว โดยมีปาณีเป็นคนไปรับเขาที่ สนามบิน

เขาใส่ชุดสูทสีดำทั้งตัว ด้านนอกคลุมด้วยชุดคลุมกันลม ปาณี กำลังพิงอยู่ในอ้อมอดเขาและกอดเขาไว้ มองดูชายหนุ่มตรง หน้าที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นเวลายี่สิบวัน “ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ”

ไวยาตย์อยู่ด้านหลังธามนิธิ เอ่ยอย่างยิ้มๆ “มองเห็นคุณธา มนิธิกลับมา ไม่ใช่ว่าเธอดีใจจนซื้อไปแล้วหรอกนะ?”

“ใช่”ปาณีเอ่ยอย่างไม่ปิดบัง “พวกนายไม่ได้กลับมานานมาก แล้ว”
ธามนิธิกุมมือเธอเอาไว้ “ไปกันเถอะ”

ไวยาตย์เดินตามด้านหลังของพวกเขา รู้สึกว่าตนเองเป็นหมา หัวเน่าจนไม่รู้จะเน่ายังไงได้อีก

ในบ้านนั้นเปิดฮีตเตอร์เอาไว้ ทำให้อบอุ่นเป็นอย่างยิ่ง

ปาณีเดินเข้าบ้านไปพร้อมๆกับธามนิธิ คนรับใช้มาช่วยรับ กระเป๋าเดินทางของธามนิธิขึ้นไปชั้นบน ส่วนปาณีกับธามนิธินั้น นั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก เธอกุมมือของเขาเอาไว้ “กลับมา บ้านแล้ว ดีใจไหมคะ?”

“เห็นเธอแล้วดีใจยิ่งกว่า

ไวยาต ทนดูต่อไปไม่ไหว จึงรับเดินไปชั้นบนเพื่อเก็บข้าวของ ทันที

ธามนิธิถอดชุดคลุมออกและเดินไปเข้าห้องน้ำ โทรศัพท์มือถือ ของเขายังคงอยู่ในกระเป๋าเสื้อ ปาณีได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เลยรับสาย ยังไม่ทันจะได้เอ่ยพูด ก็ได้ยินเสียงรบาลอยออกมา ตามสาย “คุณลุงธามนิธิ ได้ยินว่าคุณกลับมาเมืองชยุตแล้ว ให้ ฉันเลี้ยงข้าวคุณนะคะ! ก่อนหน้านี้คุณช่วยฉันไว้มาก ฉันรู้สึก เกรงใจอยู่ไม่น้อย”

..”ปาณีคิดไม่ถึงเลยว่าติรยาจะกล้าโทรหาธามนิธิแบบนี้ ธามนิธิเดินเข้ามา มองเห็นในมือเธอกำลังถือโทรศัพท์ของตน อยู่จึงเอ่ยถาม “ใครโทรมา?”
“ติรยาค่ะ เธอนัดคุณทานข้าว รายการแข่งขันใกล้จะถึงบท สรุปเข้ามาแล้ว ติรยานั้นเป็นผู้ถูกคัดเลือกเป็นสี่คนในรอบ สุดท้าย ต่อให้ไม่ได้รางวัลมาแต่ก็เปลี่ยนแปลงเรื่องที่เธอได้เข้า สู่วงการบันเทิงไปแล้วเรียบร้อยไม่ได้

ถึงจะบอกว่าวงการบันเทองนั้นช่างซับซ้อน แต่ตอนนี้เธอไม่มี อะไรให้เสียอีก อีกทั้งยังต้องการเงิน จึงต้องเลือกเดินเส้นทางนี้ เท่านั้น

หลังจากปาณีพูดจบก็มองหน้าธามนิธิโดยตลอด เขาเอ่ยอย่าง สงบนิ่ง “ช่วยฉันปฏิเสธเธอให้หน่อยละกัน ก็แค่เรื่องเล็กๆ เท่านั้น”

ราวกับว่าเป็นแค่คนที่ไม่ได้สลักสำคัญอะไร

ปาณีได้รับความเห็นชอบแล้วจึงเอ่ยกับติรยาที่อยู่ในสาย “คุณอาไม่มีเวลาว่าง แถมนี่ก็เป็นแค่เรื่องเล็กๆ เท่านั้น เธออย่า ได้เก็บไปใส่ใจ”

ได้ยินเสียงของปาณี คิรยาก็ชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะรีบเอ่ย “โอเค งั้นฝากขอบคุณเขาด้วยนะ”

หลังจากนั้นเธอก็วางสายไป

ธามนิธินั่งลงข้างๆปาณีเรียบร้อยแล้ว ปาณีหันไปมองเขาด้วย สีหน้าที่ซับซ้อน ธามนิธิเห็นจึงเอ่ยถาม “เป็นอะไรไป?”

ปาณีเอ่ย “ติรยาคล้ายว่าจะสนิทกับคุณอยู่บ้าง ปกติเธอติดต่อ คุณอยู่ไม่น้อยเลยใช่ไหมคะ?”
เธอเอาไม่ผิด ที่ตรยาดังขึ้นมาขนาดนี้ ที่แท้เกี่ยวข้องกับคุณ อาจริงๆ

ในตอนนั้นเขาบอกกับเธอถึงเรื่องพวกนี้ แต่ปาณีคิดไม่ถึงเลย ว่าสามนิธิจะช่วยเหลือเธอ

ตอนที่ธามนิธิยังไม่กลับมา ปาณีก็คิดอยากจะเอ่ยถาม แต่ก็

รู้สึกว่าถามไปก็คงจะไม่ดีนัก

ตอนนี้เขากลับมาแล้ว บวกกับสายนี้ที่โทรเข้ามา ปาณีจึงเอ่ย ถามเขาออกมาตรงๆ

ธามนิธิมองดูปาณี “ไม่เคย นี่เป็นครั้งแรก”