ตอนที่ 665

บ้าเอ๊ย!

นี่มันเลวมาก!

นภันต์ไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะมาด้วยวิธีนี้ จ้องมองฝนสิริ “คงจะเป็นบ้านมีสุวรรณ์ที่เป็นมือที่สาม ก็เพราะเธอ พี่สาวของ ผมถึงจะหย่ากับพี่เขย

พูดถึงเรื่องนี้แล้วนภันต์ก็โกรธมาก

ก่อนหน้านี้เขายังเล่ากับฝนสิริเกี่ยวกับเรื่องของนลิน มีสุวรรณ์ คนนี้ ไม่เคยคิดเลยว่านลิน มีสุวรรณ์จะมาหาถึงที่

ฝนสิริพูด “เป็นไปไม่ได้ ฉันว่าเธอไม่เหมือนคนเลว เธอดีกว่าพี่ สาวแกอีก ตั้งแต่พี่สาวของแกแต่งงานกับธามนิธิ ก็ไม่เคยคิดว่า ฉันเป็นแม่ ฉันต้องการบ้าน พวกเขายังไม่ใส่ใจ แกดูสิคนอื่นยังดี เสียกว่า”

ตอนนี้เธอถือเงินสองแสนที่นลิน มีสุวรรณ์ให้ อดไม่ได้ที่จะพูด แทนนลิน มีสุวรรณ์

ที่ปาณีอยู่กับธามนิธิ เธอก็ไม่ได้รับประโยชน์อะไรเลย มันดี กว่าที่จะแยกพวกเขาออกจากกัน!

นภันต์จ้องมองไปที่แม่ของตัวเอง แทบจะไม่รู้เลยว่าควรจะพูด อะไร “นั่นเพราะเธอมีจุดประสงค์แอบแฝง! คุณห้ามใช้ของที่เธอให้

ถ้ารับไว้ ยังไม่รู้เลยว่าจะมีปัญหาอะไรตามมาบ้าง ถึงนภันต์จะยังเด็ก แต่มีความคิดก้าวหน้ามาก

ฝนสิริถลึงตาใส่เขาทันที “เรื่องนี้แกไม่ต้องบอกพี่สาวของ แกนะ ได้ยินไหม แม่แก่แล้ว บ้านอะไรนั่น ฉันก็ทำเพื่อแก แกก็ เห็นว่าบ้านมันแพงแค่ไหน ฉันกับพ่อแกไม่สามารถหาเงินได้อีก แล้ว หลังจากนี้จะซื้อบ้านให้แกแต่งงานกับลูกสะไภ้ได้ที่ไหน พี่ สาวของแกไม่สามารถช่วย…

วันนี้เป็นวันเกิดโม นภันต์และโมรีเป็นทีมเดียวกัน จึงตามไป ด้วย

ปาณีนั่งอยู่บนเก้าอี้ หลังจากได้ยินสิ่งที่นภันต์พูดกับตัวเอง

เกี่ยวกับเรื่องโรงพยาบาล อดไม่ได้ที่จะถลึงตาใส่นภันต์ “แม่

ป่วยหรือเปล่า”

เมื่อสองวันก่อนตอนที่เธอป่วย ยังไปเฝ้าเธอที่โรงพยาบาลอยู่ เลย แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นว่าเธอกลายเป็นแบบนี้

ปาณีรู้สึกว่าการให้ของตัวเอง เป็นเพียงการให้อาหารสุนัข

นภันต์มองปาณีที่ยืนขึ้นด้วยความโมโห น้ำเสียงที่พูดก็ดังขึ้น ด้วย จนเพื่อน ๆ หลายคนมองมา จึงดึงเธอนั่งลง “ผมก็บอกเธอ แล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไง

“โกรธเธอจนจะบ้าตายอยู่แล้ว” ปาณีพูดไม่ออกจริง ๆ
ใช่ว่าไม่รู้จักคุณธรรมของแม่ เธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะ ร้องไห้ด้วยความโกรธ

ไม่รู้ว่ามีแม่ที่ชั่วร้ายแบบนี้ได้ยังไงกัน

นภันต์พูด “ทั้งมีสุวรรณ์ ดูก็รู้ว่าไม่มีคนดี ไม่อย่างนั้นเธอจะทำ แบบนี้ออกมาได้ยังไง”

ปาณีกำหมัดแน่น เมื่อนึกถึงนลิน มีสุวรรณ์ ก็พูดไม่ออก

ไม่สามารถลงมือกับเธอได้ ก็มาใช้จุดอ่อนของแม่

ปาณีอยากถาม ว่าสำหรับนลิน มีสุวรรณ์ สุดท้ายแล้วจะมี ประโยชน์อะไรกันแน่

หลังจากทานอาหารเสร็จ พวกของโมรีจะไปร้องเพลงที่ คาราโอเกะกันต่อ ปาณีไม่ได้ไป ตรงไปที่โรงพยาบาลแทน

ฝนสิรินั่งอยู่ในห้องวีไอพี ไม่เคยได้รับการรักษาแบบนี้มาก่อน พยาบาลที่นี่ก็มีทัศนคติที่ดีเช่นกัน ไม่เหมือนคนไข้ห้องธรรมดา กี่คนต่อกี่คน ทุกวันก็มีอยู่ใบหน้าเดียว

เห็นปาณีเข้ามา ฝนตกใจมาก ฉับพลันใบหน้าที่เต็มไปด้วย ความรู้สึกผิดก็เผยรอยยิ้มประจบ “ปาณีแกมาแล้วเหรอ”

ปาณีไปที่เตียงคนไข้ จ้องมองเธอ “ได้อยู่ที่นี่รู้สึกดีไหมคะ”

“ก็ดี” ฝนสิริรับของจากนลิน มีสุวรรณ์มา จึงไม่กล้าที่จะมอง ตาของปาณี

ปาณีมองเธอที่ไม่สะทกสะท้านแถมยังรู้สึกดี พลันโกรธจนร้อนรุ่ม “คุณเป็นขอทานเหรอ คนอื่นให้อะไรคุณคุณก็เอามันหมด คุณไม่รู้จักการปฏิเสธบ้างหรือไง”

” ฝนสิริจ้องมองเธอ “แกไม่ต้องการก็อย่ามาพูดจา ร้ายกาจแบบนี้ ขอทานอะไร ถ้าไม่ใช่แม่ขอทานคนนี้ แกจะมีวันนี้ เหรอ แกอยู่กับธามนิธิแล้วให้ประโยชน์อะไรกับฉันบ้าง ให้แม่ ของแกอยู่ในห้องพักผู้ป่วยห่วย ๆ ตอนนี้มีคนอื่นเปลี่ยนให้ฉัน แกยังบอกว่าฉันเป็นขอทานอีกเหรอ”