ตอนที่791

“ถ้าเธอว่าทำไมฉันถึงไม่ได้ยิน? “เพื่อนของชมนาดแน่นอนว่า ย่อมต้องยืนฝ่ายเธอ

ควรจะบอกว่าคนกลุ่มนี้ทั้งหมดล้วนยืมอยู่ข้างชมนาดต่างหาก ชมนาดรู้จักพวกเธอมานานมากแล้ว แต่เพิ่งจะเคยพบหน้าปาณี เป็นครั้งแรก ใครจะยอมช่วยเหลือคนที่ไม่รู้จักกัน

ภาพที่อยู่ตรงหน้า ทำเอาปาณีรู้สึกพูดไปสองไพเบี้ยขึ้นมา

บางครั้งคนอื่นก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าใครเป็นคนผิดคนถูก ขอ แค่พวกเขามีคนมากกว่าแค่นี้ก็สามารถกลับเป็นขาวได้ “ปาณี” ในช่วงที่ปาณีหมดคำพูดใดๆที่จะเอ่ยออกมา ทันใด

นั้นเธอก็ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยสอดแทรกเข้ามา

ปาณีนิ่งงันไป และมองเห็นว่าเมธชนันกำลังเดินเข้ามา

เขา……..มาได้ยังไงกัน?

เมธชนั้นเดินมาหยุดอยู่ข้างๆปาณีและจ้องดูสถานกาณ์วุ่นวาย ตรงหน้า “เกิดอะไรขึ้น?

เมธชนันนั้นตัวสูงเป็นอย่างยิ่ง อีกทั้งยังหล่อมาก แทบจะจัด เป็นคนระดับเดียวกันกับธามนิธิ ผู้หญิงที่อยู่ตรงนี้พอเห็นเขาเข้า กอดหน้าแดงขึ้นมาไม่ได้

ถึงแม้จะเป็นคุณป้าไปแล้ว แต่ก็ยังต้านทานความหล่อแบบนี้ไม่ไหวอยู่ดี

ผู้หญิงคนหนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น “แอนเดรียลงมือตบตีเพื่อนของ

ฉัน ทำเอาเธออยู่ในสภาพแบบนี้” เมธชนันหันไปมองปาณี “เธอลงมือตบตีคนหรือเนี่ย?”

“เธอด่าฉันดวงตาของปากเปลี่ยนเป็นเข้มขึ้นแทบจะเป็น

ความหายนะ ในใจเธอไม่ใช่แค่รู้สึกคับข้องใจแบบทั่วๆไป

ดวงตาดำสนิทของเธอนั้นสะท้อนความเสียใจออกมา ทำให้ แรงกระตุ้นที่อยากจะปกป้องเธอของเมธุชนันนั้นทะลักออกมา “มือเจ็บรึเปล่า?”

“……”ปาณีชะงักไป และอดมองไปที่เขาไม่ได้

นี่เขา…..กำลังพูดอะไรกัน?

กลุ่มผู้หญิงที่กำลังมองเมธชนันอยู่ พอได้ยินก็มีความรู้สึกไม่

กล้าเชื่อหูของตัวเองขึ้นมา ที่เขากังวลนั้นไม่ใช่เรื่องชมนาดจะได้รับบาดเจ็บอย่างไร แต่

กลับกังวลว่ามือของแอนเดรียจะเจ็บเนี่ยนะ!

ผู้ชายคนนี้ เป็นอะไรกับปาณีกันแน่?

ชมนาดนั้นเคยเจอธามนิธิมาก่อน เธอรู้ว่าแฟนของปาณีนั้น ไม่ใช่คนตรงหน้าเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าปาณีนั้นที่แท้กลับมีความ สัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นอยู่อีกด้วย

ช่างเป็นผู้หญิงราคาถูกจริงๆ
เธอทิ้งตัวลงไปในอ้อมอกของตรีวิทย์มากยิ่งขึ้น “ตรีวิทย์ ฉัน ปวดหัวมาก”

“ไปส่งเธอที่โรงพยาบาลก่อนเถอะ”ผู้หญิงในนั้นเอ่ย

การทะเลาะตบตีกันเกิดขึ้นมาแล้ว แน่นอนว่าต้องส่งตัวไปโรง พยาบาลตรวจร่างกาย

ปาณีที่เป็นคนลงมือ ก็ถูกบังคับให้ตามไปโรงพยาบาลด้วย เช่นกัน

เธอยืนอยู่ในโรงพยาบาล ยังคงจมอยู่ในความรู้สึกโกรธ เมธ ชนันยืนอยู่ข้างๆเธอ มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋าไว้ เขาจ้องดูเขา “พวกนั้นรังแกเธอหรือ?”

“…..”ปาณีไม่พูดจา เธอนั้นเกลียดเมธชนั้นอย่างยิ่ง แต่ตอนนี้ เขากลับเป็นเพียงหนึ่งเดียวที่ยืนอยู่ข้างเธอ

รู้ว่าเธอลงมือตบตีคนอื่น ก็ยังไม่รู้สึกว่าเธอเป็นคนที่ผิด

ปาณีไม่ได้มองเขา “เปล่า ฉันก็แค่เห็นเธอแล้วขัดหูขัดตา “ปาณีที่ฉันรู้จัก ไม่ใช่คนประเภทที่มองใครขัดหูขัดตาแล้ว เข้าไปลงไม้ลงมือ” ถ้าหากคนอื่นไม่มาหาเรื่องเธอ เธอก็ไม่มอง คนนั้นหัดหูขัดตา

เธอที่เกลียดนลินขนาดนั้น ยังไม่ได้ลงมือกับนลินเลยแม้แต่ น้อย นับประสาอะไรกับการลงไม้ลงมือกับคนที่ไม่ได้คุ้นเคย

ปาณีเล่น “คนเดี๋ยวนี้น่ารำคาญเกินไปแล้ว
แต่ละคนแทบจะเหมือนคนเป็นโรคประสาท คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปก่อปัญหาเสียตั้งแต่เมื่อไหร่

ขณะที่ปาณีกำลังเอ่ยพูดอยู่กับเมธชนัน ตรีวิทย์ก็เดินเข้ามา เขามองดูปาณีและเอ่ยขึ้น “ชมนาดไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ฉันจะไปจ่ายค่ารักษาให้เธอ คง

ในเมื่อปาณีเป็นคนที่ลงมือ ตอนนี้ชมนาดบาดเจ็บ เธอจึงต้อง เป็นคนที่รับผิดชอบ

ปาณีเอ่ย “ไม่ต้อง ฉันไปเอง”