ตอนที่704

“ขอบคุณนักเขียนครับ” เมธชนันบอก “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ ลายเซ็นจากคนอื่นเลยนะเนี่ย

ปาณีบ่น “ถ้าฉันเชื่อเธอก็บ้าไปแล้วครั้งที่แล้วฉันเห็นในบ้าน เธอลายเซ็นหนังสือของสุริยาด้วย” สุริยาเป็นนักเขียนและชื่อเสียงนั้นเป็นสิ่งที่ปาณีไม่กล้าคิด

เธอก็ถือว่าเป็นแค่คนที่เขียนเรื่องราวต่างๆ เป็นความบังเอิญ ที่มาถึงจุดนี้และเธอก็ไม่รู้สึกว่าเธอเป็นนักเขียน

สุริยา เป็นนักเขียน

ก็เลยรู้สึกว่าคำพูดของเมธชนันประชดเธอมาก

เมธชนันยิ้ม “ใช่แล้วพ่อเขาสนิทกับพ่อฉันถ้าเธออยากเจอ เดียวถ้าวันหลังเขามาบ้านฉัน ฉันจะพาเธอไปดู”

“ได้หรอ?” แค่คิดก็สนุกแล้ว

เมธชนัน “ได้สิ”

เธอส่งปาณีถึงบ้านแสงศรีเรืองรู้ว่าฉันวิภาก็อยู่ก็เข้าไปทักทาย กับจันวิภาด้วยแล้วค่อยกลับไป

เพราะธามนิธิเลยทำให้เมธชนันสนิทกับคนรอบตัวธามนิธิ หมด
ท่าทีที่แสดงต่อวันวิภาราวกับเป็นพี่สาวตัวเอง

เธอเก็บของเสร็จแล้วไปร้านอาหารที่นัดไว้เห็นนลิน มีสุวรรณ์ นั่งอยู่ตรงนั้นใส่ได้สง่ามาก

แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเมื่อคืนไม่ได้หลับดีๆ หรือเปล่าหน้าของ นลิน มีสุวรรณดูไม่ค่อยดี

ปาณีเดินไปแล้วนั่งลงมองนลิน มีสุวรรณ์ “คุณน้านดินหาฉันที เรื่องอะไรหรอคะ?”

นัดเธอมากินข้าวที่ร้านอาหารทำให้ปาณีรู้สึกเกินคาดมาด นลิน มีสุวรรณ์มองปาณีบนมบหน้าไม่มีรอยยิ้มมั่นใจเหมือน เมื่อก่อน

เขาก้มหัวลงแล้วมองเมนูอาหาร “อยากกินอะไร?”

“ได้หมด” ปาณีวางกระเป๋าลงแล้วมองนลิน มีสุวรรณ์ “มีอะไร เธอก็พูดในโทรศัพท์ก็จบจำเป็นต้องเรียกฉันออกมาแบบนี้หรือ ไง”

“เมื่อคืนเธอกับชนันออกไปทําอะไร?”

เมื่อคืนเธอเห็นเมธชนันกลับบ้านตอนสี่ทุ่มกว่า

นี่ทำให้นลิน มีสุวรรณ์รู้สึกมีพิรุธ

ปาณียกยิ้ม “นี่เป็นเรื่องของฉันไม่จำเป็นต้องมารายงานเธอ ไม่ใช่หรอ?”

ไม่ได้เกี่ยวกับนลิน มีสุวรรณ์สักหน่อย
“เธอออกให้ห่างจากชนันหน่อยนะ” นลิน มีสุวรรณ์พูดด้วย ความระแวง

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงจะส่งรูปสองคนนั้นให้ธามนิธิดูแต่ว่า คราวก่อนเธอเคยให้เณศราเอารูปของธีระและปาณีให้เขาแต่ คนในบ้านวิสิทธิ์เวชกลับไม่มีท่าทีอะไรเธอเลยไม่แน่ใจว่าวิธีนี้ ใช้ได้หรือเปล่า

และครั้งที่แล้วเธอเคยไปบ้านแสงศรีเรืองแล้วให้ฝนสิริช่วยคุย กับปาณีสุดท้ายก็กลายเป็นแบบนี้

เธอเลยไม่กล้าไปทำธามนิธิอีกเลยต้องมาหาปา ตอนนี้เธอมีท่าทีเกรงใจต่อปาณี ธามนิธิคงไม่มาหาเธอแล้ว สินะ?

ตั้งแต่ที่เคยโดนธามนิธิบีบทำให้นลิน มีสุวรรณ์มีลางสังหรณ์

ว่ากลัวไปทำให้ธามนิธิไม่สบายใจ

ปาณีมองนลิน มีสุวรรณ์แล้วพูด “ห่างไม่ได้”

เมธชนันกับธามนิธิสนิทจนราวกับพี่น้องจริงๆถึงอยากห่างก็ ห่างไม่ได้อยู่ดี

นลิน มีสุวรรณ์กลับรู้สึกว่าปากอยากอ่อยเมธชนันมากกว่า

สายตาเธอมองปาณีอย่างน่ารังเกียจ “เธอมีธามนิธิแล้วแต่ยัง มายุ่งกับชนัน? เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองขายหน้ามากหรือไง?

ปาณียกคิ้ว “คุณน้านลินแต่งงานแล้วไม่ใช่หรอคะหรือว่าฉันจ่าผิด? เธอแต่งงานแล้วแต่กลับมาบอกรักเมธซนั้นฉันถึงรู้สึก เธอยิ่งขายหน้ามากกว่าอีก

สายที่โทรเมื่อคืนสิ่งที่นลิน มีสุวรรณ์พูดออกมาทุกอย่างปา ได้ฟังอย่างชัดเจนหมด