ตอนที่ 762

ปาณีมองธามนิธิ และถามอย่างสงสัยว่า : “อาล่ะ? เป็นยังไง บ้าง? อยู่ที่นั้นคุ้นชินหรือยัง?”

เขาจากไปตั้งหนึ่งเดือนกว่าแล้ว!

ปาณีก็ไม่รู้ว่าเขาใช้ชีวิตที่นั้นเป็นอย่างไรบ้าง ธามนิธิเป็นคนสุขุมนิ่ง มีปัญหาอะไรก็มักจะไม่พูดอะไรกับเธอ และเขามักจะเป็นเหมือนรูปปั้นเหล็กรูปหนึ่งในใจของเธอ

ธามนิธิพูดว่า : “ก็ดี แค่ตอนไปแรกๆอาจจะไม่ค่อยคุ้นซินสัก เท่าไหร่”

ไวยาตย์นั่งอยู่ข้างคนขับ เขาปรับเก้าอี้ที่นั่ง : “เขาคิดถึงหนู มากเลยนะ เนคไทที่หนูซื้อให้เขาก่อนหน้านี้ เขาใส่ทุกวันเลย มี อยู่วันหนึ่งทำหาย เขาตามหาทุกที่ แถมยังทำผมลำบากไปด้วย ทั้งวันเลย”

ไวยาตย์ฉวยโอกาสตอนนี้ฟ้องปาณี

ในฐานะผู้ช่วย เขาก็ทำอะไรไม่ได้

ตอนแรกเขาคิดว่าก็แค่เนคไทเส้นเดียว จะสำคัญอะไรหนัก หนา?

แต่ธามนิธิก็ยังใช้ให้เขาไปหา
ผ่านไปสักพัก เขาก็ถามเหตุผล ธามนิธิถึงจะบอกว่าเป็นของที่ ปาณีซื้อให้

แต่ถึงยังไงในใจของไวาตย์ก็รู้สึกผิด

เพราะคุณสามนิธิของเขา! เมื่อก่อนไม่ใช่คนแบบนี้ พูดจบ ไวยาตย์ก็รู้สึกเหมือนธามนิธิกำลังจ้องมองอยู่ ผู้ช่วยคนนี้ ปากมากจริงๆ

ปาณีมองที่ธามนิธิ และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เธอรู้สึกว่าอาเธอ น่าขำมาก ไม่ต้องเห็นเสียดายเลย ถ้าทำหายเดี่ยวหนูซื้อให้อา ใหม่ก็ได้!”

“…” ธามนิธิไม่ได้พูด แต่ในใจคิดอยู่ว่า นั้นเป็นสิ่งที่ปาณีซื้อ 11 ของให้เขาเป็นชิ้นแรกเลยนะ

ปกติเธอซื้อของให้เขาก็น้อยอยู่แล้ว และสิ่งของที่สามารถพา

ติดตัวด้วยก็มีน้อยอยู่ อีกอย่างก็ไม่สามารถใส่ได้ทุกสภาพ

อากาศด้วย

แต่ตอนนั้นเป็นเพราะคิดถึงเธอมากๆ อยู่กินกับเธอมาเกือบ หนึ่งปีแล้ว แต่หลังจากจากไป เขามักรู้สึกว่าข้างกายดูว่างๆไป

ถึงขนาดตอนไปแรกๆ บางครั้งเขาถึงขั้นเห็นร่างเงาของเธอ กำลังเดินเล่นไปมาเบื้องหน้าของตัวเอง

เมื่อกลับถึงบ้านวิสุทธิ์เวช ก็พบว่าน้าฐิติพรกับจันวิภาก็อยู่ที่ บ้านหมือนกัน เมื่อน้าฐิติพรเห็นหน้าลูกชายที่ไม่ได้เจอกันมานานดวงตาก็เปล่งประกาย “ธามนิธิ กลับมาแล้ว”

ทุกครั้งที่ธามนิธิกลับมา น้าฐิติพรมักจะตื่นเต้นเสมอ

ธามนิธิพยักหน้ารับ “ครับ”

ในห้องมีผู้หญิงสามคนที่เป็นคนสำคัญสำหรับเขา แม่ พี่สาว และปาณี

คนรับใช้ยกสัมภาระของเขาเดินเข้ามา ที่จริงของที่ถืออยู่ก็ไม่ มาก ส่วนใหญ่จะเป็นของฝากประจำเมืองที่เขาซื้อเพื่อเตรียมให้ พวกเขาโดยเฉพาะ แม้แต่คนรับใช้หรือน้าๆที่อยู่ด้วยกันมานาน ในบ้านไม่กี่คนก็มีของฝากด้วยเหมือนกัน

น้าฐิติพรมองปาณี และพูดว่า : “ปาณี ลูกออกจากบ้านตั้งแต่ เช้าแล้ว ทำไหมถึงเพิ่งกลับมาล่ะ? เมื่อกี้แม่ยังคุยกับพี่สาวเลยว่า ลูกหลงทางหรือเปล่า”

ปาณีอธิบายว่า : “เปล่าครับ พอดีเครื่องบินของอาเกิดการ

ล่าช้าค่ะ เลยทำให้หนูต้องรอนานไปหน่อย”

หลังจากพูดคุยกับน้าฐิติพรและวิภาดาสักพัก ธามนิธิกับปาณี ก็กลับห้อง

เขานั่งอยู่บนโซฟา ปาณีช่วยหาเสื้อผ้าเปลี่ยนใหม่ให้เขา จาก นั้นก็เตรียมของอาบน้ำและเปิดน้ำในอ่างให้เขา ก่อนออกมา

“เรียบร้อยแล้ว”
“ครับ” ธามนิธิตอบรับ เมื่อเวลาผ่านไปสองวินาที เขาถึงจะ เงยหน้าและมองภรรยาของตัวเอง ปาณีอยู่บ้านมักจะใส่รองเท้า เตะ เมื่อเห็นนิ้วเท้าสิบนิ้วที่กลมยื่นออกมา เขาก็รู้สึกว่าน่ารักดีจัง

ธามนิธิเพิ่งรู้สึกว่า นานมากแล้วที่ไม่ได้เจอเธอ แต่พอมองดู ตอนนี้ก็รู้สึกว่าเธอน่ารักกว่าเดิมมาก ธามนิธิยืนขึ้น ปาณีเอาผ้าขนหนูอื่นให้เขา “หนูเตรียมน้ำอาบ

น้ำให้อาแล้วค่ะ”

ธามนิธิรับผ้าขนหนู แต่ไม่ได้เข้าห้องน้ำทันที เขากลับกอดเธอ ไว้ แล้วผลักเธอพิงผนังกำแพง พร้อมรับมือสองข้างกันไว้ และ หลับตาลง

ขนตาอันยาวของเขา บางเบาเหมือนขนนกมาก