ตอนที่807

เห็นเธอเชื่อในคําพูดของเขา ธามนิธิก็ขมวดคิ้ว เขาก็แค่ล้อเธอ เล่น

เขาเอ่ยถาม “เวทสไปแล้วหรือ?”

“ค่ะ ไปเมื่อวานตอนบ่าย”ปาณีเอ่ย “ถ้ารู้มาก่อนว่าคุณจะกลับ มา ฉันควรจะรั้งเขาเอาไว้ ให้คุณได้สั่งสอนเขาสักหน่อย ตอนนี้ปาณีรู้สึกแค้นใจเวกัสอย่างยิ่ง ไม่ใช่แค่เพียงทั่วๆไป ธมนิธิมองดูท่าที่ไม่เป็นมิตรของเธอ นี่แหละคือปาณีของเขา ไม่ผิดตัวแน่ “เธอเกลียดเขาขนาดนั้นเลยหรือ?”

“ก็เขาทำตัวน่าเกลียดชังนี่คะ”ปาณีกอดสามีของตนเอาไว้ เธอแสดงความภักดีออกมา “เขาไม่เคยรู้ว่าอะไรคือการรักคนๆ หนึ่ง เขาเห็นแก่ตัวเป็นอย่างยิ่ง แถมยังเอาแต่คิดจะสร้างปัญหา ไม่เหมือนสามีของฉันที่ดีกับฉันขนาดนี้ ซื้อของอร่อยๆ ให้ฉันกิน บ่อยๆ แถมยังเอาใจใส่ฉันอยู่ทุกวัน

พูดจบ ปาณีก็มองธามนิธิ เธอรู้ว่าธามนิธินั้นเป็นไหน้ำส้มถัง ใหญ่ ไม่ว่าตนเองจะมีอะไรกับเวทัสหรือไม่ ขอแค่อยู่ต่อหน้าคุณ อาด้วยท่าทีเกลียดชังเวทัสอย่างยิ่ง แบบนี้ก็ถือว่าไม่ผิดแล้ว

ด้วยความฉลาดของธามนิธิ ความคิดนี้ของเธอ เขานั้นดูออก แต่การที่ปาณียอมที่จะเอาอกเอาใจเขา เขาก็ยังคงดีใจเป็นอย่างยิ่ง

เพียงพริบตา ธามนิธิก็ไปเมืองสิงห์มาเป็นเวลาครึ่งปีแล้ว กลางดึก ปาณีนอนอยู่บนเตียง ในขณะที่กำลังต่อสายอยู่กับธา มนิธิ เธอก็ดูเถาเป่าในมือถือไปด้วย “สามี ฉันซื้อของมาให้คุณ

” ฟากธามนิธินั้นกำลังยุ่งอยู่กับงาน ผ่านไปครู่หนึ่งเขาถึง เอ่ยถามขึ้น “ซื้ออะไรมา?

ปาณีส่งภาพหน้าจอให้เขาดู “ผ้าพันคอ ตอนนี้อากาศที่เมือง สิงห์ควรจะลดลงแล้ว ฉันใส่ที่อยู่เป็นที่ของคุณที่นั่นไป ให้พวก เขาส่งของไปให้คุณ”

ธามนิธิที่เมื่อก่อนไม่ชอบเสียงรบกวนอย่างยิ่ง มาตอนนี้กลับ เคยชินที่จะเปิดสายคุยกับเธอเอาไว้ ปกติเขามักจะเป็นฝ่ายที่ฟัง เธอเอ่ยพูด นานครั้งๆถึงตอบกลับสักที

ผ่านไปชั่วครู่ ปาณีเห็นเขายังไม่ตอบกลับจึงเอ่ยขึ้น “คุณยุ่ง มากหรือคะ?”

“กำลังทํางาน”

“ถ้าอย่างนั้นฉันวางสายนะคะ? ฉันมัวแต่พูดคงรบกวนคุณ อย่างยิ่ง”ปาณีไม่เหมือนเขาที่นิ่งเงียบขนาดนั้น พอต่อสายคุยกัน ขึ้นมา เธอก็มักจะอดพูดเจื้อยแจ้วขึ้นมาเสียไม่ได้

ธามนิธิตอบ “ไม่ต้อง
ผ่านไปสักพัก ปาณีได้ยินธามนิธิพูดขึ้น “ฉันกลับไปสิ้นเดือน ปาณีชะงักไปชั่วครู่ วันนี้เพิ่งจะวันที่สิบ ยังคงห่างไกลจากสิ้น

เดือนอยู่อีกนาน “หมายความว่าคุณไม่กลับมาในวันหยุดแล้วใช่

ไหมคะ?”

เธอรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง

ผ่านไปชั่วครู่ ธามนิธิถึงค่อยเอ่ยขึ้นมา “สินเดือนกลับไปไม่ไป ไหนแล้ว อยู่ที่เมืองชยุตเป็นเพื่อนเธอ

…ประโยคนี้ทำเอาปาณีที่พึ่งจะใจหายไป กลับมามีความ หวังอีกครั้ง เธอเอ่ยอย่างไม่อยากเชื่อ “จริงหรือคะ?”

ก่อนหน้านี้เขาเคยบอกว่าต้องอยู่ที่นั่นประมาณหนึ่งปี ตอนนี้

พึ่งจะครึ่งปี เขาก็กลับมาแล้ว?

“อืม”

ที่ธามนิธิยุ่งขนาดนี้ก็เพราะเขาอยากรีบจัดการเรื่องที่เมือง สิงห์ให้เสร็จโดยเร็วที่สุด จะได้กลับบ้านไวๆ

หลังจากที่แต่งงานกับเธอ เขาก็รู้สึกคล้ายว่าตนเองมีห่วงเพิ่ม ขึ้นมาอีกหนึ่ง

เอาแต่คิดอยากจะกลับไปหาเธออยู่ตลอดเวลา

ธามนิธิใกล้จะกลับมาแล้ว ปาณีจึงมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง ถึง แม้ว่าเขาจะกลับมาหาเธออยู่บ่อยๆ แต่นั่นก็เป็นแค่ช่วงวันหยุดเท่านั้น เธอยังคงชอบที่มีเขาอยู่ข้างๆกายมากกว่า

เป็นเพราะมีความุข ปาณีจึงเพิ่มของช็อปปิ้งลงตระกร้าไม่น้อย ธามนิธิเอ่ย “ปาณี”

น้ำเสียงของเขาที่ดังขึ้นมาเต็มไปด้วยความจริงจัง

ปาณีเอ่ย “เป็นอะไรไปคะ?”

“รอหลังจากที่ฉันกลับไป พวกเราแต่งงานกันเถอะ”

…ปาณีรู้สึกนี่ออกจะแปลกประหลาดอยู่บ้าง “พวกเรา เดิมทีก็เป็นสามีภรรยาอยู่แล้วนี่คะ?”

พวกเขามีใบจดทะเบียนสมรส และยังไม่ได้หย่ากัน

ธามนิธิเอ่ย “ก็แค่แต่งงานกันอีกครั้ง

ครั้งก่อนที่เขาขอเธอแต่งงาน สุดท้ายคือมีเรื่องอื่นเข้ามา ขัดจังหวะเสียก่อน