ตอนที่ 802

“แบบนี้ต้องเป็นเพราะธามนิธิรังแกเธอแน่นอน” ในสายตาคน บ้านวิสิทธิ์เวช ปาณีนั้นเป็นคนรู้จักกาลเทศะและคิดถึงคนอื่นเป็น อย่างยิ่ง ดังนั้นถ้าทั้งคู่ทะเลาะกันขึ้นมา แปดส่วนต้องเป็นเพ ราชธามนิธิทำอะไรให้เธอเสียใจอย่างแน่นอน

ระดับความลำเอียงของจันวิภาและฐิติพร ทำเอาปา รู้สึก ละอายใจขึ้นมาอยู่บ้าง

หลังจากที่พวกเขาทานข้าวเสร็จ ตอนที่ทั้งสามคนก็นั่งอยู่ที่ โซฟาดูละครและพูดคุยกันไปพลางๆ เวทัสนั้นก็กลับมาถึงที่บ้าน พอดี

“เด็กน้อย จันวิภามองเขา “มานี่เร็ว มาให้แม่ดูหน้าหน่อย ทำไมผอมลงล่ะลูก?”

“……….เวทีสมองดูแม่ของเขา รู้สึกปวดหัวขึ้นมา ไม่เห็นจะต้อง ตรงไปตรงมาขนาดนี้ก็ได้มั้ง?

เมื่อก่อน ใครกันที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าเขาเสียยิ่งกว่าอะไร ใน สายตามีแต่ปาณีกับคุณอาเท่านั้น

เขาเดินเข้ามาและนั่งลง ก่อนจะเหลืองมองปาณีรอบหนึ่งและ

รีบเบือนสายตาออกไป
ตอนแรกที่เวทีสออกจากบ้านไป เขานั้นพกอารมณ์คลุกกรุ่น ออกไปด้วย ตอนนี้กลับมาบ้านก็ยังคงมีร่องรอยความไม่ชอบใจ อยู่บ้าง

ปาณีรู้สึกว่าตอนนี้พวกเขากำลังไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบกันอยู่ ตนเองนั่งอยู่ที่นี่ออกจะทำลายบรรยากาศอยู่บ้างจึงรีบลุกขึ้นยืน และเอ่ย “ฉันยังมีงานที่ยังค้างอยู่ ขอตัวไปทำก่อนนะคะ

จันวิภาที่รู้ถึงความสัมพันธ์ของปาณีและเวกัสเช่นกันจึงพยัก หน้า “อืม”

เวทีสมองดูด้านหลังของปาณี สายตาเข้มขึ้นมา หลังจากที่ตนจากไป เธอนับวันยิ่งมีชีวิตที่ดีขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกนี้ทำให้ข้างในใจของเขารู้สึกแย่ที่สุด

ปาณีกลับมาถึงห้องและหยิบเสื้อผ้าเตรียมตัวที่จะไปอาบน้ำ ระหว่างนั้นธามนิธิก็โทรเข้ามาพอดี “กำลังทำอะไรอยู่?

“เตรียมไปอาบน้ำค่ะ” ปาณีพิงอยู่กับอ่างล้างมือ

ได้ยินเธอพูดว่าอาบน้ำ ธามนิธิก็รู้สึกว่าลมหายใจของตนเอง นั้นหนักขึ้นมา

ปาณีเอ่ย “เป็นอะไรไปคะ โทรมาแต่ไม่พูดไม่จา

“อยากฟังเธอพูด”ธามนิธิเอ่ย “ฉันอยากได้ยินเสียงเธอ เขาเพิ่งจะทำงานเสร็จและกลับถึงบ้าน มีเพียงเขาตัวคนเดียวเท่านั้นไม่มีปาณี จึงรู้สึกไม่ขึ้นอย่างมาก ดังนั้นจึงอยากฟังเสียง เธอพูดคุย

ปาณีหัวเราะ “อ้อใช่สิ วันนี้ชมนาดปล่อยวิดีโอที่ฉันกับเธอ ทะเลาะวิวาทกันขึ้นไปบนอินเตอร์เน็ต ภายหลังไม่รู้ว่าวิดีโอนั้น ถูกใครลบไปแล้ว”

เรื่องนี้ปา คิดไม่ออกเสียที ดังนั้นจึงบอกให้ธามนิธิฟัง

ธามนิธิเอ่ย “ไวยาตย์บอกฉันเรื่องนี้แล้ว”

ปกติหากเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับปาณี ไวยาตย์มักจะมา รายงานเขาเสมอ

ช่วงนี้เขากลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น จึงให้ไวยาตย์คอยจับตา ดูอยู่ตลอด ผลคือมีคนแย่งก้าวตัดหน้าเขาไปหนึ่งก้าว

ความรู้สึกนี้ ทำเอาคุณปู่ธามนิธิคนนี้รู้สึกไม่ค่อยสบายใจอยู่

บ้าง

ในเมื่อเป็นเรื่องของภรรยาเขา แต่กลับมีคนเป็นเดือดเป็นร้อน

ยิ่งกว่า!

ปาณีพึมพำ “ไม่รู้ว่าใครกันที่เป็นคนทํา

ธามนิธินิ่งเงียบ ในใจพอจะมีคำตอบขึ้นมา

ความเร็วขนาดนี้ แถมยังเป็นคนที่คอยช่วยเหลือปาณี เห็นที คงจะเป็นเขานั่นแหละ!!

เขาเอ่ยกับปาณี “เธอจะไปอายน้ำไม่ใช่หรือ?”
ปาณีเอ่ย “ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันวางแล้วนะคะ”

“ถือสายไว้อย่างนี้แหละ!” ธามนิธิเอ่ย “ฉันอยากได้ยินเสียง ของเธอ”

“ฉันอาบน้ำคุณยังจะฟังหรือคะ? คุฯอา คุณกลายเป็นคนไม่ดี ไปแล้วนะคะ”

ปาณีวางมือถือลงมุมหนึ่ง ก่อนจะเดินไปอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จ เดิมทีปาณีคิดว่าธามนิธิคงจะวางสายไป แล้ว ผลคือเธอพบว่าสายยังคงค้างอยู่

เธอเอ่ยถาม “คุณอา กำลังทำอะไรอยู่คะ?”

“ทํางาน”

ปาณีรู้ว่าเวลาเขาทำงานไม่ชอบให้คนรบกวน “ทำไมคุณถึงไม่ วางสายคะเนี่ย?”

“อยากได้ยินเสียงเธอแบบนี้ถึงค่อยเหมือนว่าเธออยู่ข้างๆขึ้น

มา

ธามนิธิรู้สึกว่ายิ่งตนเองอายุมากขึ้นเรื่อยๆ ก็ยิ่งรู้สึกต้องการ การดูแลอยู่เป็นเพื่อนมากกว่าเมื่อก่อน