ตอนที่728

ธามนิธิพูดแล้วโยนโทรศัพท์มาให้เธอปาณีรับไว้แล้วเห็นที่ ปรากฏบนจอ…..

ถึงแม้ปาณีให้คนลบโพสต์และรูปพวกนั้นแล้วแต่ก็ยังมีข่าว

แพร่ออกมาบ้าง

บอกว่าอะไร : โมรีกับเวท์สเลิกกันเพราะเธอ…..

บอกว่าอะไร : ปาณีในถานะเพื่อนสนิทของโมรีแต่กลับแทรก ความรักของเพื่อน

ไม่เพียงแค่นี้ขนาดข่าวที่ติรยาเคยกระจายไปทั่วตอนนั้นที่ว่า ปาณีไปแย่งแฟนเธอไม่เป็นมิตรต่อปาณีข่าวพวกนี้ก็โดนขุดออก มาอีก

คนสมัยนี้คงน่าเบื่อมากถ้าคนอื่นสนใจเธอก็จะมีคนไปขุดเรื่อง เก่าๆของเธอออกมาไม่ว่ามันจะจริงหรือไม่จริง

ปาณีไม่คิดว่ามีเรื่องพวกนนี้ด้วยสีหน้าก็ดูตระหนักทันที ทั้งๆที่เรื่องมันไม่ใช่แบบนี้แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามีคนตั้งใจทำ ธามนิธิมองเธอ “ดีใจไหม?”

“ไม่ดีใจ” ใครเห็นพวกนี้แล้วจะดีใจ

เธอไม่ได้มีโรคสักหน่อย
ธามนิธิบอก “นี่คือผลที่เธอไม่บอกฉันก่อนถ้าเธอบอกฉัน ตั้งแต่แรกมันก็จะไม่มีพวกนี้เกิดขึ้น

ธามนิธิมอง โทรศัพท์ไม่ได้ยกหัวและในใจก็สับสนมาก

อยู่ๆธามนิธิก็ยื่นมือมาวางลงบนหัวเธอและน้ำเสียงอ่อนโยน “ไม่ต้องกังวลฉันให้คนไปจัดการเรื่องพวกนี้แล้วไปกินข้าวกัน เถอะ”

ถ้าไม่เห็นมันช่างมันแต่เห็นเรื่องพวกนี้แล้วเขาจะทำเป็นไม่ สนใจไม่ได้

ท่าทีของเขาทำให้สีหน้าตระหนักถึงของปากีสบายขึ้นมาทันที

ปาณีเดินไปแล้วนั่งลงบนตักเขาอิงเขาไว้ “คุณอาดีที่สุดแล้ว เห็นเธอที่ทำตัวติดเหมือนแมวธามนิธิก็พูด “ดีที่สุดแล้วยังไง? ยังไงเธออยากหลอกฉันยังไงก็หลอกแบบนั้นอยู่ดี

“คราวหลังไม่กล้าแล้ว” ปาณีสัญญา “คราวหลังฉันจะไม่ หลอกคูณอาอีก”

ประเด็นคือเธอพบว่าเหมือนทุกครั้งที่จะหลอกเขาเธอก็ทำไม่ สําเร็จ

เขามักจะรู้ทุกเรื่องตลอด

ปาณีสงสัยหนักมากว่าเขาใส่ตาบนหลังเธอหรือเปล่า “แล้วถ้าครั้งหน้ายังหลอกอีกล่ะ?”

.…….ไม่กล้าจริงๆแล้ว” เธอพูดเสียงเลาในอ้อมกอดเขา
ธามนิธิ “เรื่องแบบนี้เธอจะปิดบังฉันไว้ทำไม? แต่คนที่ลำบาก เสียใจกลับเป็นตัวเองไม่ใช่หรือไง ฉันรู้ว่าเธอกลัวฉันโกรธกลัว ฉันไม่สนใจแต่ที่ฉันเกลียดที่สุดไม่ใช่ที่เธอทำเรื่องผิดแต่เป็นเธอ หลอกฉันเข้าใจไหม?”

เธอมองเขาแล้วพยักหน้าสายตาเขาดูเข้มแต่ทำให้คนรู้สึก ปลอดภัย “รู้แล้ว”

เธอนั่งเงียบๆ ในอ้อมกอดของธามนิธิไปสักพักแล้วยกหัวขึ้น มองเขา “แล้วเรื่องขอแต่งงานจะทำยังไงดี?

ธามนิธิพูดอย่างจริงจัง “ยังไงก็พลาดไปแล้วก็ช่างมันเถอะ!

* ปาณีอดที่จะแอบบ่นเบาๆไม่ได้ทำไมต้องทำยังงี้กับ

เธอ?

เธอก็ไม่พูดแต่มือยังจับเสื้อเขาไว้อยู่ธามนิธิมองเธอที่ทำตัวน่า สงสารก็บอก “เด็กโง่ไว้คราวหน้ามาทดแทนแล้วกัน”

ได้ยินเขาพูดแบบนี้ที่เธอทำหน้าเบี้ยวหน้าบูดก็กลับมาเหมือน เดิมทันที

เธอมองเขา “คุณอาพูดเองนะห้ามลืม

ธามนิธิไม่ได้ตอบเธอแต่ในใจเขาตอบตกลงแล้วสำหรับความ หยิ่งยโสของเขาก็ขี้เกียจพูดให้ปาณีอีก

เขาจับมือเธอ “หิวหรือยัง?”

“หิวๆๆ” เมื่อวานกินโจ๊กตลอดตอนเช้าก็ไม่ได้กินอะไรทีแรกปาณียังคิดไว้ว่ากลางคืนจะได้กินดีๆสักมื้อแต่สุดท้ายกลับไม่ได้ กินสักอย่างแถมเพราะเรื่องของเวทสทำเอาตัวเองตกใจไม่เบา