ตอนที่796

จอมพลนรเทพมองดูเขา สีหน้าเย็นชาเป็นอย่างยิ่ง “ฉันได้ยินลุง ยุดบอกมาว่าเมื่อคืนแกออกไปทะเลาะวิวาทข้างนอกมาอีก แล้ว?”

ปากชะงักไป เมื่อวานเมธซนันทะเลาะวิวาท…….ไม่ใช่เป็น เพราะเรื่องชมนาดหรอกหรือ? ที่แท้จอมพลนรเทพ โมโหเรื่องนี้ นี่เอง

เมธชนันพูดอย่างใสซื่อ “ไม่มีนะครับ ผมไม่ได้ลงมือ

“ใช่ แกไม่ได้ลงมือ

จอมพลนรเทพมองเขาอย่างเคร่งเครียด “แต่แกให้คนอื่น ลงมือแทน นี่แกโตขนาดนี้แล้ว หยุดทำเรื่องเด็กอมมือแบบนี้สัก ที่ได้ไหม? ทำไมไม่ดูสถานะตัวเองบ้าง? แกรู้ไหมว่าถ้าเรื่องนี้ หลุดออกไปบนอินเตอร์เน็ต จะเกิดผลกระทบอะไรบ้าง?

ตอนนี้เป็นยุคของโลกอินเตอร์เน็ต หากมีเรื่องไม่ดีเพียงเล็ก น้อยก็จะถูกขยายให้ใหญ่โตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

จอมพลนรเทพเข้าใจว่าสองปีมานี้เมธชนันนั้นเปลี่ยนไปมาก แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเขายังคงทำตัวเหลวไหลแบบนี้

คิ้วของเมธชนันขมวดขึ้น เขาก้มหน้าลง และทานอาหาร เงียบๆ ไม่พูดจาอะไร
เห็นเขาคงจะถูกพ่อตัวเองสั่งสอนอยู่จนชิน เขาจึงไม่ได้ได้

เถียงกลับแต่อย่างใด

ตอนทานข้าว จอมพลนเทพถามปาณีเกี่ยวกับเรื่องราวของธา มนิธิ ก่อนจะปล่อยให้ปาณีพักอยู่บ้าน

เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่า ปาณีเปิดประตู เตรียมตัวลงชั้นล่างไปหยิบ น้ำมาเล็กน้อย เธอมองเห็นเมธุชนันเดินออกมาจากห้องของ จอมพลนรเทพพอดี

ปาจําได้ว่าหลังทานข้าวเสร็จเขาถูกเรียกเข้าไปในห้อง ตอนนี้ผ่านไปกี่ชั่วโมงแล้วถึงค่อยได้ออกมา?

เขาคงไม่ได้ถูกทุบตีหรอกนะ?

สีหน้าของเมธซนนิ่งสงบ เขาเดินเข้ามาและมองเห็นปาณี พอดีจึงชะงักไปเล็กน้อย “เธอยังไม่นอนอีกหรือ

“นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”ปาณีมองดูเขา

เผชิญหน้ากับปาณีที่ส่งสายตากังวลออกมา สีหน้าของเมธ ชนันที่เดิมที่มีสีหน้านิ่งสงบก็ปรากฏรอยยิ้มโล่งอกออกมา ไม่ เป็นไร ชินแล้ว เมื่อก่อนตอนธามนิธิยังอยู่ พ่อฉันเห็นฉันขัดหู ขัดตาเขามากกว่านี้อีก แค่ทำเรื่องเล็กๆน้อยๆลงไปก็หวดฉันเข้า ให้แล้ว จนฉันมักจะสงสัยบ่อยๆ ว่าที่จริงแล้วฉันเป็นลูกแท้ๆของ เขาจริงรึเปล่า”
ปาณีรู้ว่าเขาถูกตีก็เพราะเรื่องเมื่อวาน เธอรู้สึกว่าตนเองนั้นก็ มีส่วนที่จะต้องรับผิดชอบด้วยเช่นกัน “ทำไมนายไม่บอกไปว่า เป็นเพราะฉัน…”

“ไม่ต้องหรอก” เมธชยันไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองถูกตีอย่างผิดๆ แต่ อย่างใด “พ่อก็แค่หวังดีต่อฉัน กลัวว่าฉันจะไปสร้างเรื่องข้าง นอก”

ยิ่งพวกเขามีเกียรติยศมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งคิดถึงสายตาของคน อื่นๆ ที่มองมามากเท่านั้น ท้ายที่สุด ไม่ว่าคุณจะทำอะไรก็จะถูก ขยายให้ใหญ่โตยิ่งขึ้นเสมอ

ปาณีไม่เข้าใจอยู่บ้าง “ในเมื่อเป็นแบบนี้ เมื่อวานนายไม่ควร เข้ามายุ่งเรื่องของฉันเลย”

“เธอจะให้ฉันยืนดูเธอถูกรังแกหรือไง?”เมธชนั้นเอ่ย “แบบนี้ ต่อให้ธามนิธิไม่เกลียดฉัน แต่ฉันก็คงจะเกลียดตัวเองเช่นกัน ไม่ เป็นไรหรอก ก็แต่ถูกตีนิดหน่อย ไม่ได้เสียเลือดเนื้อไปสักหน่อย เธอไปนอนเถอะ”