ตอนที่ 663

“คุณเกรงใจมากไปแล้วจะ” เธอก็แค่หญิงชราคนหนึ่ง มีอะไรที่เห 50

นลิน มีสุวรรณ์กลับมาจากปักกิ่งเมื่อวันก่อน ระยะเวลาในการ

ปรับอารมณ์ด้านลบของตัวเองจึงต้องใช้เวลาสักพัก

ปาณียั่วยวนธามนิธิเก่งมาก เธอไม่สามารถทําอะไรกับปา ได้ ดังนั้นจึงเปลี่ยนความคิดมาที่ตัวฝนสิริ

เคยได้ยินว่าฝนสิริเป็นคนตะกละหิวเงิน

เธอมองและยิ้มให้กับฝนสิริ “ปาณีและฉันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เมื่อคุณป่วย แน่นอนว่าต้องเป็นห่วง

พูดถึงตรงนี้ มองไปรอบห้องผู้ป่วยที่ไม่ได้ดีมากนัก แล้วพูด ออกมาด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ “ทำไมปาณีให้คุณพักในโรง พยาบาลแบบนี้ล่ะคะ ห้องนี้เล็กมาก สภาพก็ไม่ค่อยดี เธอ ประหยัดเกินไปแล้ว”

ฝนสิริไม่คิดว่ามีอะไรผิดปกติกับห้องนี้ เธอมักจะเป็นคนที่ไม่ ชอบมาโรงพยาบาล และคิดว่ามันต้องเสียเงินมากเกินไป

ถ้าไม่ใช่เพราะการเจ็บป่วยครั้งนี้ก็ไม่มีทางจะมาเข้าโรง พยาบาล เธอไม่ได้ต้องการที่จะใช้จ่ายเงินกับส่วนนี้

ในความคิดของเธอ ห้องนี้ก็ดีพอแล้ว
เธอพูดกับบลิน มีสุวรรณ์ว่า “ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ฉันคิดว่ามัน

นลิน มีสุวรรณ์ยิ้มและพูดว่า “นั่นเพราะคุณป้าประหยัดมาก เกินไปค่ะ ฉันเป็นเพื่อนกับปาณี ที่จริงแล้วเรื่องแบบนี้แต่บอกฉัน มา เดียวก็พอ คุณยังจะอยู่ห้องนี้เหรอคะ ฉันพาคุณไปห้อง ใหม่ กว่า”

* ฝนสิริไม่รู้ว่าที่จริงแล้วห้องนี้มันเป็นยังไง เธอไม่ได้ อาศัยอยู่ที่นี่ เธอมองนลิน มีสุวรรณ์ “มันจะดีเหรอ

“แล้วมันมีอะไรที่ไม่ดีเหรอคะ” นลิน มีสุวรรณ์เอาโทรศัพท์มือ ถือออกมา “ก็แค่โทรศัพท์” เมื่อพูดจบ เธอเริ่มโทรศัพท์ เธอค่อนข้างคุ้นเคยกับโรง

พยาบาลแห่งนี้

หลังจากวางสายแล้ว นลิน มีสุวรรณ์บอกกับฝนสิริว่า “ฉันโทร ไปแล้วนะคะ พวกเขาจะพาคุณป้าไปยังอีกห้องที่มีสภาพ แวดล้อมและบริการที่ดี

ฝนสิริมองนลิน มีสุวรรณ์ ยังรู้สึกแปลก ๆ “นี่หมายความว่ายัง ไง มันสิ้นเปลืองเกินไปแล้ว

ที่นลิน มีสุวรรณ์มาช่วยเธอแบบนี้ มันออกจะเกินไปหน่อย

นลิน มีสุวรร์ยิ้มมองและพูดว่า “ทั้งหมดเป็นครอบครัว คุณ ทําตัวตามสบายเถอะค่ะ ที่ฉันมาที่นี่วันนี้ ความจริงแล้วฉันมีบาง อย่างจะพูดกับคุณป้าค่ะ”
เมื่อฝนสิริได้รับประโยชน์จากอีกคน ทัศนคติที่ดีขึ้น “คุณจะ พูดอะไรจ๊ะ

นลิน มีสุวรรณ์ลังเลครู่หนึ่ง แล้วเปลี่ยนเป็นท่าที่เคร่งขรึม “ก่อนที่ปากจะแต่งงานกับธามนิธิ ฉันได้ยินว่า บ้านมีสิทธิ์เวชไม่ ได้ให้สินสอด นี่เป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ

เมื่อพูดถึงสินสอด ฝนสิริก็โกรธมาก แน่นอนว่ามันเป็นความ จริง อย่าพูดเรื่องนั้นเลย ยิ่งพูดฉันก็ยิ่งโกรธ ฉันมีลูกสาวแบบนี้ ได้ยังไง”

นลิน มีสุวรรณ์ยิ้ม “ปาณียังเด็ก ไม่ประสีประสา จึงคิดว่าตัว เองไม่ต้องการอะไร บ้านวิสิทธิ์เวชอาจจะดีกับเธอ หรือที่จริงแล้ว เป็นแบบไหน ยิ่งเธอไม่มีอะไรเลยคนอื่นจะยิ่งไม่สนใจเธอ คุณ สิคะ เพียงเวลาไม่นาน พอสามนิธิดีขึ้น ก็หย่ากับเธอทันที

“ก็จริง!” ตั้งแต่นั้นมาฝนสิริก็โกรธปาณีอย่างไม่มีเหตุผล ไม่ คิดว่าปาณีจะมีเพื่อนที่ฉลาดอย่างนี้ ฉับพลันรู้สึกเหมือนว่าตัวเอง ได้พบคู่หู

นลิน มีสุวรรณ์บอกฝนสิริว่า “โธ่ ฉันก็พูดกับเธอเหมือนกันค่ะ แต่เธอไม่ฟังฉันเลย ฉันได้ยินมาว่าเมื่อไม่นานมานี้เธอได้กลับไป อยู่กับธามนิธิอีกครั้งแล้วนะคะ

.………. สำหรับเรื่องนี้ ฝนสิริพูดไม่ออก เพราะเธอก็หวังว่าปา จะได้อยู่กับธามนิธิอีกครั้ง

นลิน มีสุวรรณ์พูดว่า “คุณป้าคะ คุณช่วยฉันโน้มน้าวปาณี หน่อยนะคะ ให้เธอไม่ต้องอยู่กับธามนิธิ ธามนิธิไม่ชอบเธออีกแล้ว คุณพูด ใช่ไหม”

“แล้วฉันต้องโน้มน้าวเธอเรื่องนี้ทำไม” ฝนสิริเริ่มสงสัยในตัว ตนของนลิน มีสุวรรณ์ “ถ้าฉันโน้มน้าวเธอ มันจะมีประโยชน์ อะไรกับฉัน