ตอนที่725

จิตใจธามนิธิก็เข้มแข็งตลอดเขาไม่รู้สึกว่าตัวเองจะมีอะไรที่รับไม่

ความกดดันทําให้ไวยาตย์ยื่นโทรศัพท์ให้อย่างระมัดระวัง

แล้วแอบดูท่าทีของธามนิธิ

ตอนนี้เธอมีความรู้สึกเหมือนเธอตายแล้ว

ธามนิธิมองกระทู้ในนั้นแล้วมีรูปที่ปาณีจูบกับเวทัสสายตาก็ดู เย็นชาขึ้นมาทันที

รู้สึกอากาศในรอบตัวมันแข็งตึงไปหมดไวยาตย์มองเขา “คุณ ธามนิธิมันอาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดอาจจะเป็นรูปตัดต่อคุณธา มนิธิอย่าคิดจริงจังเลยครับ”

” ธามนิธิถือโทรศัพท์แล้วมองรูปไม่ได้พูดอะไร

เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนที่ใจกว้างพอแต่พอเห็นภาพนี้ก็รู้สึกใจ

บีบแน่น

เสื้อผ้าตัวนี้ของปาณีเขาจำได้

นี่เป็นภาพของเธอกับเวทสหลังจากที่อยู่กับธามนิธิแต่ไม่ใช่ รูปก่อนที่รู้จักเขาตอนที่พวกเธอคบกัน

สิ่งที่ทำให้เขาผิดคาดคือ : หลังจากที่อยู่กับเขาเวทัสก็ ยัง……ไปจูบเธอ?
ปาณีไปที่โรงเรียนและไปตามหาคนที่โพสต์ให้เขาลบโพสต์นี้ จากนั้นก็รีบเรียกรถไปตามที่ที่ไวยาตย์ส่งมาให้เธอ

เป็นร้านอาหารที่อยู่ข้างแม่น้ำ

เธอไม่ได้เอากระเป๋าตังเลยเอาเงินวีแชทจ่ายจากนั้นก็รีบลง จากรถแล้ววิ่งไปในร้านอาหารพนักงานเห็นเธอ “ขอโทษนะคะ วันนี้ร้านปิดค่ะ”

ข้างในไม่มีลูกค้าสักคนจริงๆมีแค่พนักบางคนที่พยายามยก เก็บดอกกุหลาบและลูกโป่ง….…….

ปาณีเกือบคิดว่าตัวเองมาที่เลยเอาโทรศัพท์มาเช็คอีกครั้ง “ฉันมาหาคนค่ะเพื่อนฉันเรียกให้ฉันมา

“หาคนหรอคะ?” แล้วเขาก็ค่อยนึกได้ “มาหาคุณธามนิธิใช่

ไหมคะ?”

วันนี้ในร้านมีธามนิธิเป็นลูกค้าคนเดียวปาณีมาตอนนี้หรือว่า เธอเป็นนางเอกที่ธามนิธิรอตลอด

ปาณีพยักหน้า “ใช่ค่ะเขายังอยู่ไหมคะ?”

ถึงแม้สายไปหน่อยแต่ปกติคุณอาก็รอเธอตลอด

“เขาไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมงแล้วค่ะทำไมคุณไม่มาเช้ากว่านี้ หน่อยล่ะคะ” พนักงานทำหน้าเสียดาย “คุณไม่รู้ว่าวันนี้คุณธา มนิธิมาตั้งแต่เช้าพวกนี้เขาทำเองกับมือเลยเขาตั้งใจเตรียมจะ ขอคุณแต่งงานค่ะ”
“ขอ……แต่งงาน?” ปาณีรู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองโดนอะไรบีบ

นี่เขาจะขอเธอแต่งงานงั้นหรอ?

พนักงานพยักหน้า “ใช่สิคะ! ขอแต่งงานคุณไงหรือว่าคุณไม่รู้? คุณทำแบบนี้ได้ไง? ให้เขารอคุณตั้งสามชั่วโมงแล้วคุณมาตอน

นี่ก็เก้าโมงแล้ว

ปาณีมีความรู้สึกอยากบีบคอตัวเองตายเธออยู่ในโรงเรียนมัว แต่หาคนโพสต์ก็ไปแล้วครึ่งวันให้เขาลบโพสต์เสร็จก็นั่งรถมา จากโรงเรียนอีก

เธอไม่เคยคิดเลยว่าที่วันนี้คุณอาไม่มาหาเธอที่โรงพยาบาล ที่แท้ก็กำลังเตรียมของพวกนี้

เห็นพนักงานพวกนั้นยกกุหลาบไปเก็บความรู้สึกผิดมันก็มา เต็มอก

เธอเดินออกมาจากร้านอาหารแล้วโทรหาธามนิธิเขาไม่รับ

สาย

เธอก็โทรหาไวยาตย์อีกได้ยินว่าพวกเขากลับบ้านแล้วก็เลย เรียกรถกลับไปที่สวนจตุจักร

บรรยากาศในบ้านยังเหมือนเดิมดูไม่ออกสักอย่าง

ปาณีถาม “คุณอาอยู่ข้างบนหรอคะ?”
เธออยากเจอเขาอยากขอโทษเขา เธอมาสาย

“อยู่สิ” น้าลำมุงสงสัย “เธอไปไหนมาเนี่ย? ทำไมถึงกลับมา

ตอนนี้?”